Marco Claudio Marcelo (cónsul 166 a. C.)
.jpg)  | |
| Nome orixinal | (la) M. Claudius M.f.M.n. Marcellus |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 208 a. C. Roma Antiga |
| Morte | 148 a. C. (59/60 anos) Mar Mediterráneo |
| Causa da morte | afogamento |
| Senador romano | |
| valor descoñecido – valor descoñecido | |
 Cónsul romano | |
| 166 a. C. – 166 a. C. Xunto con: Caio Sulpício Galo (pt)  | |
| Pretor | |
| Gobernador romano | |
| Tribuno da plebe | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Actividade | |
| Ocupación | político da Roma antiga , militar da Roma antiga |
| Período de tempo | Middle Roman Republic (en) |
Familia | |
| Familia | Claudii Marcelli (en) |
| Cónxuxe | valor descoñecido |
| Fillos | Marcus Claudius Marcellus (en) |
| Pais | Marco Cláudio Marcelo (pt) e valor descoñecido |
Marco Claudio Marcelo (en latín, M. Claudius M.f.M.n. Marcellus), nado cara o 209 a. C. e finado no 148 a. C., foi un cónsul romano durante a República. Durante a súa estancia en Hispania, fundou a cidade de Corduba, a actual Córdoba.[1][2]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Primeiros anos e inicio da carreira política[editar | editar a fonte]
A primeira mención que aparece foi cando seu pai, quen fora cónsul no ano 196 a. C., morre no 177 a. C. e Marcelo o sucede no cargo de pontífice.[2][3][4] Posteriormente, foi tribuno da plebe[5][6] no 171 a. C. en neste momento, que se estaba a recrutar un exército para a Terceira guerra macedónica, os centurións queixáronse aos tribunos de estaren sendo recrutados sen atender a méritos anteriores. Tanto Marcelo como outro dose seus colegas, Marco Fulvio Nobilior, pretenderon deriva-la queixa aos cónsules, mais o resto dos tribunos se negaron e apoiaron as demandas dos centurións.
No ano 169 a. C. foi pretor en Hispania das súas provincias, a Citerior e a Ulterior.[7][8]
Primeiro (166 a. C. ) e segundo consulados (155 a. C.)[editar | editar a fonte]
No 166 a.C. foi nomeado cónsul de Roma, con Caio Sulpicio Galo. Neste mandato, conseguiu vencer a varias tribos dos galos dos Alpes e a varias tribos dos ligures polo que obtivo as honras do triunfo.[9][10]
No 155 a. C. volveu de novo ao consulado e venceu aos ligures celebrando un triunfo.[10][11] No 152 a. C. accedeu ao consulado pola terceira vez, xunto con Lucio Valerio Flaco, e foi enviado a Hispania para substituír a Quinto Fulvio Nobilior, que fora incapaz de facer fronte á rebelión dos celtiberos.[12] Malia conseguir que estes enviasen embaixadores a Roma e que os lusitanos aceptasen a paz, a súa actitude a prol da paz non foi aceptada en Roma e continuou a guerra.[12]
En Hispania[editar | editar a fonte]
Marcelo vai tomar diversas medidas militares que conseguen gañar os celtiberos xunto con actos de clemencia e de visión política, obtendo a rendición de Oscilis e os arévacos deciden concertar unha tregua. Ao sur aos vetóns e lusitanos sométense con Marco Atilio contralando a súa obediencia, pero axiña como deixa a zona volven a se rebelar de novo, Marcelo acode conseguindo que volvan á obediencia ocupando a cidade de Nergobriga. No inverno do 152 ao 151 a. C. pasou a Córdoba, que pouco antes establecera como colonia. A embaixada dos arévacos a Roma non logrou concertar a paz, xa que o senado acusou a Marcelo de indolencia e non ratificou o acordo, elixindo a Lucio Lúculo como novo cónsul para continuar a guerra; ao coñecer Marcelo a resolución finxe un ataque aos celtiberos, que se someten incondicionalmente, quizais por medio dun pacto preestablecido, que o cónsul acepta, asinando a paz de Numancia, restablecendo os antigos tratados, e así entrega a provincia ao seu sucesor totalmente pacificada.
No 148 a. C. mentres se dirixía como embaixador a Masinisa de Numidia, pero o seu navío naufragou, resultando morto.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Na cidade de Córdoba, que el fundou ten adicada unha rúa, a rúa, preto de onde estaba o foro romano antigo e un templo. Amais disto, no 2015, erixiuse unha estatua na súa honra, realizada polo escultor Marcos Augusto Dueñas.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 P., F. J. (21 de maio de 2015). "Claudio Marcelo ya tiene su estatua en Córdoba". abc.es (en castelán). Consultado o 16 de xullo de 2024.
- ↑ 2,0 2,1 León, José Manuel (27 de outubro de 2020). "Claudio Marcelo, el fundador de Córdoba que murió en un naufragio". cadenaser.com (en castelán). Consultado o 16 de xullo de 2024.
- ↑ Tito Livio (2008), p. 29 (Libro XLI, 13-4)
- ↑ Broughton (1951), p. 399
- ↑ Tito Livio (2008), p. 102 (Libro XLII, 32-7)
- ↑ Broughton (1951), p. 417
- ↑ Tito Livio (2008), p. 179 (Libro XLIII, 15-3)
- ↑ Broughton (1951), p. 424
- ↑ Broughton (1951), p. 437
- ↑ 10,0 10,1 "Fasti Triumphales". attalus.org (en inglés). 29 de febreiro de 2016. p. 105. Consultado o 17 de xullo de 2024.
- ↑ Broughton (1951), p. 448
- ↑ 12,0 12,1 Broughton (1951), p. 453
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Broughton, T. R. S. (1951). The Magistrates of the Roman Republic. Vol I: 509 B.C.-100 B.C. (en inglés). Nova York: American Philological Association.
- Tito Livio (2008). Historia de Roma desde su fundación (Libros XLI-XLV). Colección: Biblioteca Clásica Gredos, nº 192 (en castelán). (tradución e notas de José Antonio Villar Vidal). Madrid: Gredos. ISBN 84-249-1643-3.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
| Predecesor: Quinto Elio Peto e Marco Xulio Peno |
 Cónsul da República Romana xunto con Caio Sulpicio Galo 166 a. C. |
Sucesor: Tito Manlio Torcuato e Cneo Octavio |
| Predecesor: Lucio Cornelio Léntulo Lupo e Caio Marcio Fígulo (II) |
Cónsul da República Romana xunto con Publio Cornelio Escipión Nasica Córculo (II) 155 a. C. |
Sucesor: Quinto Opimio e Lucio Postumio Albino |
| Predecesor: Quinto Fulvio Nobilior e Tito Annio Lusco |
Cónsul da República Romana xunto con Lucio Valerio Flaco 152 a. C. |
Sucesor: Lucio Licinio Lúculo e Aulo Postumio Albino |
