Adolph von Menzel

Adolph von Menzel
	;
Biografía
Nacemento	(de) Adolph Friedrich Erdmann von Menzel ; 8 de decembro de 1815 ; Wrocław
Morte	9 de febreiro de 1905 (89 anos); Berlín
Lugar de sepultura	Dreifaltigkeitskirchhof II (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Prusia
Educación	Berliner Akademie der Künste (en) (1830–); Prussian Academy of Arts (en)
Actividade
Campo de traballo	Pintura e Gravado
Lugar de traballo	Berlín
Ocupación	pintor , gravador , ilustrador , litógrafo
Membro de	Academia Real Inglesa (pt) (membro honorário (pt) )
Xénero artístico	Retrato
Movemento	Realismo
Lingua	Lingua alemá
Obra
	Obras destacables (1848) Laying out the March Dead (en) ; (1852) Frederick the Great Playing the Flute at Sanssouci (en) ; (1872) Studio Wall (en) ;
Cronoloxía
	restitution of Nazi-looted art (en)
	Premios (1874) Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; cidadán de honor de Berlín; Orde da Aguia Negra ;
	Sinatura
Páxina web	adolph-von-menzel.com

*Die Tafelrunde* (A mesa redonda) por A. von Menzel

Adolph Friedrich Erdmann (posteriormente: von) Menzel é un pintor de etnia alemá nado o 8 de decembro de 1815 en Wrocław e finado o 9 de febreiro de 1905 en Berlín. Notábel polos seus debuxos, gravados e pinturas. Os temas da súa obra son frecuentemente inspirados na historia e é considerado o máis salientábel representante alemán do realismo pictórico do século XIX.

Biografía[editar | editar a fonte]

Menzel recibiu as súas primeiras leccións artísticas no estudo litográficos de seu pai. No ano de 1833, estudou por seis meses na Real Academia de Berlín, a época coñecida pola súa énfase na arte retratista e perspectiva. Un ano despois, von Menzel xuntouse á Asociación Xoves Artistas. Até entón el estaba a traballar máis en óleos. En 1838 foi admitido na Asociación de Artistas Elder.

Conquistou a súa fama artística aos 25 anos de idade, en 1839, cando ilustrou a obra A vida de Frederico, o Grande do historiador Franz Kugler; para este proxecto Menzel preparou centos de esbozos a fin de reproducir coidadosamente a arquitectura, os traxes e o mobiliario da época. Desde entón a súa preparación exhaustiva e precisa garantiulle o recoñecemento por parte da elite política e social de Berlín - retratada en moitas das súas pinturas.

En 1853 ingresa na Real Academia da Arte. En 1855 viaxa a París para visitar a Exposición Universal e ver o Pavillón do realismo de Gustave Courbet. En 1867 recibe a Cruz da Lexión de Honra Francesa pola pintura histórica de Frederico e as súas tropas na batalla de Hochkirch. En 1875 é nomeado profesor e membro do Senado. En 1884 ten a súa primeira exposición individual.

Menzel obtén en 1885 un doutoramento na Universidade de Berlín. De 1880 e até o seu falecemento en 1905 en Berlín, abandonou a pintura de relevancia pública ou de valor histórico e pasou a retratar rúas, xardíns e fragmentos de paisaxes. Deixou para a posteridade unha abondosa contribución artística, composta por máis de dez mil deseños e outros milleiros de litografías, xilogravados, acuarelas...