Relixión exipcia antiga

A relixión do antigo Exipto era politeísta, é dicir, crían en máis dun deus. Ao principio, adoraban a deuses con forma de animais, chamados deuses zoomorfos. Deificaban os animais máis útiles e sagrados, como o crocodilo, que anunciaba o ascenso do Nilo; ibis, un paxaro que adoitaba comer serpes.

Os templos dedicados aos deuses exipcios aínda están en pé. O máis grande é o Templo de Amón en Karnak, situado na cidade de Luxor.^[1]

Elementos importantes[editar | editar a fonte]

Os deuses[editar | editar a fonte]

Nos cinco mil anos de historia do Exipto faraónico, a relixión cambiou moi pouco. Porén, segundo os tempos, algúns deuses cobraron máis importancia que outros, deixando outros nun segundo plano. Ademais, sendo cada tipo de culto específico dunha rexión en particular, a importancia da divindade tamén variou dunha rexión a outra.

Os deuses podían ter moitas formas, sendo invisibles (Amón ) ou expresados en hipóstases tanxibles (Apis o touro, por exemplo). Ás veces os deuses uníanse, pois eran diversos e únicos.

Os deuses máis importantes doNovo Imperio foron Ptah, Amón e Ra.

Responsables da liturxia[editar | editar a fonte]

No pensamento exipcio, os deuses estruturaban a Terra e estableceron unha orde harmoniosa (Maat), permitindo que o milagre da vida se producise día a día. O faraón, herdeiro dos deuses, era o único co papel de manter esa harmonía e loitar contra o Mal que quere perturbar a harmonía. Así, o faraón é o único mediador entre os deuses e os mortais. Para manter a harmonía divina, moitos cultos debían realizarse todos os días en todo o Exipto, pero o faraón non podía realizar a tarefa só. Ese era o papel principal dos sacerdotes, substituír o faraón no culto diario.^[2]

Os templos[editar | editar a fonte]

Para os exipcios, o templo non era só un lugar de oración, senón tamén a residencia terrestre dun deus. Os deuses decidiron vivir alí, baixo o pretexto dun estado divino. Os sacerdotes miraban polo benestar destas estatuas, facían ofrendas e realizaban ritos de adoración.^[3]

Os templos tamén tiñan unha función de iniciación, onde os novos sacerdotes estudaban teoloxía e a sabedoría dos Antigos. Tamén eran un lugar de estudos astronómicos, e moitas veces un lugar onde os escribas estudaban e reescribían textos antigos.^[4]

Notas[editar | editar a fonte]

↑ "Templo de Karnak - O maior templo do Egito, em Luxor". www.egito.com (en portugués). Consultado o 2023-01-02.
↑ Courses, The Great (2017-12-01). "Religion in the Ancient Mediterranean World: Egyptian Pharaohs". Wondrium Daily (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 02 de xaneiro de 2023. Consultado o 2023-01-02.
↑ Shafer, Byron E., "Temples, Priests, and Rituals: An Overview", en Shafer 1997, pp. 1–2
↑ Oakes, Lorna (2003). Temples and Sacred Centres of Ancient Egypt: A Comprehensive Guide to the Religious Sites of a Fascinating Civilisation (en inglés). Southwater. ISBN 978-1-84215-757-2.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Philosophies d'ailleurs. Volume 2 : Les pensées hébraïques, arabes, persanes et égyptiennes, editado por Roger-Pol Droit, Hermann Publications, 2009

[1] "Templo de Karnak - O maior templo do Egito, em Luxor". www.egito.com (en portugués). Consultado o 2023-01-02.

[2] Courses, The Great (2017-12-01). "Religion in the Ancient Mediterranean World: Egyptian Pharaohs". Wondrium Daily (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 02 de xaneiro de 2023. Consultado o 2023-01-02.

[3] Shafer, Byron E., "Temples, Priests, and Rituals: An Overview", en Shafer 1997, pp. 1–2

[4] Oakes, Lorna (2003). Temples and Sacred Centres of Ancient Egypt: A Comprehensive Guide to the Religious Sites of a Fascinating Civilisation (en inglés). Southwater. ISBN 978-1-84215-757-2.

[1]

[2]

[3]

[4]