Virgilio Nóvoa Gil
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1913 Lalín, España |
| Morte | 1970 (56/57 anos) Toén, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
| Lingua | Lingua castelá |
 | |
Virgilio Antonio Nóvoa Gil, nado na Xesta (Lalín) en 1913 e finado en Toén en xaneiro de 1970, foi un escritor galego en lingua castelá.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Moi novo foi vivir a Pontevedra coa nai e as irmás. Estudou na Facultade de Filosofía e Letras da Universidade Central de Madrid. Grande amigo de Manuel Cuña Novás, antes da guerra publicou dous libros de poemas e colaborou en periódicos e revistas como Vida Gallega, Diario de Pontevedra, El Progreso, El Pueblo Gallego, Faro de Vigo e La Libertad de Madrid. Foi mobilizado e loitou na guerra civil no bando nacional. Retornou a Pontevedra e colaborou nas revistas Sonata Gallega e Ciudad. Sabino Torres publicoulle en 1949 fragmentos do seu libro en prosa Agonía del hombre. Estivo recluído no sanatorio de Toen os últimos anos da súa vida.
Obras[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- "Nóvoa Gil, Virgilio Antonio". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
- Novoa Gil, Virgilio (1999). El sueño desanclado y otros poemas. Pontevedra: Hipocampo amigo.
