Evaristo de Moraes Filho

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEvaristo de Moraes Filho
Biografía
Nacemento5 de xullo de 1914 Editar o valor em Wikidata
Río de Xaneiro, Brasil Editar o valor em Wikidata
Morte22 de xullo de 2016 Editar o valor em Wikidata (102 anos)
Río de Xaneiro, Brasil Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeBrasil Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Federal do Río de Xaneiro Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónavogado Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade Federal do Río de Xaneiro Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua portuguesa Editar o valor em Wikidata

Evaristo de Moraes Filho, nado no Río de Xaneiro o 5 de xullo de 1914, e finado ibídem no 22 de xullo de 2016, foi un avogado laboralista, escritor, profesor universitario e membro da Academia Brasileira de Letras (ABL).[1]

Finado aos 102 anos, foi superado como membro mais lonxevo da Academia por Cleonice Berardinelli, que en 2023 ten 106 anos.[2]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Evaristo de Moraes Filho naceu na rúa dos Coqueiros, no barrio de Catumbi, fillo de Antônio Evaristo de Moraes e Flávia Dias de Moraes.[3] Casado durante sete décadas con Hileda Flores de Moraes, tiveron dous fillos, Antônio Carlos Flores de Moraes quen lle deu como netos a Marcos Evaristo, Flávio Luiz, Carlos Eduardo e Laura, como bisneto Bruno Evaristo e Regina Lúcia de Moraes Morel quen el os netos Sérgio e Leonardo e o bisneto Guilherme.

Anos de formación[editar | editar a fonte]

Rematou os seus estudos básicos en 1921, no Colexio Público Nilo Peçanha, no barrio de São Cristóvão, ingresando no Colégio 28 de Setembro, dirixido polo xeneral Liberato Bittencourt, onde acadou o grao de capitão-aluno.

En 1933 ingresou na Facultade Nacional de Dereito da Universidade Federal do Río de Janeiro, onde foi compañeiro de Alzira Vargas (filla de Getúlio Vargas), Arnaldo Lopes Sussekind (futuro Ministro de Agricultura) e Benjamin Eurico Cruz (futuro Ministro do Trabalho), ademais de ser alumno de Leônidas Resende, Hermes Lima e Castro Rebelo, tres recoñecidos xuristas detidos polo réxime de Vargas cando se pechou a Aliança Nacional Libertadora (ANL). Licenciouse en Dereito o 3 de decembro de 1937, o mesmo ano en que realizou un curso de extensión en Psicoloxía co profesor Euryalo Canabrava. En 1939 ingresou na acabada de crear Facultade Nacional de Filosofía, interrompendo o curso, rematado no interregno de 1946 a 1949.

Academia Brasileira de Letras[editar | editar a fonte]

Quinto ocupante da cadeira número 40 da ABL, foi elixido o 15 de marzo de 1984, sucedendo a Alceu Amoroso Lima e recibido o 4 de outubro dese ano polo académico Josué Montello.[1]

Pasamento[editar | editar a fonte]

Faleceu aos 102 anos, por causas naturais, no seu domicilio. Segundo a tradición dos membros da Academia Brasileira de Letras, o seu corpo foi enterrado no Salão dos Poetas Românticos, e foi enterrado á tarde seguinte no Mausoleu dos Imortais, no Cemitério de São João Batista.[4]

Cargos, cursos e títulos[editar | editar a fonte]

  • Xefe da Sección de Filosofía da revista oficial do estudantado da Facultade, “A Época” (1935-1937).
  • Curso de Extensión Universitaria en Filosofía da Educación na Universidade do Brasil, con Profs. Lourenço Filho, Carneiro Leão, Padre Penido, Raul Bittencourt, A. Vieira Pinto (1949).
  • Licenciado, en 1º lugar, en Filosofía, na mesma Facultade (1949).
  • Curso de Extensión Universitaria en Socioloxía da Universidade do Brasil co Prof. Georges Gurvitch (1952).
  • Doutoramento en Dereito (1953).
  • Doutoramento en Ciencias Sociais (1955).
  • Profesor emérito da UFRJ, onde fundou o Instituto de Filosofía e Ciencias Sociais. O seu posto de profesor foi revogado pola Lei Institucional número 5, despois de ser detido no seu apartamento de Copacabana, o 13 de xuño de 1969, no cárcere dunha unidade militar do Primeiro Exército brasileiro.
  • Fiscal de Traballo de Primeira Categoría da Fiscalía Laboral, tendo o seu primeiro destino en Salvador, Baía, sendo un dos que formou esta delegación da Fiscalía no Brasil.
  • En 1998, a Asociación Nacional dos Procuradores do Trabalho, con sede en Brasilia, instituíu o Premio Evaristo de Moraes Filho, dirixido ao mellor razoamento forense no ámbito do Ministerio Público de Traballo, a partir do relevante traballo realizado polo xurista.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Evaristo de Moraes Filho". Academia Brasileira de Letras (en portugués). Consultado o 2023-01-12. 
  2. "Cleonice Berardinelli". Gerontology Wiki (en inglés). Consultado o 2023-01-12. 
  3. "GRANDES NOMES...". web.archive.org. 2010-01-04. Archived from the original on 04 de xaneiro de 2010. Consultado o 2023-01-12. 
  4. "Morre jurista Evaristo de Moraes Filho". 22/07/2016. Arquivado dende o orixinal o 23/07/2016. Consultado o 23/07/2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]