Scincomorpha

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Escincomorfos»)

Scincomorpha
Escincomorfos

Rango fósil: Xurásico medioActualidade
(170 - 0 Millóns de anos)

Scincus scincus
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Superclase: Tetrapoda
Clase: Sauropsida
Orde: Squamata
Suborde: Lacertilia
Infraorde: Scincomorpha
Camp, 1923
Familias
Véxase o texto
Sinonimia
Véxase o texto
Cordylus cordylus.
Lagarto arnal (Timon lepidus).
Lagarta galega (Podarcis bocagei).
Xantusia henshawi.

A dos escincomorfos (Scincomorpha) é unha infraorde de réptiles da orde dos escamosos e suborde dos lacertilios.

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrición[editar | editar a fonte]

A infraorde foi descrita en 1923 polo paleontólogo e zoólogo estadounidense, especializado en herpetoloxía, Charles Lewis Camp,[1] en "Classification of the lizards". Bulletin of the American Museum of Natural History 48: 289-481.

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

O nome científico Scincomorpha está formado sobre a base do nome do seu xénero tipo, Scincus, coa adición do sufixo do latín científico -morpha, feminino singular e neutro plural de -morphus "-morfo", derivado do grego antigo μορφή morphē, "forma", "figura", especialmente do corpo, "aspecto", "aparencia".[2] Lieralmente, "os parecidos aos escincos".

Sinónimos[editar | editar a fonte]

Ademais de polo nome actualmente válido, a infrorde coñeceuse tamén polos sinónimos:

Clasificación[editar | editar a fonte]

Na infraorde recoñécenese xeralmente as sete familias seguintes:[6]

Porén, segundo Stephen Blair Hedges (2014), só comprendería:[7]

  • Cordylidae
  • Gerrhosauridae
  • Lacertidae
  • Scincidae
  • Xantusiidae

Características[editar | editar a fonte]

As principais características dos scincomorfos son:[Cómpre referencia]

  • Son animais escamosos, con dentición pleurodóntica,[8] cos parietais funsionados e lingua simple, coa cabeza non delimitada claramente do resto do corpo, que é delgado e con frecuente tendencia á redución das extremidades.
  • As súas especies viven en todo o mundo, sobre todo nas rexións trópicais e subtropicais, principalmente no solo e, a miúdo, en zonas áridas.
  • Só unhas poucas poden trepar e vivir nas árbores.
  • Algunhas teñen unha aparencia semellante á das serpentes, por teren as extremidades moi reducidas.
  • Todos os escincomorfos teñen a lingua cuberta por escamas planas superpostas.

Rexistro fósil[editar | editar a fonte]

Apareceron por primeira vez no rexistro fósil hai uns 170 millóns de anos, durante o Xurásico.[9]

Filoxenia[editar | editar a fonte]

Estudos de bioloxía molecular discuten a monofilia dos escincomorfos, e conforman o novo taxon dos Scinciformata, que corresponde á superfamilia anterior dos Scincoidea, deixando fóra aos lacértidos.[10][11][12]

O seguinte cladograma nostra as relacións filoxenéticas das familias dos Scincoidea:

 Scincoidea (Scinciformata) 

Scincidae

 Cordylomorpha 

Xantusiidae

 Cordyloidea 

Cordylidae

Gerrhosauridae

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Scincomorpha en Wikispecies.
  2. Scincomorpha no Merriam-Webster Unabriged Dictionary.
  3. Scinciformata no NCBI.
  4. Taxon: Scinciformata Vidal & Hedges, 2005 (Como suborde). En The Taxonomicon.
  5. Scincomorpha Arquivado 16 de novembro de 2019 en Wayback Machine. en esacademic.com (en castelán).
  6. Infraorder Scincomorpha en The Reptil Database. Consultada o 16 de novembro de 2019.
  7. Hedges, S. B. (2014): "The high-level classification of skinks (Reptilia, Squamata, Scincomorpha)". Zootaxa 3765 (4): 317–338.
  8. Nesta dentición a base dos dentes é aplanada, con estrías irregulares, e está firmemente incrustada no maxilar.
  9. Evans, S. E. & Jones, M. E. H. (2010): "The Origin, Early History and Diversification of Lepidosauromorph Reptiles." Pp. 27-44 in Bandyopadhyay, S. (ed.), New Aspects of Mesozoic Biodiversity, 27 Lecture Notes in Earth Sciences 132. Ver en PDF.
  10. Nicolas Vidal & S. Blair Hedges (2005): "The phylogeny of squamate reptiles (lizards, snakes, and amphisbaenians) inferred from nine nuclear protein-coding genes". (PDF). En: C. R. Biologies 328: 1000–1008.
  11. T. Townsend; A. Larson; E. Louis; J. R. Macey (2004): "Molecular phylogenetics of squamata: the position of snakes, amphisbaenians, and dibamids, and the root of the squamate tree". En: Syst. Biol. 53 (5):735–757.
  12. Nicolas Vidal & S. Blair Hedges (2009): "Lizards, snakes and amphisbaenias (Squamata)". (PDF). En: S. Blair Hedges & Sudhir Kumar: The Timetree of Life. Oxforf: Oxford University Press. ISBN 978-0-1995-3503-3.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Sánchez-Martínez, Paola María; Martha Patricia Ramírez-Pinilla & Daniel Rafael Miranda-Esquivel (2007): "Comparative histology of the vaginal–cloacal region in Squamata and its phylogenetic implications". Acta Zoologica (Stockholm) 88: 289–307.
  • Vidal, N. & Hedges, S. B. (2009): "The molecular evolutionary tree of lizards, snakes, and amphisbaenians". Comptes Rendus Biologies 332: 129–139.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]