Juan Aparicio
  | |
| Nome orixinal | (es) Juan Aparicio López |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 29 de xullo de 1906 Guadix, España |
| Morte | 17 de abril de 1987 (80 anos) Madrid, España |
 Procurador en Cortes | |
| 3 de xullo de 1964 – 15 de novembro de 1967 Lexislatura: 8th legislature of the Francoist Cortes (en)  | |
| Procurador en Cortes | |
| 31 de maio de 1961 – 6 de xuño de 1964 Lexislatura: 7th legislature of the Francoist Cortes (en) | |
| Procurador en Cortes | |
| 14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958 Lexislatura: 5th legislature of the Francoist Cortes (en) | |
| Procurador en Cortes | |
| 14 de maio de 1952 – 13 de abril de 1955 Lexislatura: 4th legislature of the Francoist Cortes (en) | |
| Procurador en Cortes | |
| 13 de maio de 1949 – 5 de abril de 1952 Lexislatura: III lexislatura das Cortes franquistas | |
| Procurador en Cortes | |
| 16 de marzo de 1943 – 24 de abril de 1946 Lexislatura: 1st legislature of the Francoist Cortes (en) | |
| Q36958264 | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Granada |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | xornalista , escritor , político |
| Partido político | Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista Falange Española |
| Profesores | Fernando de los Ríos (pt) |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Carmen Jalón Gómez (pt) |
Premios | |
Juan Aparicio López, nado en Guadix (provincia de Granada) o 29 de xullo de 1906 e finado en Madrid o 17 de abril de 1987, foi un xornalista e político español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou Dereito na Universidade de Granada, onde foi discípulo do socialista Fernando de los Ríos. Neses anos, e ata 1930 estivo próximo ao Partido Comunista de España, e despois participou na fundación das JONS, organización de extrema dereita obreira, grupo que posteriormente converxe coa Falange Española. En 1931 afiliouse a Falange, onde militou ata 1935, se ben volveu a militar a partir de 1937.
Ao estalar a guerra civil española, Aparicio, xa como xornalista, dirixía a publicación local La Gaceta Regional de Salamanca.
Posguerra e censura[editar | editar a fonte]
Desde 1939 é unha figura clave na reorganización da prensa franquista e en 1941 é nomeado Delegado Nacional de Prensa por Francisco Franco, posto que ten a máxima autoridade no control dos medios de comunicación. Ocupa ese cargo ata 1945, que despois muda a súa denominación polo de Director Xeral de Prensa, e onde se mantén ata finalizar a década dos cincuenta.
Aínda que del non dependía a política censora da ditadura, pois correspondía á Dirección Xeral de Propaganda, publicou en 1952 un artigo onde desprestixiaba a lingua galega a raíz do ensaio breve de Ramón Piñeiro Significado metafísico da saudade, publicado no número 1 da revista Grial, e que culminou nunha acentuación da censura ás producións ensaísticas e xornalísticas en galego[1]. Pola contra, recomendou -por mediación de Xosé Filgueira Valverde- a publicación de Cómaros verdes, o libro de poemas de Aquilino Iglesia Alvariño logo de que a obra fose secuestrada pola censura[1].
Como xornalista, foi director dos xornais El Español, Fantasía, La Estafeta Literaria e Pueblo[1]. En 1941 fundou a Escuela Oficial de Periodismo en Madrid, e en 1952 un centro homónimo en Barcelona.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Estivo casado e viviu boa parte da súa vida en Torrevieja (Alacant). Nesa cidade foi o impulsor do Certame Nacional de Habaneras[2]. Foi nomeado fillo adoptivo desta vila.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Eva Estévez, "O franquismo autorizaba a poesía en galego pero non o ensaio", entrevista a Xosé Manuel Dasilva, A Nosa Terra, nº 1.335, 27 de novembro de 2008, p. 31.
- ↑ Inaugurada la exposición sobre el centenario de D. Juan Aparicio - Mi querida Torrevieja, Torrevieja.com, 30/4/2007
