Selección estabilizante

Estas gráficas mostran os diferentes tipos de selección xenética. En cada gráfica, a variable do eixe X é o tipo de trazo fenotípico e a variable do eixe Y é a cantidade de organismos. O grupo A é a poboación orixinal e o grupo B é a poboación despois da selección. A gráfica 1 mostra unha selección direccional, na cal está favorecido un só dos fenotipos extremos. A gráfica 2 mostra unha selección estabilizante, na que se favorece ao fenotipo intermedio con respecto aos trazos extremos. A gráfica 3 mostra unha selección disruptiva, na cal se favorece aos fenotipos extremos en detrimento dos intermedios.

Gráfica que mostra os tres tipos de selección.

En xenética de poboacións, a selección estabilizante (non confundir con selección negativa) é un tipo de selección natural na cal diminúe a diversidade xenética e a media da poboación estabilízase nun determinado valor do trazo considerado. A selección estabilizante utiliza xeralmente a selección negativa (ou selección purificante) para selecconar en contra dos valores extremos dun trazo.

A selección estabilizante é a oposta á selección disruptiva. En vez de favorecer aos individuos con fenotipos extremos, favorece as variantes intermedias. Reduce a variabilidade fenotípica e mantén o status quo. A selección natural tende a eliminar os fenotipos máis extremos, o que ten como resultado o éxito reprodutivo dos fenotipos norma ou medios. Por exemplo, a bolboreta africana Bicyclus anynana mostra selección estabilizante nos seus ocelos das ás.

Como a maioría dos trazos cambian pouco co tempo, crese que a selección estabilizante é o tipo máis común de selección na maioría das poboacións. Porén, unha metaanálise de varios estudos que mediron a selección na natureza non puideron atopar unha tendencia global á selección estabilizante. A razón pode ser que os métodos para detectar a selección estabilizante son complexos. Poden implicar o estudo dos cambios que causan selección natural na media e na varianza dun trazo, ou miden a fitness para un rango de diferentes fenotipos en condicións naturais e o exame das relacións entre estas medidas de fitness e o valor do trazo estudado, mais a análise e interpretación dos resultados non é sinxela.

Véxase tamén

Outros artigos

• Selección equilibrada
• Selección direccional
• Apareamento selectivo
• Selección disruptiva
• Selección flutuante

Bibliografía

• Lemey, Philippe; Marco Salemi; Anne-Mieke Vandamme (2009). The Phylogenetic Handbook. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-73071-6. 
• http://www.nature.com/scitable/topicpage/Negative-Selection-1136
• Sheets HD, Mitchell CE (2001). "Why the null matters: statistical tests, random walks and evolution". Genetica. 112-113: 105–25. PMID 11838761. doi:10.1023/A:1013308409951. 
• McDonald JH, Kreitman M (1991). "Adaptive protein evolution at the Adh locus in Drosophila". Nature 351 (6328): 652–4. PMID 1904993. doi:10.1038/351652a0. 
• Pheasant, M.; Mattick, S. (Sep 2007). "Raising the estimate of functional human sequences" (Free full text). Genome Research 17 (9): 1245–1253. ISSN 1088-9051. PMID 17690206. doi:10.1101/gr.6406307. 
• Zhang, R.; Peng, Y.; Wang, W.; Su, B. (May 2007). "Rapid evolution of an X-linked microRNA cluster in primates" (Free full text). Genome Research 17 (5): 612–617. ISSN 1088-9051. PMC 1855169. PMID 17416744. doi:10.1101/gr.6146507.