Alberobello

Os Trulli de Alberobello
	; Alberobello
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Italia
Localización	Alberobello, Bari, Apulia
Tipo	Cultural
Criterios	III, IV, V
Inscrición	1996 (20ª Sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	787
	v; c; e;

Alberobello
Localización
	40°47′03″N 17°14′15″L / 40.784061, 17.237461Coordenadas: 40°47′03″N 17°14′15″L / 40.784061, 17.237461
Estado	Italia
Rexión	Puglia
Cidades metropolitanas	Cidade Municipal de Bari (pt)
Capital	Q49280893
Poboación
Poboación	10.248 (2023) (251,05 hab./km²)
Lingua oficial	lingua italiana
Xeografía
Superficie	40,82 km²
Altitude	416 m
Comparte fronteira con	Castellana Grotte (pt) ; Monopoli (pt) ; Mottola (pt) ; Noci (pt) ; Martina Franca (pt) ; Fasano (pt) ; Locorotondo (pt) ; Putignano (pt)
Santo padrón	Cosme e Damián
Organización política
Membro de	Aldeias mais bonitas de Itália (pt)
Identificador descritivo
Código postal	70011
Fuso horario	UTC+01:00, horario estándar; UTC+02:00, horario de verán
Prefixo telefónico	080
Identificador ISTAT	072003
Código catastral italiano	A149
Outro
Irmandado con	Aldeas históricas de Shirakawa-go e Gokayama ; Andria (pt) ; Monte Sant'Angelo (pt) ; Agioi Anargyroi (en) (1997–); Romentino (pt) (2004–); Shirakawa (pt) (2005–); Harran (2013–)
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	1996 (20ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii), (iv) e (v)
Identificador	787
Páxina web	comunealberobello.it…

Alberobello ( literalmente "árbore fermosa"; Barese: Ajarubbédde) é unha pequena cidade e comuna da cidade metropolitana de Bari, Puglia, sur de Italia. Ten 10.735 habitantes e é famosa polos seus edificios únicos, os trulli. Os trulli de Alberobello están designados como UNESCO Patrimonio da Humanidade dende 1996.^[1]

Historia[editar | editar a fonte]

A primeira ocupación da zona comezou só a principios do século XVI por impulso do conde de Conversano Andrea Matteo III Acquaviva d'Aragona. Permitiu que aquí se instalaran unhas corenta familias campesiñas de Noci que cultivasen a terra, coa obriga de entregarlle a décima parte das colleitas.

En 1635 o seu sucesor, o conde Giangirolamo II (1600-1665) ergueu unha pousada con taberna e oratorio e iniciou a urbanización do bosque coa construción dalgunhas casiñas. Á ampliación do núcleo urbano axudou a abundancia de sedimentos calcáreos, cársticos e calcáreos, e o permiso do conde para construír vivendas só con muros secos sen o uso de morteiro, que se converterían nos peculiares trulli. Esta obriga de construír casas con pedras secas foi un recurso do conde para evitar pagar impostos ao vicerrei español do Reino de Nápoles. O centro de Alberobello construíuse no leito do antigo río Cana, onde agora está o largo Giuseppe Martelotta.

Alberobello permaneceu como feudo dos Acquaviva de Aragón ata o 27 de maio de 1797, cando o rei Fernando IV de Borbón elevou a pequena aldea á cidade real, liberándoa da servidume feudal dos condes. O 22 de xuño de 1797 foi elixido o primeiro alcalde Francesco Giuseppe Lippolis.

Alberobello é o único núcleo habitado con todo un barrio de trulli. Por iso é considerada a capital cultural dos trulli do Valle d'Itria.

Os Trulli de Alberobello[editar | editar a fonte]

A historia dos trulli está ligada á Prammatica De Baronibus, un edicto do Reino de Nápoles do século XV que sometía cada novo asentamento a un tributo. En 1481 os condes de Conversano D'Acquaviva D'Aragona desde 1481, propietarios do territorio de Alberobello, impuxeron entón aos veciños que construísen as súas vivendas en seco, sen utilizar morteiros, para que puidesen configurarse como edificios precarios e facilmente demolidos.

Tendo que usar só pedras, os campesiños atoparon na forma redonda con teito abovedado autoportante a configuración máis sinxela. Os tellados estaban adornados con pináculos decorativos que representaban a firma do arquitecto (mestre trullaro).