Steve Biko
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 18 de decembro de 1946 Qonce (Unión Surafricana) |
Morte | 12 de setembro de 1977 (30 anos) Pretoria, Suráfrica |
Causa da morte | homicidio |
Educación | University of Natal (en) |
Actividade | |
Campo de traballo | Apartheid |
Ocupación | activista polos dereitos civís, político, sindicalista, escritor |
Partido político | South African Students' Organization (en) Black People's Convention (en) |
Pseudónimo literario | Frank Talk |
Obra | |
Arquivos en | |
Familia | |
Cónxuxe | Ntsiki Mashalaba |
Fillos | Hlumelo Biko |
Pais | Mzingayi Mathew Biko e Alice 'Mameete' |
Cronoloxía | |
12 de setembro de 1977 | morte sob custódia policial (pt) |
Descrito pola fonte | Dictionary of African Biography, |
Páxina web | sbf.org.za… |
Stephen Bantu Biko, nado en Kingwilliams Town, Cidade do Rei Guillerme, provincia do Cabo, Suráfrica, en 1946[1] e finado o 12 de setembro de 1977, foi un activista surafricano antiapartheid.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Educouse na Escola Secundaria de Forbes Grant e en Lovedale College, e obtivo o seu bacharelato en Marian Hall, unha institución da Igrexa católica Central de Natal. En 1966 foi á Universidade de Natal a estudar medicamento.
En 1968 chegou a ser fundador e Presidente da Asociación de Estudantes Surafricanos (SASO), despois que estivo involucrado nas actividades da Unión Nacional de Estudantes de Suráfrica (NUSAS) que se consideraba que estaba controlada por liberais e pacifistas. SASO foi unha das primeiras organizacións da "Conciencia Negra" que emerxeu. Definiu "o negro" de xeito diferente como o fixo o ANC de Nelson Mandela (ata ao redor de 1965) xa que "incluía non só aos Africanos (negros), senón tamén ás razas mesturadas, os mulatos e hindús, naquel entón, todos estes designados como "non brancos" polo Estado do apartheid" (2).
Programa da Comunidade Negra
[editar | editar a fonte]Un ano máis tarde, en 1969, Biko foi expulsado da Universidade. Entón fundou e traballou no "Programa da Comunidade Negra", en Durban, "para o desenvolvemento político e socioeconómico dos irmáns da comunidade negra de Suráfrica e estimular, desa forma as accións positivas para a auto-emancipación do inhumano soxuzgamiento do apartheid" (3).
Entre os proxectos deste programa que comezou en 1972, estaba a publicación da "Revista Negra", un esforzo por analizar as tendencias das correntes políticas, e da cal Biko chegou a ser o editor. Posteriormente, a Revista Negra foi censurada e o mesmo Biko quedou en arresto domiciliario en febreiro de 1973. Prohibíuselle participar en ningunha actividade de ningunha organización, e foi desterrado á Cidade do Rei Guillerme por cinco anos.
Estes actos de violencia estatal só aumentaron a loita emancipatoria de Biko. Continuou traballando na sucursal da Comunidade Negra da Cidade do Rei Guillerme, e comezou a estudar dereito, por correspondencia. En decembro de 1975 as súas prohibicións aumentaron e ata se lle impediu traballar no programa comunal.
En 1975 fundou o Zimele Trust Fund, para axudar aos presos políticos e os seus familiares. Tamén o Ginsberg Educational Trust para axudar aos estudantes vítimas da persecución.
En 1976 foi elixido Secretario Xeral desta organización. No mesmo ano, a Convención do Pobo Negro (BPC) efectuou o seu congreso en Durban, á que Biko non podo concorrer, pero que a BPC elixiuno como o seu Presidente Honorario?.
O masacre de estudantes de Soweto
[editar | editar a fonte]Entón ocorreu o masacre de estudantes de Soweto, de xuño de 1976, e os líderes de Soweto pediron ao Goberno de Suráfrica que negociase o futuro do país con Nelson Mandela, Roberto Sobukwe e Steve Biko.
Durante estes sucesos, Biko foi arrestado e detido en varias ocasións. En agosto de 1976, foi arrestado e condenado a confinamento solitario por 101 días. En marzo de 1977 novamente foi arrestado, detido e liberado baixo fianza. En xullo de 1977, aplicóuselle o mesmo procedemento. Biko foi arrestado outra vez en agosto de 1977. Ata entón, non fora acusado baixo o cargo de violencia. Estas acusacións só viñeron logo da súa morte (4).
O 12 de setembro de 1977, Steve Biko morreu nun retén policial en Pretoria. Foi a vixésimo terceira persoa que morreu baixo misteriosas circunstancias nos calabozos de Suráfrica. En todo caso, desde o seu nacemento, o Apartheid de Suráfrica coa súa orde social violento, foi o que asasinou a Steve Biko lentamente como o fixo con millóns doutros africanos. Polo tanto, o asunto non é como Biko foi torturado a mans da policía. Como emancipador estudantil, Biko foi asasinado por orde social, polo Estado racista fascista, polo terrorismo do Apartheid.
Steven Biko converteuse nun símbolo do movemento negro.
Homenaxes póstumas
[editar | editar a fonte]En maio de 1980 o músico británico Peter Gabriel lanza o seu terceiro disco como solista o cal contén unha canción titulada Biko, en memoria do líder surafricano. Esta canción tamén foi gravada por Joan Baez en 1987, Simple Minds en 1989, Manu Dibango en 1994 e posteriormente por Ray Wilson.
Ano | Película | Director | Personaxe |
---|---|---|---|
1987 | Grita Liberdade | Richard Attenborough | Denzel Washington |
En 1987 Richard Attenborough filmou a película Cry Freedom, biografía en escena da vida e morte de Steve Biko. Á súa vez esta película está baseada en dous libros escritos polo xornalista surafricano Donald Woods, Asking for Troubles e Biko.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Outras fontes falan de 1948