Enric Casasses

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEnric Casasses

(2020) Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(ca) Enric Casasses i Figueres Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento9 de marzo de 1951 Editar o valor em Wikidata (73 anos)
Barcelona, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpoeta , tradutor , escritor Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoPoesía Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua catalá e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
PaiEnric Casassas i Simó (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
IrmánsAnna Casassas i Figueras (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Twitter: e_casasses Musicbrainz: c731b554-5042-4af6-a335-32d42a7f013e Discogs: 323136 Editar o valor em Wikidata

Enric Casasses i Figueres, nado en Barcelonao, 9 de marzo de 1951, é un poeta e tradutor catalán.[1] Tamén destaca noutros xéneros como o ensaio, o ensaio poético, o xornalismo, o drama e a narrativa. O seu nome é simplemente Enric Casasses, aínda que ás veces tamén asina cun pseudónimo. O 8 de xuño de 2020, recibiría o Premio de Honra das Letras Catalás[2] nun evento que se pospuxo ata o 20 de outubro do mesmo ano debido á pandemia COVID-19.[3]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo do químico e poeta Enric Casassas i Simó e tamén da química Pepita Figueras i Cros, irmán da tradutora Anna Casassas e da deseñadora gráfica Maria Casassas, neto do pedagogo Enric Casassas i Cantó, criouse principalmente entre Barcelona e a Escala, de onde vén a nai.

Levou unha vida moi nómade: viviu en Barcelona, ​​L'Escala, Tenerife, Montpellier, Nottingham, Llucmaçanes, Berlín e finalmente, en 1997, volveu a Barcelona.

Enric Cassases

Obra literaria[editar | editar a fonte]

Os seus primeiros libros datan de principios dos 70 e co paso do tempo foi gañando recoñecemento no panorama poético catalán. Na páxina da Biblioteca Virtual de Joan Lluís Vives faise esta valoración: "é un dos innovadores máis interesantes da creación poética dos últimos anos. Ten unha produción moi heteroxénea e extensa, na que soubo adaptarse ás súas necesidades expresivas, dun xeito orixinal, influencias literarias tan dispares como a poesía medieval e o verso libre. Actualmente está experimentando con formas inventadas".

A súa obra pódese considerar transgresora, mentres que os seus espectaculares recitais contribuíron á experiencia da poesía fóra dos libros. Caracterízase por usar unha poesía moi sonora, xogando con fonemas. Normalmente as súas creacións baséanse nunha idea específica para transformala e darlle unha visión particular. Mostra influencias moi heteroxéneas; da poesía medieval ao surrealismo, pasando polo Renacemento e o Barroco. O crítico Manuel Guerrero i Brullet considérao herdeiro "do verbo poderoso de autores como Salvat-Papasseit, Foix, Joan Brossa i Cuervo, Vinyoli ou Ferrater". O propio Casasses confesou ser afluente e admirador de autores como Víctor Català, Mercè Rodoreda e Fages de Climent.

O seu primeiro libro, titulado La bragueta encallada, publicouse en 1973. Durante os anos seguintes continuou escribindo, pero non foi ata 1991 cando publicou o seu segundo traballo, titulado La cosa aquella, que recibiu o premio Crítica Serra d'Or. En 1993, a obra No hi érem recibiu o premio da crítica de poesía catalá. É entón cando comeza a ter máis fama. Tamén é necesario ter en conta obras escritas en prosa, que son coleccións de colaboracións en xornais ou noutras publicacións, aínda que tamén se incorporan textos inéditos. É o caso de "El poble del costat". A forza dos textos, tanto no que se di como en como se di, chama a atención ao lector. Algunhas das publicacións nas que colabora ou colaborou son as revistas artesanais[4] Foragitats. Art i poesia (da colección foragitats per dintre)[5] e Pèl capell, exili interior (Calonge de Mallorca i Barcelona), entre outras.

En 2012 foi galardoado co Premio Nacional de Literatura, concedido pola Generalitat de Catalunya. O xurado destacou a súa contribución decisiva a renovar e enriquecer o panorama da lírica catalá contemporánea.[6]

Obras[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • La bragueta encallada (1972). Maó: Druïda.
  • La cosa aquella, seguit de Sense trofeu i Text llest (1982) Maó: Druïda. Barcelona: Empúries 1991.
  • La cosa aquella (2004). Guadalajara, Xalisco, México: Ediciones Arlequín.
  • Tots a casa al carrer (1992). Palma: Universitat de les Illes Balears.
  • No hi érem. Sèrie negra de sonets moderns (1993). Barcelona: Editorial Empúries. Barcelona: LaButxaca 2009.
  • Començament dels començaments i ocasió de les ocasions (1994 e 2007). Barcelona: Editorial Empúries.
  • Desfà els grumolls (1994). València: Eliseu Climent Editors - Editorial 3i4.
  • Calç. Àlbum de poesia d'un instant i alhora il·lustrada (1996 e 2005). Barcelona: Edicions Proa.
  • Els nous cent consells del consell de cent (1996). Barcelona: Cave Canis.
  • Uh, amb (1997). Aiguafreda: Associació Cultural Container. Lleida: Pagès Editors, 2007.Ilustraciós de Stella Hagemann
  • De la nota del preu del sopar del mosso (1998). Barcelona: Edicions el Khan.
  • Coltells (1998 e 1999). Gaüses: Llibres del Segle.
  • Plaça Raspall, poema en set cants (1998). Barcelona: Edicions 62.
  • sub dos (1999). Sant Martí de Centelles: Associació Cultural Container.
  • Canaris fosforescents (2001). Barcelona: Editorial Empúries.
  • Que dormim? (2002). Barcelona: Editorial Empúries.
  • Descalç. Ljubljana - Barcelona (2002 e 2004). Vic: Emboscall.
  • Urtx (2006). Olot: Miquel Plana editor.
  • Salomó (2004). Barcelona: Editorial Cruïlla. Poema para nenos.
  • Cançons d'amor i de revolució (2007) en Internet na páxina de Transports Ciberians.
  • Nosaltres i els agermanats (2009). (edición limitada). Barcelona: Tinta Invisible Edicions.
  • Històries d'animals, tretze (2010). Palma: Edicions Documenta Balear. Poesía para nenos de 0 a 100 anos.
  • Bes nagana [Без нагана] (1984, 2011). Barcelona: Edicions de.
  • A la panxa del poema en prosa que no hi neva ni hi plou (2013). Barcelona: Editorial Tria Llibres.
  • Intent de comentar-hi el poema d'en Joan Maragall (2014). Bellcaire d'Empordà: Vitel·la,
  • De la nota del preu del sopar del mosso (2015). Granollers: Edicions Terrícola.[7]
  • El nus la flor (2018). Barcelona: Edicions Poncianes.[8]
  • Assagets (2020)

Narrativa[editar | editar a fonte]

  • El poble del costat (1993 e 2008). Empúries Narrativa 27. Barcelona: Empúries.
  • 13 articles epicurians: La foneria i el paperer edició artesanal limitada (2008). Barcelona: Roure Edicions.

Narrativa infantil[editar | editar a fonte]

  • L'amor de les tres mil taronges: història d'una reina que tenia la grip (1993). L'Hospitalet de Llobregat: Enric Casasses.

Dramaturxia[editar | editar a fonte]

  • Do'm, drama en tres actes (2003). Con ilustracións do autor e de Stella Hagemann. Barcelona: RE&MA. Girona: Accent Editorial, 2008.
  • Monòleg del perdó (2004). Estreada en Xirona no 2004.

Traducións[editar | editar a fonte]

  • El presoner de Zenda, de Anthony Hope Hawkins. Col·lecció El Grill (Valencia: 3i4 / Eliseu Climent Editor, 1992)
  • Pascal Comelade i la seva orquestra d'instruments de joguina, catálogo da exposición, algunhas partes traducidas polo ECF (Barcelona: KRTU, ACTAR, GenCat, 2003)
  • PROPOSTA 2003. festival internacional de poesies + polipoesies, catálogo da exposición, traducións do ECF e outros (Barcelona: Projectes poètics sense títol - propost.org: 2003)
  • Milton, un poema, de William Blake, edición bilingüe (Barcelona: Quaderns Crema, 2004)
  • Enric de Kleist. Sobre el teatre de marionetes (Über das Marionettentheater). Trad. de MSdM (Mireia Soler), ECF (Enric Casasses Figueres) i StH (Stella Hagemann). (Roure Edicions 2010).
  • El gobelet dels daus (Le cornet à dés, 1917), poesía de Max Jacob (Palma: Lleonard Muntaner Editor, 2010, Premio da crítica Serra d'Or de tradución.[9]

Edicións literarias[editar | editar a fonte]

Edicións a cargo do autor:

  • Juli Vallmitjana: La Xava, edición e prólogo de Enric Casasses (Barcelona: Edicións de 1984, 2004)
  • Francesc Pujols i Morgades: Llibre de conté les poesies d'en Francesc Pujols, amb un pròleg d'en Joan Maragall, con epílogo de Enric Casasses (Barcelona: Quaderns Crema, 2004)
  • William Blake: Milton, posfacio e notas de Enric Casasses (Barcelona: Quaderns Crema, 2004)
  • Francesc Pujols i Morgades: La tardor barcelonina, a cargo de Joaquim Auladell i Enric Casasses (Barcelona: Llibres de l'Índex, 2005)
  • Juli Vallmitjana: De la raça que es perd, edición de d'Enric Casasses (Barcelona: Edicións de 1984, 2005)
  • Eduard Girbal i Jaume: La tragèdia de cal Pere Llarg, edición e prólogo de d'Enric Casasses (Barcelona: Edicións de 1984, 2006)
  • Jacint Verdaguer: Perles. L'Amic i l'Amat. Càntics de Ramon Llull posats en vers, edición de d'Agnès Prats i Enric Casasses (Barcelona: Edicions 62, 2007)
  • Juli Vallmitjana: Albi, edición de Enric Casasses (Barcelona: Edicións de 1984, 2007)
  • Jacint Verdaguer: Dimonis: apunts de Jacint Verdaguer (Folgueroles: Verdaguer, 2014)

Poesia musicada e recitada.[editar | editar a fonte]

  • El pa de navegar, poemes, CD (1999).
  • La tonalitat de l'infinit, CD (2001).
  • Canaris fosforescents / <MR.X>_ _ _</MR.X>, una mini òpera multimèdia. CD 1: Enric Casasses recita os seus Canaris fosforescents (v. libre); CD 2 das obres interpretades / representades no Festival d'Òpera de Butxaca no 2002 (Copenhagen, 1959).
  • La manera més salvatge, CD (2006)
  • Fem fems. Sebastià Roure, CD de poemas do poeta e pintor Sebastià Roure musicados (Roure Records 2009).
  • N'ix, con Pascal Comeladee outros, CD e DVD (Barcelona: Discmedi Blau, 2011).
  • Tira-li l'alè, con música do grupo de rock instrumental Triulet, CD (Barcelona: Discmedi Blau, 2012).
  • Casassades d'en Porter. Boris i l'altra banda. Poemas d'Enric Casasses musicados por Boris Porter.
  • Sense pistola. Sobre poemes de Bes Nagana, de Enric Casasses. (Discmedi 2015).

Antologado en CD / DVD (como poeta e/o rapsoda)[editar | editar a fonte]

  • PEVB - Poesia en Viu a Barcelona (1991-2003) (Barcelona: Propost.orx i Habitual Video Team (eds.), 2004).
  • PROPOSTA 2000-2004. Festival Internacional de Poesies + Polipoesies [3 DVD] (Barcelona: Propost.orx i Habitual Video Team (eds.) 2006).
  • Poeta s e s, poesia musicada e recitada per Juan Crek (La Olla Expréss, 2006). Inclúe poemas d'Enric Casasses, Ester Xargay, Carles Hac Mor, Eli Gras, Pau Riba, Elena Val, Víctor Nubla, Adela de Bara, e moitos outros.

Actor[editar | editar a fonte]

  • Cravan vs. Cravan, d'Isaki Lacuesta, música de Víctor Nublacon unha canción de Pascal Comelade (2002). Aparece como personaxe (actuando como mago), con Carles Hac Mor, l'Ester Xargay, en Frank Nicotra, l'Eduardo Arroyo, Maria Lluïsa Borràs, en Marcel Fleiss, Marian Varela, Adelaida Frias Borràs, en Merlin Hollanden, en Bernard Heidsieck, en Juli Lorente, O Cirque Perilleus, O Diablo Mariachi, en Pierre Pilatte, Humberto Rivas e outros.
  • Foc al càntir, de Frederic Amat (2001), con guión orixinal de Joan Brossa (1948). Con Enric Casasses, Ariadna Cabrol, Hèctor Garcia, Teresa Gimpera, Blai Llopis, entre outros, e música de Carles Santos.

Colaboracións[editar | editar a fonte]

Enric Casasses colaborou en innumerables accións, recitais e proxectos culturais, entre outros:

  • Joc partit, recitais interactivos coa poeta Blanca Llum Vidal (2008 +)
  • Pedra foguera, prologa esta antoloxía de novos poetas cataláns e preséntaa en diferentes lugares dos países cataláns (2008 +)
  • Doce poetas catalanes del siglo XX, recitais de poesía catalá co poeta mexicano, Orlando Guillén, autor das traducións ao castelán.[10]
  • Poemas sen máis - Enric recita "Poesía encadenada" no CD que vén con este libro (2008) de Yuri Mykhaylychenko, un poeta ucraíno-barcelonés.
  • Serigrafía de Psicòstasi. Hai 60 serigrafías asinadas e numeradas por Enric Casasses.

Premios e recoñecementos[editar | editar a fonte]

  • 1991: Premio da Crítica Serra d'Or: La cosa aquella seguit de Sense trofeu i Text llest.
  • 1993: Premio da crítica da Asociación de Críticos españois: No hi érem.
  • 1995: Premio Carles Riba: Calç.
  • 1997: Premio Ausiàs March: D'equivocar-se així.
  • 1997: Primeiro Premio Contenidor: Uh.
  • 1997: Premio Ciutat de Palma Joan Alcover: Plaça Raspall.
  • 2011: Premio da Crítica Serra d'Or de traducció: El gobelet de daus, de Max Jacob.
  • 2012: Premio Nacional de Cultura de Literatura: Traxectoria.
  • 2012: Premio Rosalía de Castro do Centro PEN Galicia.[11]
  • 2019: Premio da Crítica Catalana de poesía: El nus la flor.
  • 2019: Premio Lletra d'Or ao mellor libro publicado en catalán: El nus la flor.[12]
  • 2020: Premio de Honor de les Lletres Catalanes.[13]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Enric Casasses i Figueres enciclopèdia.cat". www.enciclopedia.cat. Consultado o 2021-01-13. 
  2. ↑ "El poeta Enric Casasses, premi d'Honor de les Lletres Catalanes". VilaWeb (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
  3. ↑ NacióDigital. "Enric Casasses rep el Premi d'Honor de les Lletres Catalanes NacióDigital". www.naciodigital.cat (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
  4. ↑ "FORAGITATS, revista d'art i poesia, Granollers (2003 - 2012) - Revista Foragitats". www.strambotica.com. Consultado o 2021-01-13. 
  5. ↑ "pelcapell". sites.google.com. Arquivado dende o orixinal o 01 de decembro de 2020. Consultado o 2021-01-13. 
  6. ↑ "El poeta Enric Casasses, Premi Nacional de Cultura". VilaWeb.cat (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
  7. ↑ Casasses, Enric. "Una colla de Terrícoles". Núvol (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
  8. ↑ TV3. "Enric Casasses ens presenta el seu darrer poemari "El nus la flor"" (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
  9. ↑ "Julià de Jòdar, Enric Casasses, Maite Carranza, Premis de la crítica Serra d'Or 2011". VilaWeb.cat (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
  10. ↑ "ᐅ Enviar Flores a Santiago de Chile FLORERIAS PREMIUM" (en castelán). Consultado o 2021-01-13. 
  11. ↑ asociacionescritoras-es. "O Centro PEN de Galicia entrega os premios Rosalía de Castro Axenda cultural AELG". Consultado o 2021-01-13. 
  12. ↑ Periódico, El (2019-12-23). "El poeta Enric Casasses gana el Lletra d'Or". elperiodico (en castelán). Consultado o 2021-01-13. 
  13. ↑ "El poeta Enric Casasses, premi d'Honor de les Lletres Catalanes". VilaWeb (en catalán). Consultado o 2021-01-13. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Enric_Casasses&oldid=6377703»