Garda Vermella

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Gardas vermellos»)
Destacamento da Garda Vermella nunha fábrica.

O termo Garda Vermella (en ruso: Красная гвардия) na historia de Rusia designa aos destacamentos de obreiros formados no transcurso da Revolución rusa de 1917. Conformaba o principal elemento de resposta dos bolxeviques durante devandita revolución.

Orixes[editar | editar a fonte]

Moi similares aos destacamentos de obreiros que tomaran parte na revolución de 1905 en Moscova, os grupos armados precursores da Garda Vermella fixeron a súa aparición nas fábricas durante a Revolución de Febreiro para manter a orde na cidade.[1] Os bolxeviques conseguiron controlar eses grupos no mes de abril e separalos das milicias obreiras, en mans de menxeviques e socialrevolucionarios, así como da «milicia do pobo» do soviet de Petrogrado. A Garda Vermella tiña por misión «protexer a revolución» e «mostrar resistencia ás forzas reaccionarias».[2] Durante o proceso revolucionario, adquiriu o papel de policía civil ordinaria, substituíndo así á policía tsarista desmantelada.

Papel na Revolución[editar | editar a fonte]

Lev Trotski dirixindo á Garda Vermella

A Garda Vermella mantívose na clandestinidade trala súa participación nas Xornadas de Xullo, abandonándoa despois do intento errado de golpe de Estado protagonizado polo xeneral Lavr Kornílov en agosto de 1917. A partir dese momento, a Garda Vermella estruturouse en Petrogrado e en Moscova, sendo dirixida polo Partido bolxevique. Trala Revolución de Outubro, implantouse na maior parte dos centros industriais de Rusia e converteuse nun verdadeiro exército revolucionario. Alistarse a ela era totalmente voluntario, sendo soamente necesario o ter unha recomendación dos soviets ou das células do Partido Bolxevique. Interveu con éxito en conflitos locais como o protagonizado por Aleksandr Dútov en Oremburgo, pero a súa organización dispersa era ineficaz contra o Exército Branco.

Constituíu a base do Exército Vermello, creado en xaneiro de 1918, disolvéndose oficialmente en abril dese mesmo ano.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. John Reed, Dix jours qui ébranlèrent le monde, Éditions sociales, coll. « 10/18 », Paris, 1958, p. 28.
  2. Richard Pipes, La Révolution russe, PUF, 1993, p. 383.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]