Dión Crisóstomo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Dión de Prusa»)
Infotaula de personaDión Crisóstomo

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacementoc. 40 Editar o valor em Wikidata
Bursa (Imperio Romano) Editar o valor em Wikidata
Mortec. 120 Editar o valor em Wikidata (79/80 anos)
Datos persoais
País de nacionalidadeRoma Antiga Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía, Estoicismo e Retórica Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Grecia antiga Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónorador , filósofo , escritor Editar o valor em Wikidata
Período de tempoImperio Romano Editar o valor em Wikidata
AlumnosFavorino (pt) Traducir e Polemon de Laodiceia (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaGrego antigo Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables

Dión Crisóstomo (Δίων Χρυσόστομος), Dión de Prusa ou Dión Cocceio, nado en Prusa (hoxe Bursa, Turquía) ca. 40 e finado ca. 120, foi un orador, escritor, filósofo e historiador grego do Imperio romano que floreceu no século I. Consérvanse oitenta dos seus Discursos[1]. O seu sobrenome Χρυσόστομος significa en grego literalmente «boca de ouro».

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu en Prusa, (actual Bursa), na provincia romana de Bitinia (actualmente parte do noroeste de Turquía). A súa data de nacemento considérase comprendida entre o 40 e o 45. Converteuse nun cínico e un estoico, e considéraselle parte da segunda escola sofista de filósofos gregos. Aparentemente viviu en Roma durante o reinado de Tito, pois escribiu sobre unha escandalosa relación que o emperador tivo co púxil Melancomas. Foi crítico co emperador Domiciano, quen o expulsou de Roma, Italia e Bitinia no 82 por aconsellar a un dos seus parentes conspiradores. Durante o seu exilio aparentemente viaxou amplamente polo Imperio, a miúdo vestido con farrapos e realizando labores manuais. Despois de que Domiciano fose asasinado no 96, dise que Dión falou a un campamento de tropas romanas amotinadas e persuadiunos para que aceptasen a vontade do pobo romano. Baixo o reinado do emperador Nerva terminou o seu exilio e adoptou máis tarde o apelido Cocceio paia honrar o apoio prestado por el, cuxo nome completo era Marco Cocceio Nerva. Tras a morte de Nerva fíxose amigo íntimo do emperador Traxano. Nos seus últimos anos Dión regresou a Prusa, onde aparentemente tivo certo status, pois hai rexistros da súa participación nun preito sobre renovación urbana sobre o 111. Crese que morreu algún tempo despois de 112, posibelmente entre 115 e 120.

Os seus Discursos cobren un amplo rango de temas e parecen ser versións escritas das súas charlas. Algúns destes poden ser preparados para representalos a Traxano en ocasións especiais. Os temas inclúen a monarquía, o estilo de vida de Dióxenes de Sinope, o vicio e a virtude, a liberdade, a escravitude, a riqueza, a avaricia, a guerra, a hostilidade e a paz, o bo goberno e outras cuestións morais. Tamén razoou fortemente contra permitir a prostitución.

Foi contemporáneo de Plutarco, Tácito e Plinio o Novo. Aínda que non escribiu sobre os cristiáns como tales, a súa filosofía foi considerada un paralelo moral coa de Paulo de Tarso, e indica que os primeiros gregos cristiáns recorreron ás filosofías cínica e estoica cando desenvolvían a súa fe. Sendo un estoico, tamén avogaba por vivir de acordo coa natureza e levar unha vida sinxela.

Non debe confundirse con Dión Casio, neto seu, que tamén foi un historiador dos romanos, nin co bispo do século IV Xoán Crisóstomo de Antioquía.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Dión Crisóstomo: Discursos.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  1. Discursos I-XI. Intr., trad. y notas de G. Morocho Gayo. Rev.: J. P. Oliver Segura. ISBN 9788424912659. 
  2. Discursos XII-XXXV. Intr., trad. y notas de G. del Cerro Calderón. Rev.: A. Pérez Jiménez. ISBN 9788424913885. 
  3. Discursos XXXVI-LX. Intr., trad. y notas de G. del Cerro Calderón. Rev.: H. Rodríguez Somolinos. ISBN 9788424918453. 
  4. Discursos LXI-LXXX. Intr., trad. y notas de Gonzalo del Cerro Calderón. ISBN 9788424922580. 
  • E. Amato, Xenophontis imitator fidelissimus. Studi su tradizione e fortuna erudite di Dione Crisostomo tra XVI e XIX secolo, Alessandria: Edizioni dell'Orso, 2011.
  • E. Amato, Traiani Praeceptor. Studi su biografia, cronologia e fortuna di Dione Crisostomo, Besançon: PUFC, 2014.
  • Deu von Prusa. Der Philosoph und sein Bild [Discourses 54-55, 70-72], ed. by H.-G. Nesselrath, introduction, critical edition, commentary, translation, and essays by E. Amato et ao., Tübingen: 2009.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

{{ORDENAR:Dión Crisóstomo}