Galiñola pequena
| Galiñola pequena | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Femia adulta. | |||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| Porzana parva (Scopoli, 1769) | |||||||||||||||
 Distribución de Porzana parva
Área de cría. Área de migración. Área de invernada. Aves errantes (estacionalidade incerta).
| |||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||
|
Zapornia parva | |||||||||||||||
A galiñola pequena[2] ou poliña bastarda[3] (Porzana parva) é unha especie de ave gruiforme da familia dos rálidos propia de Eurasia e África. Non se debe confundir con Porzana pusilla. Habita en zonas húmidas que teñan xunqueiras, especialmente nos que os xuncos se mesturan con Typha latifolia e teñan canles. É moi difícil de ver, e é máis fácil escoitar as súas chamadas.[4] Non se recoñecen subespecies.[5]
Descrición[editar | editar a fonte]
.jpg)
A galiñola pequena mide de 18 a 20 cm de lonxitude.[6] É lixeiramente menor que a galiñola pinta, da que se diferencia por carecer do barrado escuro dos flancos e as pintas das partes inferiores. A galiñola pequena ten o bico curto e recto, de cor amarela e cunha mancha vermella na base. A diferenza doutras especies do seu xénero, a galiñola pequena presenta un notable dimorfismo sexual. O macho ten as partes superiores veteadas en distintos tons de pardos, con algunhas vetas brancas, e coas partes inferiores e a face de cor gris azulada. Parécense aos machos de galiñola anana (P. pusilla), que son algo menores e teñen os flancos barrados e ademais as súas plumas primarias son máis longas e sobresaen máis do seu corpo que na galiñola anana. Ao contrario, a femia ten as partes inferiores beixes e só teñen cor cincenta na face.[4] As femias parécense máis ás P. flaviventer dos trópicos americanos. Os inmaturos de galiñola pequena parécense ás femias mais teñen a face e o peito brancos. Os polos están cubertos por penuxe negra, como é típico nos rálidos.
Taxonomía e etimoloxía[editar | editar a fonte]
A galiñola pequena ou poliña bastarda clasifícase no xénero Porzana, que pertence á familia Rallidae, unha familia de aves acuáticas e semiacuáticas de tamaño medio, aínda que pequenas en comparación co resto de Gruiformes. Os rálidos adoitan ter a cola curta, patas fortes con dedas longas, plumaxes discretas e o pescozo moito menos longo que o das grúas. Os membros de Porzana caracterízanse por non presentar conspicuos escudos frontais como o resto dos rálidos e ser máis pequenos.
Foi descrita cientificamente polo naturalista tirolés Giovanni Antonio Scopoli en 1769,[7] co nome científico, Rallus parvus.[8] Posteriormente foi trasladada ao xénero Porzana, creado polo zoólogo francés Louis Jean Pierre Vieillot en 1816.[7] Non se recoñecen subespecies de Porzana parva:[9]
Porzana é a latinización do termo veneciano sporzana usado para nomear este tipo de aves, mentres que parva en latín significa 'pequena'.[10] É algo máis grande que a galiñola anana, e o adxectivo "bastarda" débese a que ten características intermedias entre as da galiñola anana (Porzana pusilla) e as da galiñola pinta (Porzana porzana).
Distribución[editar | editar a fonte]
É unha ave migratoria que cría nas zonas húmidas con extensas xunqueiras e vexetación de ribeira alta de Europa (especialmente no leste) e no oeste de Asia, e desprázase a África e o sueste de Asia para pasar o inverno. Os seus cuarteis invernais africanos son principalmente os lagos espallados polo Sahel e a cunca do Nilo. Na Península Ibérica é rara e obsérvase especialmente durante os seus pasos migratorios. En Galicia é unha ave de paso moi escasa.[2]
Comportamento[editar | editar a fonte]
Buscan alimento sondando co bico na lama ou en augas pouco profundas e tamén peteirando o que ven entre a vexetación. Comen principalmente insectos e pequenos animais acuáticos. Son aves moi esquivas durante a época de cría e é máis probable poder oílas que observalas, e son máis fáciles de ver durante a migración, xa que entón son máis ruidosas e emiten chamadas de tipo kua. Aniña en sitios secos entre os xuncos e adoita poñer entre 4 e 7 ovos.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ BirdLife International (2012). "Zapornia parva". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2014.3 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. Consultado o 17 de maio de 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.
- ↑ Conde Teira, M. A. (1999). "Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada" (PDF). Chioglossa (A Coruña) 1: 121–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 15 de marzo de 2016. Consultado o 28 de setembro de 2016.
- ↑ 4,0 4,1 Mullarney,K.; Svensson, L.; Zetterström, D; y Grant, P.J. (2003). Guía de Campo de las Aves de España y de Europa. Editorial Omega. ISBN 84-282-1218-X.
- ↑ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, and C. L. Wood. 2010. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.5. Cornell University Press. Downloadable from Cornell Lab of Ornithology
- ↑ Barry Taylor (2010), Rails: A Guide to Rails, Crakes, Gallinules and Coots of the World. Bloomsbury Publishing, p. 374 ISBN 1408135388
- ↑ 7,0 7,1 Zoonomen. "Taxonomía de Gruiformes." (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2015.
- ↑ Ioannis Antonii Scopoli. Annus I-IV Historico naturalis p. 108.
- ↑ Frank Gill e David Donsker. Rails, gallinules & cranes Arquivado 06 de maio de 2014 en Wayback Machine.. IOC World Bird List versión 5.1.
- ↑ James A. Jobling. Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Bloomsbury Publishing p. 293 y 315 ISBN 1408125013
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Galiñola pequena  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Galiñola pequena |
