Sviatlana Cichanoŭskaja
_on_March_22,_2023_-_(cropped).jpg)
Sviatlana Hieorhijeŭna Cichanoŭskaja (de apelido de solteira Pilipčuk; en belaruso: Святлана Георгіеўна Ціханоўская (Піліпчук)), nada o 11 de setembro de 1982 en Mikaševičy (rexión de Brest, RSS de Belarús) é unha política e activista de dereitos humanos belarusa, que acadou sona coas eleccións presidenciais de Belarús de 2020 como a principal candidata da oposición; proclamouse vencedora das eleccións consideradas fraudulentas, e exiliouse en Lituania.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Cichanoŭskaja é esposa do tamén activista Siarhiej Cichanoŭski, quen ía ser candidato naquelas eleccións, mais foi apresado polas forzas de seguridade do goberno o 29 de maio de 2020, o que motivou que Cichanoŭskaja asumira o seu lugar.[1][2] Por mor de diversas ameazas recibidas, tivo que enviar aos seus fillos ao exterior.[2]
O entón presidente Aliaksandr Lukašenka se declarou vitorioso nas eleccións, mais foi acusado de fraude electoral, manipulación e censura.[3][4][2] Subseguintemente, Cichanoŭskaja reivindicou a vitoria nas eleccións, afirmando ter recibido entre o 60% e o 70% dos votos[5] e pediu o recoñecemento da comunidade internacional.
Logo das eleccións do 9 de agosto de 2020, a oposición ao réxime de Lukašenka realizou protestas case diarias pedindo a renuncia do presidente.[6][2] As forzas de seguridade responderon aos manifestantes con violencia, detencións arbitrarias e tortura.[2] Cichanoŭskaja pediu que as protestas non parasen, mais condenou a violencia, pedindo tamén ás forzas de seguridade que desertaran do réxime.[7] Poucos días despois das eleccións, tivo que saír do país, refuxiándose en Lituania.[8][2] O 17 de agosto, Cichanoŭskaja anunciou que estaba a formar un goberno de transición para rivalizar con Lukašenka e manter a súa reivindicación da presidencia.[9]
Desde entón, a oposición a Lukašenka pide apoio internacional e reivindica que outros países recoñezan a Cichanoŭskaja como presidente de Belarús.[10] Dende entón, as autoridades da Unión Europea teñen recoñecido a Cichanoŭskaja de forma similar a un xefe de estado no exilio, como na súa alocución ao Consello de Europa ou o recoñecemento do Parlamento Europeo ao Consello Coordinador dirixido por ela como a "representación provisional do pobo de Belarús".[11]
En decembro de 2020, Cichanoŭskaja recibiu o Premio Sakharov, o principal premio da Unión Europea. Foille entregado por David Sassoli, presidente do Parlamento Europeo, quen prestou homenaxe a ela e a toda a oposición belarusa.[12][13]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Kalinovskaya, Tatiana (20 de xullo de 2020). "In Belarus, 3 Women Unite to Fight Strongman Lukashenko". Moscow Times (en inglés). Consultado o 1/04/2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 World Report 2021: Events of 2020 (en inglés). Human Rights Watch. 2021. pp. 84-91. ISBN 9781644210284.
- ↑ "Recrúan as protestas en Belarús contra Lukashenko, que se nega a deixar o poder". CRTVG. 16 de agosto de 2020. Consultado o 1/04/2022.
- ↑ "Lukashenko mantém-se no poder com 80% dos votos. Um morto em confrontos nas ruas". Diário de Notícias (en portugués). 10 de agosto de 2020. Consultado o 1/04/2022.
- ↑ "Belarus election: Exiled leader calls weekend of 'peaceful rallies'". BBC News. 14 de agosto de 2020. Consultado o 15 de agosto de 2020.
- ↑ "Três mulheres se unem para derrotar presidente da Bielorrússia, no poder há 26 anos". G1. Consultado o 18 de agosto de 2020.
- ↑ "Belarus: Tsikhanouskaya calls on security forces to switch allegiance". DW.com. Consultado o 18 de agosto de 2020.
- ↑ "Candidata da oposição da Bielorrússia refugiou-se na Lituânia" (en portugués). 11 de agosto de 2020. Consultado o 1/04/2022.
- ↑ "Da Lituânia, opositora de Lukashenko se diz 'pronta para liderar' Belarus". CNN. Consultado o 18 de agosto de 2020.
- ↑ "Oposição pede que países reconheçam Tsikhanouskaia como presidente da Bielorrússia".
- ↑ Refaat, Mahmoud (2017). Putin New Foreign Policy: Russian Involvement in its Neighborhood. The European Institute for International Law and International Relations. p. 8. ISBN 9798747718364.
- ↑ "Belarus opposition leader Tsikhanouskaya awarded EU’s Sakharov Prize". euronews (en inglés). 16 de decembro de 2020.
- ↑ "'Venceremos!', diz opositora bielorrussa ao receber principal prêmio da União Europeia". Folha de S.Paulo. 16 de decembro de 2020. Consultado o 21/12/2020.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
| Control de autoridades |
|
|---|
