Saltar ao contido

Flanagan, só Flanagan

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Flanagan, só Flanagan
Título orixinalNomés Flanagan
Autor/aAndreu Martín e Jaume Ribera
OrixeCataluña
Linguacatalán
ColecciónFóra de Xogo (nº 44)
Xénero(s)Novela negra, literatura xuvenil
EditorialEdicións Xerais
Data de pub.outubro 2000
Formato13 x 21 cm.
edición rústica cosida a fío
Páxinas248
ISBNISBN 978-84-8302-556-7
Precedido porFlanagan 007
Seguido porEls vampirs no creuen en Flanagans
TraduciónCarmen Torres París
editar datos en Wikidata ]

Flanagan, só Flanagan é un libro escrito de Andreu Martín e Jaume Ribera, publicado no ano 2000. É o oitavo da saga protagonizada polo detective xuvenil Flanagan.

A historia comeza un xoves de xuño. A véspera do exame final de matemáticas, Flanagan está a enterrar un gato. Ó día seguinte Mateo ameázao con darlle unha tunda, pero á tarde chámao Nines e pasa a fin de semana fóra do barrio. Nines séntese mal e chámao para falar, pero acaban bicándose nun parque, e tras un diálogo confuso, Flanagan vai durmir á estación de trens.

Cando volve o luns a clase, resulta que Mateo está desaparecido, acusado de atracar unha gasoliñeira. O policía do barrio pídelle axuda, e, tras salvarlle a vida, Flanagan e Nines esconden a Mateo nun piso do pai dela.

A semana discorre con leas amorosos a dúas bandas. Flanagan dubida dos seus sentimentos cara a Nines, e á vez comparte algún bico con Eva, a moza de Mateo. Mateo intenta seducir a Nines, mais esta rexéitao, aínda que deixa a Flanagan coa dúbida de se pasou algo entre eles.

Finalmente descóbrese que tralo asunto do atraco á gasoliñeira se escondía un político pederasta con moito que ocultar, e que o pai de Mateo tiña tamén moito que esconder.

Narración

[editar | editar a fonte]

De novo todo sae a pedir de boca para Flanagan. Os dous casos resoltos. Bastante acción e mesmo varios accidentes perigosos. Logo de que en abril Blanca Online mudara de barrio e deixaran a relación, Flanagan non quere volver á vida de parella, pero acaba caendo, e o relato abre as portas á unha futura relación con Nines.

Tradución ao galego

[editar | editar a fonte]

Logo de traduciren Xavier Rodríguez Baixeras e María Dolores Martínez Torres dous libros da saga cada un, este é o primeiro que traduce Carmen Torres París. Dálle un estilo moi persoal, traducindo tamén os nomes (Branca e Xan no canto de Blanca e Juan que empregaran os anteriores), e empregando expresións e xiros propios do galego, así como adaptando a situación á cultura galega (como Flanagan cantando unha pandeirada).

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]

Ficha[Ligazón morta] na web da editorial.