Port Louis, Port Louis

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaPort Louis, Port Louis
Imaxe

Nomeado en referencia aLois XV de Francia Editar o valor em Wikidata
Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 20°09′43″S 57°29′56″L / -20.1619, 57.4989Coordenadas: 20°09′43″S 57°29′56″L / -20.1619, 57.4989
República parlamentariaMauricio
District of Mauritius (en) TraducirPort Louis Editar o valor em Wikidata
Capital de
Poboación
Poboación149.194 (2012) Editar o valor em Wikidata (3.194,73 hab./km²)
Xeografía
Superficie46.700.000 m² Editar o valor em Wikidata
Bañado porOcéano Índico Editar o valor em Wikidata
Altitude134 m Editar o valor em Wikidata
Creación1735 Editar o valor em Wikidata
ISO 3166-2sen valor e MU-PU Editar o valor em Wikidata
Outro
Irmandado con

Port Louis é a capital e maior cidade de Mauricio. Situada no distrito homónimo, a cidade é o principal porto da illa, tiña unha poboación de 147.688 habitantes en 2003.

Historia[editar | editar a fonte]

Os holandeses tomaron posesión da Illa Mauricio en 1638. Durante os primeiros anos da súa chegada, ocuparon dous puntos da illa, a baía do Gran Porto coñecida naquela época como Warwyck Haven e Port Louis, que foi chamado Noord-Wester Haven (Porto Noroeste en neerlandés) que abandonaron en 1658[1] e definitivamente en 1710. Tras pasar a posesión francesa os primeiros colonos, tras intentar facelo en Port Bourbon, asentáronse nos arredores do antigo porto neerlandés cara a 1722 [2]. En 1729, Nicolas de Maupin convértese no primeiro administrador da illa enteira. Baixo a súa administración, Port Louis converteuse na capital administrativa de feito e principal porto, en detrimento de Port Bourbon (Gran Porto). A Compañía francesa das Indias Orientais envía en 1732 ao enxeñeiro Cossigny para axudar na construción de fortificacións e do porto da cidade. En 1735 chegou o primeiro gobernador, Bertrand François Mahé de Labourdonnais, ao territorio, oficializou o asentamente como capital do territorio, e en menos de dez anos, Port Louis dotouse de construcións de defensa, así como hospitais, celeiros etc. A capital tomou forma grazas ao traballo dos escravos africanos e algúns artesáns chegados desde a cidade india de Madrás.

De 1767 a 1790, a illa pasa á tutela real. Os últimos anos da administración da compañía das Indias Orientais estiveron marcados pola falta de atención das autoridades e da coroa.

De 1772 a 1781, o porto foi agrandado, o que permitiu converterse a Port Louis nunha base estratéxica para as operacións francesas na India e durante a guerra de independencia dos Estados Unidos de Norteamérica. En 1804, a cidade tomou o nome de Port Napoleón, en honra ao emperador recentemente coroado.

Economía[editar | editar a fonte]

Museo de Historia Natural
Museo de Historia Natural

A maior parte dos ingresos da cidade proveñen da actividade portuaria, que manexa a maior parte do comercio mauriciano. O porto transformouse nun porto dinámico, en 2005 foron calculados uns 300.000 movementos polas autoridades portuarias..

A industria da cidade está dominada polos téxtiles, aínda que os produtos químicos como o plástico e os produtos farmacéuticos son tamén de grande importancia.

O turismo é outra das actividades que máis ingresos deixa á cidade, o número de turistas aumentou considerablemente nos últimos anos, o que permitiu unha diversificación da industria local.

Poboación[editar | editar a fonte]

A poboación da cidade componse basicamente dos descendentes dos traballadores empregados pola Compañía francesa das Indias Orientais no século XIX. Os escravos xa foran introducidos un século antes polos británicos e franceses que trataron de conquistar a illa.

En 1835 cando a escravitude foi abolida, chegaron centos de traballadores chineses e indios, aos que se empregaba en traballos agrícolas, como a recolección de cana de azucre para a fabricación do ron.

Actualmente a poboación componse nun 50% de indios, a maioría seguidores da fe hindú, unha gran porcentaxe de africanos e unha minoría de chineses e indoeuropeos.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Denis Piat (2011) Mauritius: On the Spice Route, 1598-1810. Editions Didier Millet, páx. 34
  2. Alain Mountain (2002) This is Mauritius Struik, páx. 17