Ernesto Winter

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaErnesto Winter
Biografía
Nacemento1872 Editar o valor em Wikidata
Xixón, España Editar o valor em Wikidata
Morte6 de novembro de 1936 Editar o valor em Wikidata (63/64 anos)
Oviedo, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Lieja (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpedagogo , enxeñeiro de minas , ensaísta Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata


Ernesto Winter Blanco nado en Xixón en 1872 ou 1873 e finado en Oviedo o 6 de novembro de 1936, foi un pedagogo, enxeñeiro de minas e ensaísta español.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Familia e formación[editar | editar a fonte]

O seu pai, de orixe francesa (de Alsacia), acabara en Asturias para traballar nunha empresa de vidro. Realizou os seus estudos primarios en Francia e dende pequeno relacionouse cos membros máis activos do mundo cultural asturiano. Comezou a súa carreira como arquitecto na Universidade Central de Madrid onde contactou con algúns membros da Institución de Educación Gratuíta como Concepción Arenal (con quen mantiña unha relación familiar; a súa irmá estaba casada co fillo de Concepción Arenal, Fernando García Arenal). En 1895 cambiou a súa carreira para estudar Enxeñaría de Minas na Universidade de Lieja, en Bélxica, onde se licenciou en 1901, ao tempo que colaboraba como técnico de laboratorio e en diversas revistas profesionais con ensaios sobre o traballo nas minas.

Carreira[editar | editar a fonte]

En 1922 regresou a Asturias como enxeñeiro nas minas de Coto Musel en Pola de Laviana até 1925. Alí tivo os seus primeiros contactos cos sindicatos mineiros e comezou o seu interese pola pedagoxía, colaborando con aqueles traballadores que recibían bolsas da Junta de Ampliación de Estudos e que completaban a súa formación en Barcelona. Mentres tanto, continuou publicando en revistas especializadas até que, en 1930, foi nomeado director do Orfanato Minero de Oviedo. Durante todo ese tempo percorreu Europa e os Estados Unidos, instalándose temporadas en Barcelona, onde traballou en dúas publicacións vinculadas á economía, El Constructor e La Industria Metalúrgica, ambas en vésperas da Exposición Internacional de 1929, aprendendo ao mesmo tempo sobre as técnicas pedagóxicas que se aplicaban en diversas institucións relacionadas coa minería.

1936[editar | editar a fonte]

Despois das eleccións xerais de 1936, dimitiu como Director, dado que as novas autoridades solicitaran a súa substitución en beneficio de Eleuterio Quintanilla, dirixente anarquista. Porén, cando se produciu o golpe de Estado que iniciou a Guerra civil, quedou no cargo á espera de ser relevado. Detido pouco despois, foi interrogado polo coronel Aranda e posteriormente liberado.

Fusilamento[editar | editar a fonte]

Con todo, o 6 de novembro de 1936, mentres traballaba no Orfanato, un grupo de rebeldes franquistas detívoos a el e ao seu fillo e fusiláronos en Pando, parroquia do concello de Oviedo, xunto ás vías do ferrocarril. O seu corpo foi enterrado no Cemiterio de Ceares.[1]

Obras[editar | editar a fonte]

Entre as obras que escribiu destaca Elogio de la inquietud, de 1922, cun prólogo de Fernando de los Ríos.[2]

Homenaxes[editar | editar a fonte]

No ano 1990 o Concello de Oviedo inaugurou unha escultura homenaxe a este ilustre personaxe. A obra denominada "Ernesto Winter Blanco" está situada nos xardíns da Fundación Docente de Mineiros Asturianos (Avenida Pando), na cidade de Oviedo, e é obra de Pablo Maojo.[3] [4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Orfanato de Mineros Asturianos". www.orfanatominero.org. Consultado o 2024-01-05. 
  2. "Elogio de la inquietud". www.iberlibro.com (en castelán). Consultado o 2024-01-05. 
  3. "Copia arquivada". vivirasturias.com. Arquivado dende o orixinal o 11 de agosto de 2014. Consultado o 16 de agosto de 2014. 
  4. "Copia arquivada". esculturaurbana.com. Arquivado dende o orixinal o 17 de julio de 2014. Consultado o 20 de agosto de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]