Domingo Quiroga: Diferenzas entre revisións
Xas (conversa | contribucións) m completo info e referencias |
Xas (conversa | contribucións) m completo info e referencias |
||
Liña 3: | Liña 3: | ||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Estudou no Seminario, pero abandonou para emigrar. Entre [[1920]] e [[1930]] permaneceu en [[Estados Unidos de América|EEUU]], [[México]] e [[Cuba]], traballando como redactor de ''[[Eco de Galicia]]'' (da que foi subdirector) e ''[[Heraldo de Galicia (A Habana)|Heraldo de Galicia]]'' e como colaborador de ''El País''. Foi fundador da Alianza Republicana Española de Cuba en [[1929]]. Ao seu regreso a Galicia en 1930 reanudou os seus traballos na prensa en ''[[El Noroeste (1896)|El Noroeste]]''. Foi funcionario vinculado a temas pesqueiros durante a [[Segunda República Española|República]]. Co [[golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]] refuxiouse en [[Vilagarcía de Arousa]] onde foi detido o 25 de agosto. Foi sometido a consello de guerra na Coruña e condenado a prisión. Recluído na prisión provincial da Coruña, cando |
Estudou no Seminario, pero abandonou para emigrar. Entre [[1920]] e [[1930]] permaneceu en [[Estados Unidos de América|EEUU]], [[México]] e [[Cuba]], traballando como redactor de ''[[Eco de Galicia]]'' (da que foi subdirector) e ''[[Heraldo de Galicia (A Habana)|Heraldo de Galicia]]'' e como colaborador de ''El País''. Foi fundador da Alianza Republicana Española de Cuba en [[1929]]. Ao seu regreso a Galicia en 1930 reanudou os seus traballos na prensa en ''[[El Noroeste (1896)|El Noroeste]]''. Foi funcionario vinculado a temas pesqueiros durante a [[Segunda República Española|República]], colaborou en ''[[La Voz de Galicia]]'' e ''[[Industrias Pesqueras]]'' e foi correspondente de periódicos de Cuba en Galicia. Co [[golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]] refuxiouse en [[Vilagarcía de Arousa]] onde foi detido o 25 de agosto. Foi sometido a consello de guerra na Coruña e condenado a prisión. En maio de 1938 foi cesado como auxiliar de oficinas da Mariña Civil.<ref>''El Correo Gallego'', 10-5-1938, p. 4.</ref> Recluído na prisión provincial da Coruña, cando saíu en liberdade marchou a Cuba.<ref>{{Cita libro |título= La primavera rota. Vilagarcía de Arousa, 1936-1941|nome= Marcelino|apelidos= Abuín Duro|ligazónautor= Marcelino Abuín Duro|ano= 2018|editorial= Sociedad Bibliográfica de Galicia|lugar= Abegondo|isbn= 978-84-09-02453-7|páxinas= 183-184|dataacceso= |url=}}</ref> |
||
En [[1955]] foi nomeado Oficial de Pesquerías pola [[Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura|FAO]], dous anos despois foi trasladado ao Esquema de Integración Centroamericana, con residencia no [[O Salvador|Salvador]], e en [[1958]], tamén pola FAO, foi enviado ao Instituto Nacional de Pesca de [[Cuba]]. Dende 1961 ata 1965 permaneceu no Instituto Nacional de Pesca de [[Ecuador]]. |
En [[1955]] foi nomeado Oficial de Pesquerías pola [[Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura|FAO]], dous anos despois foi trasladado ao Esquema de Integración Centroamericana, con residencia no [[O Salvador|Salvador]], e en [[1958]], tamén pola FAO, foi enviado ao Instituto Nacional de Pesca de [[Cuba]]. Dende 1961 ata 1965 permaneceu no Instituto Nacional de Pesca de [[Ecuador]]. Experto mundial en recursos pesqueiros pola [[FAO]] (Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura), foi o primeiro presidente da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia ([[ADEGA]]) e cofundador da Asociación de Armadores da Coruña. Ademais, tivo un papel sobranceiro na defensa dos recursos naturais e do medio ambiente de Galicia. |
||
Experto mundial en recursos pesqueiros pola [[FAO]] (Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura), foi o primeiro presidente da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia ([[ADEGA]]) e cofundador da Asociación de Armadores da Coruña. Ademais, tivo un papel sobranceiro na defensa dos recursos naturais e do medio ambiente de Galicia. |
|||
Escritor habitual en ''[[La Voz de Galicia]]'' dende a columna titulada "Panes y Paces", chamou a atención sobre a necesidade de preservar a integridade ambiental da nosa costa, defendendo a pesca e os pescadores artesanais fronte á actividade pesqueira intensiva. |
Escritor habitual en ''[[La Voz de Galicia]]'' dende a columna titulada "Panes y Paces", chamou a atención sobre a necesidade de preservar a integridade ambiental da nosa costa, defendendo a pesca e os pescadores artesanais fronte á actividade pesqueira intensiva. |
Revisión como estaba o 15 de febreiro de 2020 ás 10:38
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 27 de xuño de 1900 A Coruña, España |
Morte | 4 de outubro de 1991 (91 anos) A Coruña, España |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | España |
Actividade | |
Ocupación | investigador , xornalista |
Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
Fillos | Hector Quiroga Lorenzo |
Domingo Antonio Quiroga Ríos, nado na Coruña en 1900 e finado na mesma cidade o 4 de outubro de 1991,[1] foi un investigador e xornalista galego, experto pesqueiro, e defensor dunha pesca responsábel e da protección do medio ambiente mariño.
Traxectoria
Estudou no Seminario, pero abandonou para emigrar. Entre 1920 e 1930 permaneceu en EEUU, México e Cuba, traballando como redactor de Eco de Galicia (da que foi subdirector) e Heraldo de Galicia e como colaborador de El País. Foi fundador da Alianza Republicana Española de Cuba en 1929. Ao seu regreso a Galicia en 1930 reanudou os seus traballos na prensa en El Noroeste. Foi funcionario vinculado a temas pesqueiros durante a República, colaborou en La Voz de Galicia e Industrias Pesqueras e foi correspondente de periódicos de Cuba en Galicia. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 refuxiouse en Vilagarcía de Arousa onde foi detido o 25 de agosto. Foi sometido a consello de guerra na Coruña e condenado a prisión. En maio de 1938 foi cesado como auxiliar de oficinas da Mariña Civil.[2] Recluído na prisión provincial da Coruña, cando saíu en liberdade marchou a Cuba.[3]
En 1955 foi nomeado Oficial de Pesquerías pola FAO, dous anos despois foi trasladado ao Esquema de Integración Centroamericana, con residencia no Salvador, e en 1958, tamén pola FAO, foi enviado ao Instituto Nacional de Pesca de Cuba. Dende 1961 ata 1965 permaneceu no Instituto Nacional de Pesca de Ecuador. Experto mundial en recursos pesqueiros pola FAO (Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura), foi o primeiro presidente da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia (ADEGA) e cofundador da Asociación de Armadores da Coruña. Ademais, tivo un papel sobranceiro na defensa dos recursos naturais e do medio ambiente de Galicia.
Escritor habitual en La Voz de Galicia dende a columna titulada "Panes y Paces", chamou a atención sobre a necesidade de preservar a integridade ambiental da nosa costa, defendendo a pesca e os pescadores artesanais fronte á actividade pesqueira intensiva.
En 1983 foille concedida a medalla ao mérito social marítimo do Instituto Social da Mariña. Foi académico correspondente da Real Academia Galega.
Obra en galego
Obras colectivas
- Algunhas reflexións encol da economía pesqueira galega, en Introdución á economía galega de hoxe, 1969, Galaxia.
Obra en castelán
Ensaio
- El mito del Hispanoamericanismo, 1927.
- ¿Quién es y a dónde va Santiago Casares Quiroga?, 1932, Imprenta Moret. A Coruña.
- La pesca de arrastre en Galicia y sus problemas, 1961, Galaxia.
- La pesca de la merluza con nudo gordiano, 1968.
Notas
- ↑ La Voz de Galicia, 5-10-1991, p. 1.
- ↑ El Correo Gallego, 10-5-1938, p. 4.
- ↑ Abuín Duro, Marcelino (2018). La primavera rota. Vilagarcía de Arousa, 1936-1941. Abegondo: Sociedad Bibliográfica de Galicia. pp. 183–184. ISBN 978-84-09-02453-7.
Véxase tamén
Bibliografía
- González Laxe, F. (1998). “A modo de lembranza”. Labarta, U. e cols. (eds). Domingo Quiroga. Artículos (1969-1986). Seminario de Estudos Galegos, Santiago de Compostela. p. 11-13.
- Labarta, Uxío (2010). "Domingo Quiroga. A pesca artesanal fronte ao industrialismo". En Consello da Cultura Galega : Editorial Galaxia. Xornalistas con opinión II. Santiago de Compostela : Vigo. pp. 223–232. ISBN 978-84-9865-338-0.