Eu tampouco me chamo Flanagan
Eu tampouco me chamo Flanagan | |
---|---|
Título orixinal | Jo tampoc em dic Flanagan |
Autor/a | Andreu Martín e Jaume Ribera |
Orixe | Cataluña |
Lingua | catalán |
Colección | Fóra de Xogo (nº 94) |
Xénero(s) | Novela negra, literatura xuvenil |
Editorial | Edicións Xerais |
Data de pub. | setembro 2006 |
Formato | 13 x 21 cm. edición rústica cosida a fío |
Páxinas | 256 |
ISBN | ISBN 978-84-9782-479-8 |
Precedido por | O diario vermello de Flanagan |
Seguido por | Flanagan Flash-Back |
Tradución | Carmen Torres París |
[ editar datos en Wikidata ] |
Eu tampouco me chamo Flanagan é un libro escrito no 2006 por Andreu Martín e Jaume Ribera. É o undécimo da saga protagonizada polo detective xuvenil Flanagan.
Trama
[editar | editar a fonte]A trama comeza o venres 20 de xuño, cando rematan os exames de 2º de bacharelato. O pai de Flanagan quere que bote unha man no bar, e o detective Oriol Lahoz o contrata para que o axude a atopar a Alí, un neno magrebí do barrio que desapareceu. Remata compracendo os dous, servindo cafés e atopando a Alí.
Ademais, vese enganado de novo polos amigos de Nines, o que unido á falta de diálogo con ela, créalle novos problemas sentimentais. Tamén aparece de novo en escena o seu amigo Charche, coa súa relación con Vanesa, onde o conselleiro sentimental Flanagan volve xogar un importante papel para desta volta resolver o secuestro de Charche.
Segue a relación con Nines, malia as turbulencias, e desta volta parece que bastante consolidada. Deixa o futuro aberto a un posible acceso á universidade a estudar criminoloxía.
Narración
[editar | editar a fonte]Neste libro, ó contrario dos demais da saga, inclúe unha incoherencia, pois di que en O longo adeus, de Raymond Chandler, Philip Marlowe rexeita un billete de 1000 dólares, cando é de 5000 (un retrato de Madison).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Ficha[Ligazón morta] na web da editorial.