Manuel António Pina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Manuel António Pina
Nacemento18 de novembro de 1943
Lugar de nacementoSabugal
Falecemento19 de outubro de 2012
Lugar de falecementoPorto
NacionalidadePortugal
Alma máterFaculdade de Direito da Universidade de Coimbra
Ocupacióndramaturgo, xornalista, guionista e avogado
PremiosPremio Camões, Comendador da Ordem do Infante Dom Henrique e Prémio Seiva
Na rede
IMDB: nm0683822 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Manuel António Pina, nado en Sabugal o 18 de novembro 1943 e finado no Porto o 19 de outubro de 2012, foi un xornalista e escritor portugués, premiado en 2011 co Premio Camões.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Manuel António Pina naceu o 18 de novembro de 1943 no Sabugal, distrito da Garda, na Beira Alta, fillo de Manuel Pina e Ester Moto.[1] Desde os 17 anos pasou a vivir na cidade do Porto.[2]

Licenciouse en Dereito na Facultade de Dereito da Universidade de Coímbra, exerceu a avogacía e foi técnico de publicidade.[3] Foi xornalista do Jornal de Notícias durante tres décadas, sendo despois cronista do mesmo Jornal de Música e da revista Notícias Magazine.

A obra de Manuel António Pina incidiu principalmente na poesía e na literatura infanto-xuvenil aínda que escribise tamén diversas pezas de teatro e de obras de ficción e crónica. Algunhas desas obras foron adaptadas ao cinema e televisión e editadas en disco. Escribiu Histórias Com Pés e Cabeça (1979), Os Andrades (1994) e O Meu, o Teu e o Nosso (1999).[4]

A súa obra difundiuse en países como Francia (Francés e Corso), Estados Unidos, España (Castelán, Galego e Catalán), Dinamarca, Alemaña, Países Baixos, Rusia, Croacia e Bulgaria.

En 2005, o 9 de maio, foi feito Comendador da Orde do Infante D. Henrique.[5]

Manuel António Pina faleceu o día 19 de outubro de 2012 no Hospital de Santo António, no Porto.[2]

Obras[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • Ainda não é o fim nem o princípio do Mundo, calma é apenas um pouco tarde (1974)
  • Aquele que quer morrer (1978)
  • A lâmpada do quarto? A criança? (1981)
  • Nenhum sítio (1984)
  • O caminho de casa (1989)
  • Um sítio onde pousar a cabeça (1991)
  • Algo parecido com isto, da mesma substância (1992). Edições Afrontamento.
  • Farewell happy fields (1993)
  • Cuidados intensivos (1994). Edições Afrontamento.
  • Nenhuma palavra, nenhuma lembrança (1999)
  • Atropelamento e fuga (2001). Edições Asa.
  • Poesía reunida (2002)
  • Os livros (2003)
  • Palavras nao (2006). Fólio Edições.
  • Gatos (2008)
  • Poesia, saudade da prosa (antoloxía) (2011)
  • Como se desenha uma casa (2011). Assírio & Alvim.
  • Todas as palavras / Poesia reunida (2012). Assírio & Alvim en 2018.

Literatura infanto xuvenil[editar | editar a fonte]

  • O país das pessoas de pernas para o ar (1973). Pé de Página.
  • Gigões & anantes (1973). En galego: Xiganos e Anantes, Vigo: Edicións Xerais de Galicia, col. Merlín, 1991.[6]
  • O Têpluquê (1976). Assírio & Alvim.
  • O livro dos porquês (1976)
  • História com reis, rainhas, bobos, bombeiros e galinhas (1984). Porto Editora en 2016.
  • A guerra do tabuleiro de xadrez (1985)
  • O tesouro (1993). Assírio & Alvim.
  • O meu rio é de ouro (1995)
  • Uma viagem fantástica (1996)
  • Histórias que me contaste tu (1999). Assírio & Alvim.
  • Morket (1999)
  • Pequeno livro de desmatemática (2001). Porto Editora en 2018.
  • O cavalinho de pau do Menino Jesus (2004)
  • História do Capuchinho Vermelho contada a crianças e nem por isso (2005). ilustrado por Paula Rego)
  • A Caneta Preta (2007)
  • O cavalinho de pau do Menino Jesus e outros contos de Natal (2009). Porto Editora.
  • Aniki-Bóbó (2015). Assírio & Alvim. Aniki-Bóbó é a primeira longametraxe e primeiro filme de ficción de Manoel de Oliveira, en 1942. Manuel António Pina, escribiu este livro até entón inédito por encomenda do British Film.

Teatro infanto xuvenil[editar | editar a fonte]

  • Os dois ladrões (1983). Afrontamento.
  • Os piratas (1986). Porto Editora.
  • O inventão (1987). Edições Afrontamento.
  • Aquilo que os olhos vêem, ou O Adamastor (1998). Campo das Letras.
  • A noite (2001). Edições Asa. Estreada pola Compañía de Teatro Pé de Vento, dirixida por João Luís.
  • Perguntem aos vossos gatos e aos vossos câes (2002). Assírio & Alvim.
  • História do sábio fechado na sua biblioteca (2009). Assírio & Alvim.

Poesía infanto xuvenil[editar | editar a fonte]

  • O pássaro da cabeça (1983). Quasi Edições.

Ficción[editar | editar a fonte]

  • Os papéis de K. (2003). Assírio & Alvim.
  • Queres Bordalo? (2005). Contos. Câmara Municipal de Lisboa.

Crónica[editar | editar a fonte]

  • O anacronista (1994). Edições Afrontamento.
  • Porto, modo de dizer (2002). Edições Asa.
  • Por outras palavras e mais crónicas de jornal (2010). Modo de Ler.
  • Crónica. Saudade da Literatura (2014). Assírio & Alvim.

Entrevistas[editar | editar a fonte]

  • Dito em voz alta: entrevistas sobre literatura, isto é, sobre tudo (2007). Pé de Página.

Outros[editar | editar a fonte]

  • Lua negra (Dark moon) (2000). Assírio & Alvim. Libro Álbum. É a historia da vida de Terry Morgan en debuxos.

Premios[editar | editar a fonte]

  • 1978 - Premio de Poesía da Casa da Prensa por Aquele que quer morrer.
  • 1987 - Premio Gulbenkian 1986/1987 por O Inventão.
  • 1988 - Mención do Xurado do Premio Europeo Pier Paolo Vergerio da Universidade de Pádua, Italia, por O Inventão.
  • 1988 - Premio do Centro Portugués para o Teatro para a Infancia e Xuventude polo conxunto da súa obra para os cativos.
  • 1993 - Premio Nacional de Crónica Press Club/ Club de Xornalistas.
  • 2002 - Premio da Crítica, da Sección Portuguesa da Asociación Internacional de Críticos Literarios por Atropelamento e fuga.
  • 2004 - Premio de Crónica 2004 da Casa da Imprensa polas súas crónicas xornalísticas.
  • 2004 - Premio de Poesía Luís Miguel Nava 2003 por Os livros.
  • 2005 - Gran Premio de Poesía da Asociación Portuguesa de Escritores/CTT por Os livros.
  • 2011 - Premio Camões.
  • 2012 - Premio Teixeira de Pascoaes (póstumo) por Como se Desenha uma Casa.
  • 2012 - Prémio Especial da Crítica dos Prémios de Edição Ler/Booktailors, polo livro Todas as Palavras – Poesia Reunida.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Manuel António Pina. Biografia". www.museudaimprensa.pt (en portugués). Consultado o 2020-04-11. 
  2. 2,0 2,1 "Morreu o escritor Manuel António Pina - Cultura - PUBLICO.PT". web.archive.org. 2012-10-19. Archived from the original on 19 de outubro de 2012. Consultado o 2020-04-11. 
  3. "Manuel António Pina. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-04-11. 
  4. "Manuel António Pina". IMDb. Consultado o 2020-04-11. 
  5. "ENTIDADES NACIONAIS AGRACIADAS COM ORDENS PORTUGUESAS - Página Oficial das Ordens Honoríficas Portuguesas". www.ordens.presidencia.pt. Consultado o 2020-04-11. 
  6. "Relectura do emblemático 'Xiganos e Anantes'". www.elcorreogallego.es. Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2020. Consultado o 2020-04-11. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]