Xoán Vidal Martínez

Xoán Vidal Martínez, nado en Salcedo (Pontevedra) o 29 de marzo de 1904 e finado na mesma vila o 19 de xuño de 1994, foi un mestre e poeta galego.

Vida

Placa na casa familiar, na rúa dos Soportais de Pontevedra.

Estuda maxisterio e faise mestre traballando a prol do ensino en galego con Antón Iglesias Vilarelle. Foi cofundador xunto con Castelao e outros persoeiros do Partido Galeguista de Pontevedra, do que chegou a ser presidente. Despois o partido integrouse no Partido Galeguista.

Tralo Alzamento Nacional foi represaliado. Abandonou a poesía para dedicarse ao seu traballo como mestre. En 1946 asentouse coa súa dona en Ares e foi mestre da Alianza Aresana (1946-1969). En 1969 marchou ás Illas Canarias exercendo o maxisterio no Colexio Ramón y Cajal de Santa Cruz de Tenerife, no que se xubilou aos 65 anos de idade.

Era irmán da tamén poeta Aurora Vidal Martínez. Tivo dúas fillas, as tamén escritoras Aurora e Clementina Vidal Caramés.

Obra

Xunto a Modesto Bará Álvarez fundou a revista Hebe. Amais, tamén fundou a revista literaria de corte nacionalista Alborada e a revista Cristal (1932-33).

Como poeta pertenceu á xeración do 25 xunto a Luís Amado Carballo e Xosé María Álvarez Blázquez. Publicou catro obras:

• Mágoas, 1921.
• Alcor, 1927.
• Los senderos inútiles, 1956.
• Voz y memoria (Antología poética), 1986.

Véxase tamén

Bibliografía

• Acuña Trabazo, A. (2005). Xoán Vidal Martínez. Voz e memoria. Pontevedra: Concello. ISBN. 
• Vidal Caramés, A. e Vidal Caramés, C. (2009). Xoán Vidal Martínez. Vida e obra. Pontevedra: Deputación provincial. ISBN 978-84-8457-326-5. 

Ligazóns externas

• Ficha en www.poesiagalega.org