Saltar ao contido

Mario Gibanel

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gibanel
Información persoal
Nome Mario Gibanel Raluy
Nacemento 27 de agosto de 1975
Lugar de nacemento Binéfar
Altura 1,85 m.
Posición Mediocentro
Información de club
Club actual Deportivo da Coruña (2º ad.)
Carreira xuvenil
Binéfar
Carreira sénior
Anos Equipos Aprs (Gls)
1991–1993 Binéfar 16 (1)
1993–1995 Deportivo Aragón 29 (4)
1995–1997 Binéfar 63 (19)
1996 Huesca 4 (0)
1997–1998 Mallorca B 40 (6)
1998–1999 Levante 35 (3)
2000–2004 Terrassa 143 (20)
2004–2007 Ciudad de Murcia 105 (11)
2007–2008 Granada 74 37 (1)
2008–2009 Nàstic 21 (1)
2009–2011 UD Logroñés 61 (2)
2011–2012 Binéfar
2012–2013 San Sebastián de los Reyes 33 (4)
2013–2014 Binéfar
Total 587+ (72+)
Adestrador
2015–2016 Lleida (2º ad.)
2018 Zaragoza (2º ad.)
2019 AEK Larnaca (2º ad.)
2021 Cultural Leonesa (2º ad.)
2021–2022 Eldense (2º ad.)
2022–2023 Leganés (2º ad.)
2023– Deportivo da Coruña (2º ad.)
Partidos e goles só en liga doméstica.

editar datos en Wikidata ]

Mario Gibanel Raluy, nado en Binéfar o 27 de agosto de 1975, é un exfutbolista e adestrador español, que dende 2023 exerce como segundo adestrador do Deportivo da Coruña. Como futbolista xogaba de mediocentro e ao longo dos seus máis de 20 anos de carreira, disputou máis de 600 partidos, 228 deles na Segunda División. Dende a súa retirada traballa como adestrador asistente, sendo integrante habitual nos corpos técnicos de Imanol Idiakez.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Como futbolista

[editar | editar a fonte]

Comezou a súa carreira como futbolista no Binéfar da súa vila natal, debutando co primeiro equipo na Segunda División B con só 16 anos. Con 17 anos chegou ao Deportivo Aragón, filial do Zaragoza no que militou dúas tempadas. Non conseguiu consolidarse e en 1995 regresou ao Binéfar,[1] onde xogou dous anos cunha breve cesión ao Huesca en 1996.[2] Na tempada 1997/98 vestiu a camiseta do Mallorca B, sendo titular indiscutible e logrando o ascenso a Segunda. Repetiu éxito na seguinte campaña, nas filas do Levante, cando o equipo se proclamou campión do Grupo III e ascendeu na promoción. Na tempada 1999/00 Gibanel debutou na categoría de prata, na primeira xornada ante o Logroñés nas Gaunas, onde sufriu unha lesión que o afastou durante meses dos terreos de xogo.

No mercado invernal do ano 2000 saíu cara ao Terrassa, no que militou durante os seguintes catro anos e medio. Na tempada 2001/02 conseguiu o terceiro ascenso á Segunda División da súa carreira, e durante os seguintes sete anos militou na segunda categoría do fútbol español, nas filas do propio Terrassa, do Ciudad de Murcia, do Granada 74 e do Nàstic de Tarragona.[3] Acumulou 228 partidos en Segunda, nos que marcou 19 goles.

A continuación xogou dúas campañas na UD Logroñés, antes de regresar en 2011 ao Binéfar, da Terceira División. Con todo, na campaña 2012/13 volveu saír para xogar co San Sebastián de los Reyes unha última campaña na Segunda División B,[4] categoría na que sumou un total de 251 partidos e 27 goles. Tralo descenso do equipo madrileño, xogou unha campaña máis no club antes de volver con 39 anos ao Binéfar,[5] ao que capitaneou ata que colgou as botas definitivamente.

Como adestrador

[editar | editar a fonte]

Na tempada 2015/16 traballou por primeira vez con Imanol Idiakez, exercendo como segundo adestrador deste no Lleida, da Segunda División B.[6] Despois dun tempo traballando como observador para a canteira do Atlético de Madrid, en xuño de 2018 volveu con Idiakez para dirixir o Real Zaragoza, na Segunda División, ata que o corpo técnico foi cesado en outubro.[7] En 2019 acompañou o técnico vasco a Chipre, onde colleron as rendas do AEK Larnaca.

En abril de 2021 chegou á Cultural Leonesa para reforzar o corpo técnico, como asistente do irmán de Imanol Idiakez, Iñigo.[8] Na campaña 2021/22 foi segundo adestrador de José Juan Romero no Eldense.[9]

Para a tempada 2022/23 regresou con Imanol para traballar no Leganés.[10] No verán de 2023 Idiakez foi elixido como novo adestrador do Deportivo da Coruña, na Primeira División RFEF, e o técnico levou de novo consigo a Gibanel.[11]

  1. "El excanterano Gibanel será el segundo de Idiakez y Orozco el preparador físico" (en castelán). 18 de xuño de 2018. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  2. "El Huesca recibe al Toledo". Diario del Alto Aragón (en castelán). 23 de abril de 1996. p. 31. Consultado o 17 de setembro de 2023. [Ligazón morta]
  3. "El Nástic ficha a Gibanel" (en castelán). 11 de agosto de 2018. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  4. "Mario Gibanel pone rumbo a tierras madrileñas" (en castelán). 25 de xullo de 2012. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  5. "Mario Gibanel es nuevo jugador del Club Deportivo Binefar". Facebook (en castelán). 26 de agosto de 2014. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  6. "Mario Gibanel cuelga las botas y será el segundo entrenador del Lleida Esportiu" (en castelán). Consultado o 11 de junio de 2018. 
  7. Bravo, Chema R. "Natxo González se despide y le releva Imanol Idiakez". Consultado o 11 de junio de 2018. 
  8. "Mario Gibanel llega a la Cultural" (en castelán). 6 de abril de 2021. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  9. "JJ ROMERO YA TIENE SEGUNDO: MARIO GIBANEL" (en castelán). 3 de agosto de 2021. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  10. "El C.D. Leganés completa el cuerpo técnico de Imanol Idiakez" (en castelán). 30 de xuño de 2022. Consultado o 17 de setembro de 2023. 
  11. "Gibanel, “complementario” a Idiakez en el banquillo del Dépor". La Opinión A Coruña (en castelán). 12 de xullo de 2023. Consultado o 17 de setembro de 2023. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]