José de Acosta

José de Acosta

Biografía
Nacemento	c. 1 de outubro de 1540 Medina del Campo, España
Morte	15 de febreiro de 1600 (59 anos) Salamanca, España
Relixión	Catolicismo
Educación	Universidade de Alcalá (histórica) (pt)
Actividade
Campo de traballo	Historia e xeografía
Ocupación	misioneiro, teólogo, escritor, predicador, historiador, profesor universitario
Empregador	Universidade de Salamanca Universidade Nacional Maior de San Marcos
Orde relixiosa	Compañía de Xesús
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Granat Library of the World's Best Literature (en) Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) (en)

José de Acosta, nado en Medina del Campo en 1540 e finado en Valladolid o 15 de febreiro de 1600, foi un xesuíta, antropólogo e naturalista español que desempeñou importantes misións en América desde que, en 1571, viaxara ao Perú. Sostiña, entre outras cousas, que os indíxenas americanos chegara a América a través de Siberia.

Á parte da narración das aventuras dun leigo nas Indias (Peregrinación del hermano Bartolomé Lorenzo), é famoso sobre todo pola súa Historia natural y moral de las Indias, obra publicada en Sevilla en 1590 e pronto traducida ao inglés (en 1604). En dita obra describiu os costumes, ritos e crenzas dos indios de México e Perú.

Traxectoria

Primeira páxina da Historia natural y moral de las Indias de José de Acosta.

Fillo de Antonio de Acosta e Ana de Porres, a súa familia (de probábel orixe xudeoconversa) pertencía á burguesía mercantil de Medina del Campo. Estudou no Colexio da Compañía de Xesús, tras ingresar como novizo aos doce anos, desenvolvendo a súa formación en diversas cidades españolas e portuguesas, rematándoa nos sete anos que pasou na universidade de Alcalá.

Ordenado sacerdote en 1566, impartiu docencia en Ocaña e Plasencia, até que aos seus trinta e dous anos, a Compañía solicitoulle que fora a América, trasladándose ao Perú a mediados de 1572 como parte da terceira misión enviada polos xesuítas ao vicerreinado.

Alí colaborou co vicerrei Francisco Álvarez de Toledo e realizou un importante labor misional, chegando a ser provincial da Compañía. En 1586 marchou cara á Nova España, onde estivo case un ano, regresando finalmente a España.

A súa proximidade ao rei Filipe II permitiulle publicar a súa primeira obra sobre América, De Natura Novi Orbis, en 1589. Viaxou a continuación a Roma e imprimiu algúns tratados en latín. Nomeado visitador da súa orde en Andalucía e Aragón, regresou a Roma en 1592 onde participou na V Congregación Xeral da Compañía de Xesús, na que foi acusado de "cristián novo" e rebelde.

Dedicado á predicación e á ensinanza en Valladolid, imprimiu os seus mellores sermóns en tres tomos en Salamanca. Reivindicado polos seus compatriotas, foi elixido reitor do Colexio de Salamanca, cargo no que faleceu aos cincuenta e nove anos.

Obra

• "Cartas". Arquivado dende o orixinal o 08 de xaneiro de 2013. Consultado o 12 de xullo de 2013. 
• "Historia natural y moral de las Indias, 1590". Arquivado dende o orixinal o 10 de xullo de 2012. Consultado o 12 de xullo de 2013. 
• Historia natural y moral de las Indias : en que se tratan las cosas notables del cielo y elementos, metales, plantas, y animales dellas y los ritos, y ceremonias, leyes y gobierno, y guerras de los indios Sevilla : Juan de León, 1590

Véxase tamén

Bibliografía

• Maria Luisa Rivara de Tuesta: José de Acosta (1540-1600) en "Historia natural y moral de las Indias y la renovación del conocimiento del cosmos, del mundo y del Nuevo Mundo". Boletin del Instituo Riva Agüero, nº 34 (2007-2008).
• Fermín del Pino: "La elite indígena como aliada del nuevo imperio católico: la estrategia jesuita de Acosta" en Revista histórica, Tomo 44 (2009-2010).
• Juan Dejo Bendezu, S.J. (2008): "José de Acosta y la construcción de la identidad misionera jesuita en el Perú". [1]