O diario vermello de Flanagan
| O diario vermello de Flanagan | |
|---|---|
| Título orixinal | El diari vermell d'en Flanagan |
| Autor/a | Andreu Martín e Jaume Ribera |
| Cuberta | Fausto C. Isorna |
| Orixe | Cataluña |
| Lingua | catalán |
| Colección | Costa Oeste |
| Xénero(s) | Novela negra, literatura xuvenil |
| Editorial | Editorial Galaxia |
| Data de pub. | 2004 |
| Formato | rústico cosido a fío |
| Páxinas | 292 |
| ISBN | ISBN 978-84-8288-868-2 |
| Precedido por | Els vampirs no creuen en Flanagans |
| Seguido por | Eu tampouco me chamo Flanagan |
| Tradución | Silvia Gaspar |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O diario vermello de Flanagan é un libro escrito no 2003 por Andreu Martín e Jaume Ribera. É o décimo da saga protagonizada polo detective xuvenil Flanagan.
Este libro, parello a O diario vermello de Carlota, de Gemma Lienas, desmárcase do resto da saga. É un libro de divulgación sobre a sexualidade, escrito para adolescentes.
Trama
[editar | editar a fonte]A trama dura entre comezos de febreiro e mediados de abril. Flanagan coñece na estación do metro a Carlota, e comezan a falar. Carlota dille que vai comezar un diario vermello, onde porá as súas ideas, experiencias e esperanzas sobre a sexualidade. Flanagan decide escribir un diario el tamén, para, ó rematalo, intercambialo e comparar dúbidas e aprender xuntos.
Pero a situación sáese de nai, e o que comezara como unha relación marcada por ese eixo, axiña se torna unha relación con forte carga sentimental, cos problemas que iso leva consigo. Flanagan aínda non rompera a súa relación con Nines, e Carlota tamén está confundida, pois gústalle un rapaz holandés.
Logo de perderen a virxindade xuntos e de moitos sentimentos contraditorios, rematan como amigos. Flanagan reemprende a relación con Nines.
Narración
[editar | editar a fonte]Máis alá da trama, o libro tamén serve de manual. Fala extensamente de métodos anticonceptivos, tendencias sexuais, enfermidades de transmisión sexual, e da relación entre o sexo e o amor.
A base de enquisas e charlas, vai amosando as opinións de diferentes compañeiros de clase con distintas experiencias. Hai moitos rapaces con pais machistas (o que levou ó fillo ós 15 anos a un prostíbulo para perder a virxindade, o que lle di á filla que a muller é inferior, ou mesmo o que viola á súa propia filla). Tamén hai moita xente para quen o sexo é tabú, e mesmo algunha outra (as menos...) para quen é algo normal.
