Numidia

Numidia
Estado	Imperio romano
Capital	Constantina
Superficie
• Total	n/d
Poboación
• Total	n/d
• Densidade	n/d
Código ISO	n/d

Mapa de Numidia Romana, segundo Mommsen

Numidia foi unha provincia romana na costa do norte de África, que comprendía aproximadamente o territorio do nordés de Alxeria.

Historia

Os habitantes da rexión foron identificados por primeira vez como Numidios por Polibio ao redor do século II a.C., aínda que a miúdo se lles chamaba nodidianos.

Numidia Oriental foi anexionada no 46 a.C. para crear unha nova provincia romana, África Nova. A Numidia occidental tamén se anexionou trala morte do seu último rei, Arabio, no 40 a.C., e as dúas provincias uníronse con Tripolitana polo emperador Augusto, para crear África Proconsular. No 40 d.C., a porción occidental de Africa Proconsularis, incluída a súa guarnición lexionaria, foi colocada baixo un legatus imperial, e en efecto converteuse nunha provincia separada de Numidia, aínda que o legatus de Numidia. permaneceu nominalmente subordinado ao procónsul de África ata o ano 203.

Durante o século II, a provincia foi cristianizada, pero no século IV, adheriuse á herexía do donatismo, a pesar de dar orixe a homes de fe ortodoxa tan ilustres como Santo Agostiño, bispo de Hippo Regius (presente Annaba).

Despois do 193, baixo Septimio Severo, Numidia foi separada oficialmente da provincia de África e constituíu unha provincia por dereito propio, gobernada por un legado imperial. Baixo Diocleciano, constituíu unha simple provincia na reorganización da tetrarquía, logo dividiuse brevemente en dúas: Numidia militana e Numidia cirtensis.

No 428, os vándalos comezaron as súas incursións nas provincias africanas. Finalmente lograron crear o Reino Vándalo que durou entre o 432 e o 534, ano no que as provincias africanas pasaron á autoridade bizantina e formaron o Exarcado de África.

Entre o 696 e o 708, a rexión foi conquistada polos exércitos do islam, converténdose en parte de Ifriqiya.

Grandes cidades

Numidia como a outra provincia de África se tornou en altamente romanizada e estaba chea de numerosas cidades. As cidades principais de Numidia romana eran: no norte, Cirta ou a moderna Constantina, a capital, co seu porto Russicada (Moderna Skikda) e Hippo Regius (preto de Bône), coñecida como a sé de santo Agostiño. Ao sur, no interior os camiños militares levaban a Theveste (Tebessa) e Lambaesis (Lambessa) con extensos restos romanos, conectados respectivamente por estradas militares con Cirta e Hipona respectivamente.

Lambaesis foi a sede da Legio III Augusta, e o centro estratéxico máis importante. ordenou os pasos das Montañas de Aurès (Mons Aurasius), un bloque de montañas que separaba Numidia das tribos bérberes do deserto, e que foi ocupada gradualmente polos romanos baixo o Imperio. Incluíndo estas cidades, había un total de vinte que se sabe que recibiron nun momento ou outro o título e status de colonias romanas, e no século V, a Notitia Dignitatum enumera non menos de 123 sedes cuxos bispos reuníronse en Cartago no 479.

Véxase tamén

Bibliografía

• Filippo Coarelli and Yvon Thébert, "Architecture funéraire et pouvoir : réflexions sur l'hellénisme numide", Mélanges de l'École française de Rome. Antiquité, Année 1988, 2, Modelo:P. [1]
• Nacéra Benseddik, « Jugurtha-Cirta-Lambèse-Timgad » in Dictionnaire du Monde antique, PUF, Paris 2005.
• Yann Le Bohec, L’Afrique romaine (146 avant J.-C. - 439 après J.-C.), éd. Picard, 2005 (Paris), 600 p. ISBN 2-7084-0751-1
• François Décret and Mhamed Fantar, L’Afrique du Nord dans l’Antiquité. Histoire et civilisation - des Origines au Ve siècle, Paris, 1981.
• "Propriétés impériales et cités en Numidie Méridionale". Cahiers du Centre Gustave Glotz (3): 123–139. 1992. .

Outros artigos

• África Proconsular (provincia romana)