Bloque do leste: Diferenzas entre revisións
→Véase tamén: corrixo |
engado control de autoridades |
||
| Liña 16: | Liña 16: | ||
* [[Pano de aceiro]] |
* [[Pano de aceiro]] |
||
* [[OTAN]] |
* [[OTAN]] |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Xeopolítica]] |
[[Categoría:Xeopolítica]] |
||
Revisión como estaba o 28 de maio de 2016 ás 23:45
Durante a Guerra Fría, o Bloque do Leste, tamén chamado Bloque soviético e campo socialista, comprendía os seguintes países de Europa central e oriental: Bulgaria, Romanía, Hungría, a República Democrática Alemá, Polonia, Albania, a Unión Soviética e Checoslovaquia. O Bloque do Leste adoita considerarse idéntico ao Pacto de Varsovia. Outra das organizacións que reunían aos países do bloque era o Consello de Axuda Mutua Económica.
Iugoslavia nunca formou parte do Bloque do Leste nin do Pacto de Varsovia. Malia ser un Estado socialista, o seu líder Josip Broz Tito chegou ao poder grazas ao seu mando sobre a resistencia partisana durante a Segunda Guerra Mundial e sempre mantivo unha política de distanciamiento e autonomía respecto da influente Unión Soviética. O goberno iugoslavo mantívose neutral durante a Guerra Fría e foi un dos fundadores do Movemento de Países Non Aliñados.
Pola súa banda, o goberno de Albania (tildado de estalinista) tamén logrou o poder sen axuda soviética como consecuencia da Segunda Guerra Mundial. Albania rompeu a súa relación coa Unión Soviética a comezos dos anos 1960, aliñándose coa República Popular Chinesa e a súa posición antirrevisionista.
As nacións do Bloque do Leste foron, en ocasións, mantidas dentro da esfera de influencia soviética mediante a forza militar. O Exército Vermello invadiu Hungría en 1956 logo dunha revolta anticomunista. Tamén Checoslovaquia foi invadida, en 1968 e por tropas do Pacto de Varsovia, co obxecto de poñer fin a un período de liberalización coñecido como a Primavera de Praga. Esta política foi denominada Doutrina Brezhnev e se convalidaba, segundo a argumentación soviética, na obrigación que tiñan os estados socialistas de sosterse uns a outros de acordo ao establecido no Pacto de Varsovia. A Primavera de Praga non era para os seus críticos outra cousa que un retorno progresivo ao capitalismo, o que xustificaba segundo este razoamento a intervención militar. Os críticos da Unión Soviética falaban á súa vez de social-imperialismo.
O Bloque do Leste disolveuse polo colapso dos diferentes estados socialistas que o formaban, case todos os cales deixaron directamente de existir. O golpe definitivo foi a disolución da Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas mesma, bastión político e militar do Bloque, a fins de 1991.
