Grupo de Teatro Airiños

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O Grupo de Teatro Airiños é unha compañía de teatro de afeccionados da parroquia de Asados (Rianxo), sendo a compañía de teatro máis veterana das actuais galegas.

Historia[editar | editar a fonte]

Foi creado en 1933 por uns curmáns de Castelao, vinculado ao Centro Galeguista da parroquia. A primeira obra representada foi A retirada de Napoleón, de Xavier Prado Lameiro.

Trala guerra civil española retomouse a actividade, procurando representar obras en lingua galega. En 1960 representaron a peza A fiestra valdeira de Rafael Dieste, cando o autor aínda estaba no exilio.

Trala fin do franquismo a compañía representou Os vellos non deben de namorarse de Castelao, e ao pouco a compañía asentouse no local do Centro Cultural Simón Varela, fundado neses anos.

O seu director dende os anos 40 foi Ramón Pimentel Castaño. Dende finais dos anos 90 pasou a ser axudado nas labores de dirección polo mestre Xesús Santos, o cal quedaría á fronte do grupo trala progresiva retirada do seu antecesor.

En 2008, coincidindo co 75 aniversario, recibiu un premio da Asociación Alexandre Bóveda da Coruña «pola súa defensa do idioma e a cultura galega durante máis de tres cuartos de século». Nese mesmo ano publicouse o libro Cadro Artístico Airiños: 75 anos, que recibiu os premios de edición Anuaria e Desing & Desing no 2009. Tamén no 2009 a compañía recibiu o premio do Sereno de Bronce de Barbantia na sección de iniciativa cultural no Barbanza.

No ano 2010 a directora da compañía pasou a ser Esther F. Carrodeguas. No ano 2012 recibiu o premio Ángel Velasco Montoya da Asociación Amigos del Teatro de Valladolid. En novembro de 2012 recibiu o Premio Cultura Galega das Artes Escénicas polo traballo desenvolvido desde a súa creación. No 2013 inaugurouse a exposición 75 anos do Cadro Artístico Airiños, con pezas, vestiario e textos da historia da compañía. Nese mesmo ano recibiu o Pedrón de Ouro.

No 2018 a súa directora pasou a ser Amantia Coello. Nesta época interpretou as obras Unha Primavera para Aldara (2019), República Sideral (2022) e As vellas non deben namorarse (2023, adaptación da obra de Castelao). Ao longo de 2023 o grupo celebrou o seu 90 aniversario coa publicación dun libro de toda a súa historia, unha exposición e unha romería.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]