Emilio Álvarez González

Emilio Álvarez González
Nacemento	1954
	Trasar de Carballo
Falecemento	10 de novembro de 2008
	Ourense
Nacionalidade	España
Ocupación	poeta
[ editar datos en Wikidata ]

Emilio Álvarez González, nado en Trasar de Carballo (Cartelos, Carballedo) en 1954 e finado en Ourense o 10 de novembro de 2008, foi un poeta galego.

Traxectoria

Estudou no Seminario de Lugo, rematou o bacharelato superior e fixo estudos de maxisterio. Exerceu de comercial en Ourense.

Peto de ánimas de Trasar fronte á casa do Grande na que naceu o poeta.

Emilio Álvarez é un poeta autodidacta, un poeta do pobo, da lareira, que escribía os poemas nun pequeno caderno mentes gardaba as vacas da casa do Grande de Trasar no prado dos Currás . Comezou escribindo en castelán, a lingua na que foi alfabetizado, e co paso do tempo e as lecturas volveu á súa lingua materna, o galego.

A súa primeira obra é en castelán: Caminos al atardecer (1974) . Está dedicado A mis padres y hermanos: “Que vivir es ir más allá de nuestro ser y relacionarnos con los demás seres”. Son corenta e tres poemas e tres textos en prosa de diferente temática e lonxitude. Algún chega ás tres páxinas, outros son máis sinxelos:

-¿A dónde vas peregrino
con tanta pena y dolor?
-Voy a compartir mi pena
con alguien que tenga una flor.

A rima está presente en moitos. Predomina o versolibrismo, a ausencia de estrofa.

...Allá donde lo eterno
y lo misterioso se confunde
...Allá donde nuestras mentes
se agotan y no recuerdan
...Allá donde los astros de fuego
poco a poco se consumen
...Allá donde nuestros miserables
cuerpos se acaban y destruyen
...Allá donde exista un vacío
de paz, de silencio y de olvido
(como un vago recuerdo de la naturaleza)
irán allá nuestras dos almas juntas.

O segundo libro poético é en galego: Albas de primaveira (1981) . Son 48 poemas numerados. O 36 está dedicado a súa nai, a señora María do Grande:

Campo, xa estás solo
Ti e a alma.
Ti campo núo.
Ti alma deslumbrada
pola lus que trouxo
consigo a alma.

O 37 ao seu avó:

...Ao meu avó
carpinteiro
que coa túa machada e a túa garlopa
mugrenta arrancas virutas de ouro
....

E remata o libro no poema 47:

...Solprendín ao ialba
chorando bágoas de tristura
e de sangue
sobre os pobos escondidos
entre as carqueixas e os árbores.
Solprendín ao ialba chorando
sobre as fontes, os ríos e as charcas
bágoas de tristura e de sangue
... .

Obras

• Caminos al atardecer (1974), Lugo, Imprenta-Editorial Celta, ISBN 978-84-7044-064-0
• Albas da primaveira. Poemas (1981), Lugo, R.A. Dep. L., ISBN 978-84-7492-076-0