Lazulita

Lazulita
Fórmula química	(Mg,Fe)Al2(OH2(PO)4)2
Clase	8.BB.40 (Strunz)
Cor	Azul ceo, branco azulado
Dureza	5,5 a 6 (escala de Mohs)
Fractura	Irregular
Raia	Branca a azul pálida
Densidade	3 a 3,1

A lazulita é un mineral do grupo dos fosfatos. É un hidroxifosfato de aluminio, ferro e magnesio. Os seus cristais son dunha cor azul intensa, característica pola que se lle puxo ese nome, que deriva da palabra árabe lazurd, que significa "ceo",^[1] e do grego litos, pedra. Sinónimos pouco usados son: berkeyita, gersbyita, mollita, tetragophosphita e voraulita.

É facilmente recoñecible polo hábito dos seus cristais claramente bipiramidais. Non debe confundirse co silicato lazurita, nin co carbonato azurita, cos que non ten nada que ver, só se parecen os nomes etimoloxicamente por ter os tres cor azul.

Descuberta en 1795 en Salzburgo (Austria).

A lazulita é unha serie de solución sólida, nun extremo estaría a "lazulita pura" rica en magnesio mentres que no outro extremo estaría a escorzalita, rica en ferro.

Ambiente de formación[editar | editar a fonte]

Xorde en rochas metamórficas de tipo cuarcita, onde pode aparecer asociado a minerais tales como sillimanita, cuarzo, pirofilita, moscovita, cianita, grupo dos granates, dumortierita ou corindón.

Tamén pode aparecer en rochas ígneas, nos bordos de complexos de granito e pegmatitas, así como en filóns de cuarzo, onde aparece asociada a outros minerais como o rutilo e a andalucita.

Pola súa dureza é tamén común encontrala en depósitos aluviais.

Localización e extracción[editar | editar a fonte]

Encontráronse cristais de até 5 cm de tamaño en Xeorxia (EUA), Suíza, Suecia e Austria. A variedade escorzalita é moi abundante en pegmatitas do Brasil.

Empregouse como pedra preciosa ornamental, aínda que de pouco valor.