Francisco Rodríguez Adrados

Francisco Rodríguez Adrados
Biografía
Nacemento	29 de marzo de 1922 ; Salamanca, España
Morte	21 de xullo de 2020 (98 anos); Madrid, España
Membro da Academia de Atenas
Catedrático de universidade
Datos persoais
Educación	Universidade de Salamanca ; Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Campo de traballo	Pobos indoeuropeos, lingüística e filoloxía clásica
Ocupación	lingüista, tradutor, columnista, profesor universitario, filólogo, historiador
Período de actividade	1949 - 2020
Empregador	Universidade Complutense de Madrid (1952–) ; Universidade de Barcelona (1951–) ; Instituto Cardenal Cisneros (1949–)
Membro de	Real Academia Española ; Academia Argentina de Letras (pt) ; Academia de Atenas ; Real Academia de la Historia ; Sociedad Española de Estudios Clásicos (en)
Obra
Doutorando	Julia Mendoza
Premios
	(2012) Premio Nacional das Letras Españolas; (2005) Premio Nacional de Tradución de España; (2004) Premio César González-Ruano; (1998) doutor honoris causa pola Universidade de Salamanca; (1997) Premio Castela e León das Ciencias Sociais e Humanidades; (1996) Gran Cruz de Afonso X o Sabio; doutor honoris causa pola Universidade CEU San Pablo ;
Descrito pola fonte	Real Academia Española

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Francisco Rodríguez.

Francisco Rodríguez Adrados, nado en Salamanca o 29 de marzo de 1922 e finado en Madrid o 21 de xullo de 2020,^[1] foi un filólogo, helenista e académico español.

Traxectoria

Nado en Salamanca o 29 de marzo de 1922. Licenciado en Filoloxía Clásica en 1944 pola Universidade de Salamanca; doutor dous anos despois, en 1946, pola Universidade Complutense de Madrid; Catedrático de Grego no Instituto Cardeal Cisneros de Madrid en 1949; en 1951, en Barcelona, catedrático da súa Universidade e da Complutense, en 1952 até 1988. Dirixiu o Departamento de Grego da UNED entre 1972 e 1976 da que foi catedrático (emérito) e Presidente de Honra da Sociedad Española de Estudios Clásicos (SEEC) e da Sociedad Española de Lingüística. Foi director das revistas Emerita e Revista Española de Lingüística, da colección de clásicos gregos e latinos Alma Máter, que publicou o CSIC. Gran colaborador en xornais como o ABC ou El Mundo.

Mestre de mestres, grande estudoso do mundo humanístico, especialmente nos estudos sobre Grecia e tamén a historia de España. Estudoso e tradutor de literatura grega, latina e india, ademais da española. Como filólogo, foi defensor da orixe aquitana dos vascos e o éuscaro.

Experto en Lingüística indoeuropea e membro do CSIC, no que é director do maior proxecto lexicográfico dun dicionario grego-español DGE, tras o LSJ. Foi tamén autor, conxuntamente con Alberto Bernabé e Julia Mendoza, do Manual de lingüística indoeuropea (1995-1998) en tres volumes. (ISBN 84-7882-193-7)

Ingresou na Real Academia Española o 21 de xuño de 1990 (cadeira d), tomando posesión o 28 de abril do ano seguinte; e na Real Academia da Historia en febreiro de 2004. Foi membro da Academia de Atenas e da Academia Arxentina das Letras. En 2012 recibiu o Premio Nacional de Letras.

Notas

↑ Morales, Manuel (21-7-2020). "Muere Francisco Rodríguez Adrados, filólogo clásico y miembro de la RAE". elpais.com (en castelán). Consultado o 25-7-2020.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Morales, Manuel (21-7-2020). "Muere Francisco Rodríguez Adrados, filólogo clásico y miembro de la RAE". elpais.com (en castelán). Consultado o 25-7-2020.

[1]