Golfo de Porto
| Golfo de Porto | |
|---|---|
 Vista do golfo dende as Calanques de Piana | |
  Golfo de Porto | |
| Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
| País |  Francia |
| Localización | Corsica |
| Tipo | Natural |
| Criterios | VII, VIII, X |
| Inscrición | 1983 (7ª Sesión) |
| Rexión da UNESCO | Europa e América do Norte |
| Identificador | 258 |
O Golfo de Porto é un golfo do mar Mediterráneo situado na fachada occidental da illa de Corsica, Francia, moi coñecida pola súa cor dramática e cantils escarpados..[1][2] O golfo está situado dentro do departamento de Corse-du-Sud. O golfo e a costa circundante forman parte do Parque natural rexional de Corsica. En 1983 o golfo designouse como Patrimonio da Humanidade da UNESCO, abarcando as Calanques de Piana, Golfo de Girolata e Reserva Natural de Scandola, debido á a súa paisaxe excepcional, a rica vida aviar e mariña e maquis..[3]
Xeografía e Biodiversidade[editar | editar a fonte]
O golfo de Porto está limitado por cinco comunas. Desde a costa norte do golfo e avanzando no sentido das agullas do reloxo arredor da costa cara ao sur, son Osani, Partinello, Serriera, Ota , e Piana. A cabeceira do golfo está en Ota, onde o río Porto desemboca no mar. O litoral do golfo de Porto é famoso polos seus cantís e promontorios vermellos laranxa que alcanzan os 900 m de altura.[4] As paredes abruptas dos cantils están interrompidas por moitas grutas e o propio golfo contén numerosos farallóns, illotes e enseadas.[4]
A biodiversidade costeira e mariña ao longo do Golfo de Porto é moi rica. A zona litoral está dominada pola lavanda mariña, e as 450 especies de algas mariñas coñecidas no Mediterráneo foron rexistradas ao longo do Golfo.[4] Estas inclúen Halimeda e outras especies non observadas noutras zonas de Francia. Debido á claridade da auga da rexión, as algas poden medrar ata 35 metros de profundidade.[4] A Reserva Natural de Scandola conserva moitas especies terrestres na zona. Xunto coas algas, o precioso coral atópase nas zonas pouco profundas do golfo. Ademais, as fortes correntes permiten que se congregue un gran número de peixes.[4]
Historia[editar | editar a fonte]
A rexión de Porto-Piana estivo historicamente pouco poboada como resultado do seu terreo accidentado e da súa turbulenta historia. Unha serie de pestes recorrentes desde mediados do século XV ata finais do século XVI, seguidas de escaseza de alimentos e fames dos séculos XVI ao XVIII diezmaron a bpbpción da zona.[5] A finais da Idade Media, a zona do golfo estaba baixo o señorío dos Leca, unha das casas fidalgas Cinarchesi. A finais do século XV, o conde Giovan Paolo di Leca sumiu a rexión nun conflito.[6]
Durante a segunda metade do século XVI, os corsarios berberiscos atacaron regularmente a costa de Corsica, o que provocou a construción dunha serie de defensas costeiras chamadas colectivamente as torres xenoveses en Corsica. Tres deste tipo de torres estaban situadas na costa do Golfo de Porto: Torra di l'Isula di Gargali, no illote homónimo da costa oeste preto de Osani, Torra di Portu, á cabeza do golfo en Ota, e Torra di Turghju, na costa sur do golfo en Piana.[7]
A pesar destas fortificacións, as incursións dos corsarios acabaron por eliminar aldeas enteiras, incluídas Paomia e Revinda. A finais do século XVI, as terras baixas costeiras foron descritas como totalmente abandonadas: "Así ocorre con Sia, o foso de Saloña, en ruínas, ou o de Paomia, completamente deserto en 1584."[7]" A principios do século XVII, estaba claro que Corsica non era defendible. Os veciños das aldeas de montaña que posuían terras na costa meteron presión para a construción dun maior número de fortificacións, o que resultou na reconstrución dunha torre en Sagone, así como outras seis novas torres: Omigna, Cargèse, Orchinu, Cavi Rossi, Gargalo e Imbuto. Estas seis torres construíronse entre 1605 e 1611 baixo a dirección do arquitecto Anton Giovanni Sarola. Durante este tempo, as autoridades xenovesas desenvolveron unha política de concesións, levando en particular ao establecemento en Cargèse dunha colonia grega que provocou tensións coa poboación circundante.[7]
No seu relato de viaxes Une excursion en Corse, publicado en 1891, o príncipe Roland Bonaparte describiu a zona como un dos lugares naturais máis fermosos de Corsica.[2] Desde 1983, o O golfo de Porto e as súas características circundantes foron designados colectivamente como Patrimonio da Humanidade da UNESCO. A UNESCO describe a zona como "un impresionante macizo pórfiro con formas atormentadas".[3]
Galería[editar | editar a fonte]
-
Praia na cabeceira do golfo -
A costa sur do golfo mostra a torre xenovesa -
A torre xenovesa ao pór do sol -
Outro ángulo da torre
Notas[editar | editar a fonte]
- Referencias
- ↑ Scheffel, Richard L.; Wernet, Susan J., eds. (1980). Natural Wonders of the World. United States of America: Reader's Digest Association, Inc. p. 303. ISBN 0-89577-087-3.
- ↑ 2,0 2,1 Bonaparte, Roland (1891). Une excursion en Corse (en francés).
- ↑ 3,0 3,1 "Gulf of Porto: Calanche of Piana, Gulf of Girolata, Scandola Reserve". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Consultado o 16 de outubro de 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Claudino-Sales, Vanda (2019). Charles W. Finkl, ed. Coastal world heritage sites. Dordrecht, Netherlands. ISBN 978-94-024-1526-1.
- ↑ "Canton : Les Deux-Sevi". 2011-10-06. Arquivado dende o orixinal o 2011-10-06. Consultado o 2020-11-01.
- ↑ "Canton : Les Deux-Sevi". 2011-10-06. Arquivado dende o orixinal o 2011-10-06. Consultado o 2020-11-01.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 "Canton : Les Deux-Sevi". 2011-10-06. Arquivado dende o orixinal o 2011-10-06. Consultado o 2020-11-01.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Golfo de Porto  |
