Hugonotes: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
→Historia: Corrección ortográfica Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través da aplicación móbil Edición desde aplicación Android |
||
| Liña 5: | Liña 5: | ||
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio [[Xoán Calvino]] quen dedicou a súa obra fundamental ''A Institución da Relixión Cristiá'' a [[Francisco I de Francia]]. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura [[Graza]], sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da [[Biblia]], rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da [[Igrexa Católica]]. O desenvolvemento destas ideas tivo lugar no Sínodo de París en [[1559]] e foron presentadas a [[Francisco II de Francia]]. |
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio [[Xoán Calvino]] quen dedicou a súa obra fundamental ''A Institución da Relixión Cristiá'' a [[Francisco I de Francia]]. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura [[Graza]], sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da [[Biblia]], rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da [[Igrexa Católica]]. O desenvolvemento destas ideas tivo lugar no Sínodo de París en [[1559]] e foron presentadas a [[Francisco II de Francia]]. |
||
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O ''asunto dos cartaces'' (''affaire des placards'') aldraxando a [[eucaristía]] católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en [[1534]]. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e |
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O ''asunto dos cartaces'' (''affaire des placards'') aldraxando a [[eucaristía]] católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en [[1534]]. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e prolongáronse no tempo con incidentes que derivaron en sanguentos episodios. Salientou a [[matanza do día de San Bartolomeu]] que se espallou por [[París]], [[Tolosa, Francia|Tolosa]], [[Orleáns]], [[Ruán]], [[Bourges]]. |
||
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como [[Henrique IV de Francia]]. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o [[Edicto de Nantes]] que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias estranxeiras. |
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como [[Henrique IV de Francia]]. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o [[Edicto de Nantes]] que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias estranxeiras. |
||
| Liña 12: | Liña 12: | ||
A marxinación non rematou ata [[1787]] co [[Edicto de Tolerancia]] de [[Luís XVI de Francia]]. |
A marxinación non rematou ata [[1787]] co [[Edicto de Tolerancia]] de [[Luís XVI de Francia]]. |
||
== Notas == |
== Notas == |
||
{{Listaref}} |
{{Listaref}} |
||
Revisión como estaba o 9 de abril de 2019 ás 15:20
Hugonotes foi o nome que recibiron os protestantes calvinistas no Reino de Francia dende os primeiros anos da Reforma nese país.[1][2][3]
Historia
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio Xoán Calvino quen dedicou a súa obra fundamental A Institución da Relixión Cristiá a Francisco I de Francia. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura Graza, sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da Biblia, rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da Igrexa Católica. O desenvolvemento destas ideas tivo lugar no Sínodo de París en 1559 e foron presentadas a Francisco II de Francia.
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O asunto dos cartaces (affaire des placards) aldraxando a eucaristía católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en 1534. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e prolongáronse no tempo con incidentes que derivaron en sanguentos episodios. Salientou a matanza do día de San Bartolomeu que se espallou por París, Tolosa, Orleáns, Ruán, Bourges.
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como Henrique IV de Francia. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o Edicto de Nantes que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias estranxeiras.
O Cardeal Richelieu, combateu o poder político dos hugonotes ripándolles, mediante importantes accións armadas, enclaves como La Rochelle 1628), pero respectou a liberdade de culto. Luís XIV de Francia, revogou o Edicto de Nantes en 1685 mediante o Edicto de Fontainebleau e extremou a represión. A monarquía absoluta os considerou un corpo estraño a extirpar provocando un masivo exilio a Europa Central, as Illas Británicas, África do sur e Norteamérica.
A marxinación non rematou ata 1787 co Edicto de Tolerancia de Luís XVI de Francia.
Notas
- ↑ López Martínez, María Cruz (2005). Gran dicionario século 21 da lingua galega. Galaxia. p. 673. ISBN 9788482893419.
- ↑ Britannica Student Encyclopedia. Encyclopedia Britannica, Inc. 2014. p. 92. ISBN 9781625131720.
- ↑ Parrinder, Geoffrey (2008). Breve enciclopedia del cristianismo. Ediciones AKAL. p. 162. ISBN 9788470904066.
Véxase tamén
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Hugonotes  |
