Fermín Zelada de Andrés
Fermín Zelada de Andrés Moreno, nado en Ferrol o 27 de novembro de 1912 e finado na Coruña o 9 de xaneiro de 1997 no CHUAC.[1] Foi un avogado, empresario e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo do farmacéutico e alcalde de Ferrol Fermín Zelada Varela, licenciouse en dereito pola Universidade de Santiago de Compostela e comezou a dar clase nesa mesma facultade cando rematou os seus estudos. A principios da década de 1930 estivo vencellado á conservadora Unión Regional de Derechas (da CEDA)[2] na cidade compostelá. Porén, logo participou da fundación do núcleo local de Falange Española na cidade, xunto co boticario Víctor Muñoz[3][4]. Alistouse no bando nacionalista na Guerra Civil Española. Membro da Alianza Nacional Católica de Propagandistas[5] colaborou con Francisco Franco na xestión do Estado rebelde dende a súa sede de Burgos.
Ocupou diversos cargos na administración franquista. Así foi nomeado delegado nacional de Traballo en 1940, gobernador civil nas Palmas en 1945,[4][6] delegado nacional de Provincias —un cargo que coordinaba os gobernadores civís e dependía directamente do Secretario xeral do Movemento Nacional[7]— entre 1945 e 1948, e procurador en Cortes en diversas lexislaturas, unhas veces por designación e outras en razón dos cargos.
En 1948 foi nomeado xefe da asesoría xurídica do Banco Exterior de España, e sete anos máis tarde, en 1955, accedeu á secretaría xeral da entidade. Permaneceu nese cargo durante vinte e dous anos, ata que en 1977 se fixo coa súa presidencia,[8] que retivo ata a súa xubilación en decembro de 1982, cando foi substituído por Francisco Fernández Ordóñez. Membro do Consello privado do Conde de Barcelona, en 1977 foi designado senador polo rei Xoán Carlos, e integrouse no grupo de Senadores Independentes, a fracción máis conservadora dos senadores de designación real.
Tamén foi membro do consello de goberno da Editorial Católica, un importante grupo de empresas editoriais españolas da época franquista.
Galardóns[editar | editar a fonte]
- Gran Cruz da Orde do Mérito Civil (1947).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con María del Carmen Jurado Herrera, e entre os seus dez fillos cóntanse o pintor coruñés Miguel Zelada Jurado e o embaixador Fermín Zelada Jurado. A súa vivenda familiar estaba situada en Montrove (Oleiros). Unha das súas fillas faleceu no accidente de Montrove.[9]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Necrolóxica en La Voz de Galicia, 10-1-1997, p. 79.
- ↑ GRANDÍO, Emilio. Organización y poder en la CEDA gallega, Espacio, Tiempo y Forma, Serie V, t. 10, 1997, páx. 230 nota.
- ↑ CLARET MIRANDA, J. El atroz desmoche, Crítica:Barcelona, 2006, páx. 177
- ↑ 4,0 4,1 SANZ HOYA, J. Camarada Gobernador. Falange y los Gobiernos civiles durante el primer franquismo Arquivado 26 de xuño de 2012 en Wayback Machine.. Comunicación presentada no IX Congreso de la Asociación de Historia Contemporánea, 2008
- ↑ REDONDO, G. Historia de la Iglesia en España, 1931-1939: La Guerra Civil, 1936-1939, Ediciones Rialp: Madrid, 1993, páx. 213.
- ↑ MEDINA SANABRIA, P., La honorificación de Franco, El Blog de Pedro Medina Sanabria. Memoria e Historia de Canarias
- ↑ Toma de posesión del nuevo Delegado Nacional de Provincias, ABC, 26/10/1945
- ↑ Relevo en la presidencia del Banco Exterior, El País, 29/7/1977
- ↑ [1], ABC, 15/8/1973.
