Que fermoso é vivir

Que fermoso é vivir
	Póster do filme.
Ficha técnica
Título orixinal	It’s a Wonderful Life!
Director	Frank Capra
Produtor	Frank Capra
Guión	Frances Goodrich; Albert Hackett; Frank Capra
Baseado en	«The Greatest Gift» de Philip Van Doren Stern
Intérpretes	James Stewart; Donna Reed; Lionel Barrymore; Thomas Mitchell; Henry Travers; Beulah Bondi; Ward Bond; Frank Faylen; Gloria Grahame
Música	Dimitri Tiomkin
Fotografía	Joseph Walker
Montaxe	William Hornbeck
Estudio	Liberty Films
Distribuidora	RKO Radio Pictures
Estrea	20 de decembro de 1946
Duración	130 minutos
Orixe	Estados Unidos
Xénero	Drama, romance, familiar, fantástico
Orzamento	$3 180 000
Recadación	$3 300 000
Na rede
	https://catalog.afi.com/Film/27682-ITS-AWONDERFULLIFE

Que fermoso é vivir (en inglés: It's a Wonderful Life) é un filme estadounidense producido e dirixido por Frank Capra que se estreou en 1946. Baséase no conto «The Greatest Gift», que Philip Van Doren Stern escribiu en 1939 e publicou de forma privada en 1945.^[2] Está considerado como un dos filme máis populares do cinema americano e por mor das continuas emisións a través da televisión, está considerado un filme tradicional do Nadal.

Está protagonizado por James Stewart que interpreta a George Bailey, un home que abandonou os seus soños para axudar a outros e que está a piques de se suicidar na véspera do Nadal. Isto provoca a intervención do seu anxo da garda, Clarence Odbody (Henry Travers). Clarence amosa a George todas as vidas que cambiou e como sería a vida de Bedford Falls se el nunca chegase a nacer.

Sinopse[editar | editar a fonte]

George Bayle é un home íntegro que se ve obrigado tras o pasamento do seu pai a asumir a dirección dunha compañía de empréstitos. O seu soño era moi distinto, pois anhelaba ir á Universidade, construír pontes e edificios, viaxar e coñecer xente... pero antepuxo o deber as súas inquedanzas e deulle o diñeiro ao seu irmán, Harry, para que fose el quen estudase coa condición de que ao retornar ocuparía o seu cargo de secretario executivo e así George puidese ir á Universidade. Finalmente o seu irmán converteuse nunha estrela de fútbol, casou e conseguiu un bo posto na área de investigación. A George non lle pareceu ético pedirlle a Harry que se encargase da cooperativa e asumiu que tiña que continuar á fronte do pequeno banco local.

Potter controlaba todos os negocios da vila de Beldford Falls agás a compañía de Bayle. George Bayle casou con Mary, unha rapaza que estaba namorada del dende que eran pequenos. Cando marchaba á súa lúa de mel, viron que o seu negocio tiña as portas pechadas. O Banco Central reclamaba todo o seu préstamo e tiveron que darlle todo o efectivo dispoñible sen lograr saldar a débeda. O pánico estendeuse por toda a cidade e a xente reclamaba a Bayle o seu diñeiro, que el non podía facilitar.

Nese momento Potter fixo movementos para acabar co negocio de Bayle. Chamouno para informarlle que garantía os pagos para que o banco puidese abrir as portas de novo a cambio de pasar a ser o dono do local. Se os clientes lle levaban as súas accións, Potter pagaríalles 50 centavos por dólar. A xente, presa do desconcerto inclinábase pola oferta de Potter fronte á posibilidade de quedar sen nada, pero George Bayle conseguiu convencelos para que non se fiasen de Potter, que se estaba a aproveitar do pánico. Bayle argumentou que se Potter se fixese co control do banco, non podería outorgar préstamos, polo que decide repartir o diñeiro da lúa de mel cos seus clientes para que poidan aguantar ata que se solucione o problema.

Os intentos de destrución seguiron, e trala segunda guerra mundial, o día da condecoración do seu irmán, véspera da Noiteboa, George Bayle pensa en suicidarse. Bayle tiña un seguro de vida, polo que se a súa familia o cobrase solucionaría o problema económico. Os problemas empeoraran cando o seu tío Billy, que fora facer un ingreso de 8000 dólares, se atopara con Potter e nun descoido, lle entregara o sobre coa devandita cantidade de dólares. Cando ía efectuar o ingreso decátase de que non posúe o diñeiro porque non atopa o sobre e para máis, a compañía de empréstitos recibe a visita dun Inspector de Facenda, para supervisar as contas. Se o inspector descubría o descuberto na caixa, sería acusado de malversación de fondos, estafa e abuso de confianza polo que ninguén o libraría do cárcere. Desesperado, Bayle pídelle diñeiro a Potter, ao xuro que fose. O magnate ri del e avísalle que filtrou o escándalo a prensa. Cando está a piques de lanzarse o río, aparece un anxo da garda e móstralle como sería o mundo se el nunca existise. Descobre que a cidade non se chamaría Beldford Falls senón Potterland, e nela todo eran bares, luces e dispendio e que os seus amigos se atoparían sumidos nunha mala situación económica e na infelicidade.

Vendo a situación, prefire continuar vivindo e afrontar o problema. A súa muller, Mary, encárgase de acudir aos seus amigos e entre todos recadan os cartos que lle fan falla para aboar a débeda.