Xosé Fernández da Ponte
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 17 de xullo de 1901  Tabeirós, España |
| Morte | 26 de setembro de 1989 (88 anos) A Baña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | mestre , escritor |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
Xosé Xoán Fernández da Ponte, nado en Tabeirós (A Estrada) o 17 de xullo de 1901[1] e finado na Baña o 26 de setembro de 1989,[2] foi un poeta e docente galego, autor de obras en galego e castelán.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Manuel Fernández Caramés. Fixo os estudos de mestre en Santiago de Compostela rematándoos en 1919, con 18 anos e, ao non poder opositar pola idade, exerceu o ensino privado primeiro en Lalín e posteriormente durante tres anos no colexio Cuba da Baña. Aprobou as oposicións de 1923 e foi destinado á escola de Vinseiro, que rexentou durante nove anos. Durante a súa estadía como mestre en Vinseiro foi Secretario do Sindicato Agrícola Unión de Vinseiro y Cereijo e foi director interino do xornal estradense El Emigrado de outubro de 1932 a abril de 1933. Foi nomeado “Socio de Honor” pola Sociedad Hijos del Ayuntamiento de La Estrada en Cuba en 1932. Promoveu un premio en 1934 para incentivar a asistencia dos nenos á escola que acabou levando o seu nome (Premios Fernández da Ponte). En 1934 foi destinado a Noia por concurso, onde exerceu ata a súa xubilación en 1971. Foi director do Grupo Escolar de Noia.
Actividade literaria[editar | editar a fonte]
Comezou publicando poemas en El Emigrado, Vida Gallega, El Compostelano, La Noche e Tapal. asinaba ás veces co pseudónimo Zenón de Ferjas[3]. A súa obra poética, en galego e en castelán foi recompilada e publicada co título Latexos pola Editorial Celta en 1979.
Obras[editar | editar a fonte]
- Latexos, 1979.
- Noesba, 2001.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
- En 1963 foille concedida a Cruz de Alfonso X el Sabio, que lle foi entregada nunha homenaxe popular en xullo de 1964.
- Unha rúa de Noia leva o seu nome.
- O 31 de agosto de 2002 os veciños de Tabeirós rendéronlle unha homenaxe e descubriron unha placa na súa casa natal.[4]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou coa mestra María Asunción García Amigo, filla do médico da Baña Baltasar García Seoane, o 15 de decembro de 1934.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Primer escalafón de maestros de escuelas nacionales existentes en 31 de diciembre de 1933. Madrid: Ministerio de Instrucción Pública y Bellas Artes. 1934. p. 34.
- ↑ Necrolóxica en La Voz de Galicia, 27-9-1989, p. 66.
- ↑ El Emigrado, 30-4-1928, p. 1.
- ↑ "Tabeirós rindió homenaje al maestro José Fernández",La Voz de Galicia, Lalín-A Estrada, 1-9-2002, p. L6.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha en Letras estradenses Arquivado 16 de marzo de 2014 en Wayback Machine.
