Iemen do Norte
| |||||
| |||||
 | |||||
| Capital | Sana | ||||
| Relixión | Islam | ||||
| Goberno | República | ||||
| Presidente | |||||
| • 1962–1967 | Abdullah as-Sallal | ||||
| • 1978–1990 | Ali Abdullah Saleh | ||||
| Primeiro Ministro | |||||
| • 1962–1963 | Abdullah as-Sallal | ||||
| • 1983–1990 | Abdul Aziz Abdul Ghani | ||||
| Historia | |||||
| • Creación | 26 de setembro de 26 de setembro | ||||
| • Reunificación | 22 de maio de 1990 | ||||
| Superficie | |||||
| • 1990 | 195.000 km2 | ||||
| Poboación | |||||
| • 1990 est. | 7.160.981 | ||||
| Densidade | 36,7/km² | ||||
| Moeda | Rial do Iemen do Norte | ||||
| Membro de: ONU, Liga Árabe | |||||
.png)
A República Árabe do Iemen, tamén coñecida como Iemen do Norte, foi un país que existiu desde 1962 até 1990 na parte noroeste do que agora é Iemen. A súa capital era a cidade de Sana.
Historia[editar | editar a fonte]
Tras a caída do Imperio Otomán, o norte do Iemen converteuse nun Estado independente co nome de Reino do Iemen. O 27 de setembro de 1962, o rei Muhammad al-Badr foi deposto por revolucionarios inspirados pola ideoloxía panarabista do presidente exipcio Gamal Abdel Nasser; as forzas revolucionarias tomaron o control da capital e instauraron a República Árabe do Iemen.
O golpe de Estado xerou a Guerra Civil do Iemen do Norte que enfrontou as tropas da creada República Árabe do Iemen coas forzas leais ao rei al-Badr. Os republicanos tiveron o apoio da República Árabe Unida (Exipto) mentres que as forzas realistas contaron co apoio de Arabia Saudita e Xordania, que se opoñían á nova república.
A guerra estendeuse desde 1962 até 1970. En 1967 as tropas exipcias retiráronse, aínda que continuaron dando apoio aéreo. En 1968, despois de que os realistas mantiveran sitiada a cidade de Sana durante varios anos (onde os republicanos resistiron grazas ás subministracións aéreas de Exipto e a corredores estratéxicos cara a zonas do seu control), e debido ao estancamento nas frontes de batalla, os líderes de ambos bandos acordaron iniciar negociacións. En 1970 Arabia Saudita recoñeceu a República e estableceuse un alto o fogo.
Paralelamente, os ingleses retiráronse da Federación de Arabia do Sur que posteriormente sería bautizada como Iemen do Sur.
A diferenza do que ocorreu entre a Alemaña Occidental e a Oriental, ou Corea do Norte e do Sur, Iemen do Norte e Iemen do Sur tiveron relacións relativamente amistosas, a pesar de que en varias ocasións sufriron períodos de moita tensión. Desde 1972 producíronse declaracións de ambos bandos que manifestaban a súa vontade dunha unificación no futuro.
A pesar das declaracións, os plans de reunificación víronse obstaculizados en 1979 cando unha guerra entre ambas partes estivo a piques de estalar. A guerra foi previda unicamente grazas á intervención da Liga Árabe. Pouco despois dese episodio, os xefes de estado suriemenita e noriemenita reuníronse nun cumio en Kuwait, que sería o primeiro paso cara á unificación do Iemen.
Reunificación[editar | editar a fonte]
En maio de 1988, os gobernos do Norte e do Sur chegaron a un acordo que reduciu considerablemente a tensión e reanudaba a discusión sobre a reunificación. O acordo permitía que a poboación iemení se puidese mover entre ambos países tan só coa tarxeta de identificación nacional; ademais establecía a desmilitarización da fronteira e unha área conxunta de exploración de petróleo arredor das fronteiras que aínda non foran definidas. A conclusión deste acordo chegou o 22 de maio de 1990, cando ambas repúblicas se uniron para fundar unha soa: a República do Iemen.
A capital desta nación era a cidade de Sana ou Sana'a, a que actualmente é a capital do país.
