Modesto Brocos: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m Desfixéronse as edicións de Paul Clark Behrend (conversa); cambiado á última versión feita por BanjoBot 2.0
Sen resumo de edición
Liña 9: Liña 9:
| datanacemento = 1852
| datanacemento = 1852
| lugarnacemento= [[Santiago de Compostela]]
| lugarnacemento= [[Santiago de Compostela]]
| datamorte = 1936
| datamorte = 28 de novembro de 1936
| lugarmorte = [[Río de Janeiro]]
| lugarmorte = [[Río de Janeiro]]
| nacionalidade =
| nacionalidade =
Liña 21: Liña 21:
| premios =
| premios =
}}
}}
'''Modesto Brocos Gómez''', nado en [[Santiago de Compostela]] en [[1852]] e finado en [[Río de Janeiro]] en [[1936]], foi un pintor galego-brasileiro.
'''Modesto Brocos Gómez''', nado en [[Santiago de Compostela]] en [[1852]] e finado en [[Río de Janeiro]] o [[28 de novembro]] de [[1936]], foi un pintor galego-brasileiro.


== Traxectoria ==
== Traxectoria ==

Revisión como estaba o 14 de setembro de 2016 ás 20:48

Modelo:Pintor Modesto Brocos Gómez, nado en Santiago de Compostela en 1852 e finado en Río de Janeiro o 28 de novembro de 1936, foi un pintor galego-brasileiro.

Traxectoria

Era irmán do escultor Isidoro Brocos y Gómez, profesor da Academia de Belas Artes da Coruña. Terminados os estudos, aos dezaoito anos, pretendeu gañarse a vida na Arxentina, mais dous anos despois estaba en Brasil ilustrando o semanario O Mequetrefe, de Río de Xaneiro. Introduciu no país a técnica do xilogravado aplicándoa nas súas ilustracións.

Em 1875 inscribiuse como alumno libre na Academia Imperial de Belas Artes, onde recibiu clases de Vítor Meireles e Zeferino da Costa.

Engenho de mandioca (Muíño de mandioca), 1892.

De xenio inquedo, antes de dous anos mudouse a París, onde ingresou na Escola de Belas Artes, tendo como mestre ó alemán Henri Lehmann. Incontento, marchou a Madrid, regresando ó pouco a París e despois marchando a Roma, onde encontrou ó seu protector, o artista español Pradilla. Frecuentou durante cinco anos a Academia Chigi ata 1890. Nesa época xa era un artista maduro, autor de excelentes obras e frecuentador do Salon parisino. Na condición de pintor con formación completada, retorna a Río de Xaneiro por invitación de Rodolfo Bernardelli, daquela director da Escola Nacional de Belas Artes, sucesora da vella Academia Imperial.

Profesor da Escola Nacional de Belas Artes durante a Primeira República Brasileira, fixou con realismo os tipos e as escenas brasileiras. Practicou diversos xéneros de pintura e foi autor de libros como A questão do ensino de Bellas Artes (1915) e Retórica dos pintores (1933).

Galería de imaxes

Véxase tamén

Bibliografía

  • José Roberto Teixeira Leite: Pintores espanhois no Brasil, São Paulo, Espaço Cultural Sérgio Barcellos, 1996 (en portugués).

Ligazóns externas