Emilio Álvarez González
| Emilio Álvarez González | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 1954 |
| Lugar de nacemento | Trasar de Carballo |
| Falecemento | 10 de novembro de 2008 |
| Lugar de falecemento | Ourense |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | poeta |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Emilio Álvarez González, nado en Trasar de Carballo (Cartelos, Carballedo) en 1954 e finado en Ourense o 10 de novembro de 2008, foi un poeta galego[1].
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou no Seminario de Lugo, rematou o bacharelato superior e fixo estudos de maxisterio. Exerceu de comercial en Ourense.
Emilio Álvarez é un poeta autodidacta, un poeta do pobo, da lareira, que escribía os poemas nun pequeno caderno mentes gardaba as vacas da casa do Grande de Trasar no prado dos Currás [2]. Comezou escribindo en castelán, a lingua na que foi alfabetizado, e co paso do tempo e as lecturas volveu á súa lingua materna, o galego.
A súa primeira obra é en castelán: Caminos al atardecer (1974) [3]. Está dedicado A mis padres y hermanos: “Que vivir es ir más allá de nuestro ser y relacionarnos con los demás seres”. Son corenta e tres poemas e tres textos en prosa de diferente temática e lonxitude. Algún chega ás tres páxinas, outros son máis sinxelos:
-¿A dónde vas peregrino
con tanta pena y dolor?
-Voy a compartir mi pena
con alguien que tenga una flor[4].
A rima está presente en moitos. Predomina o versolibrismo, a ausencia de estrofa.
...Allá donde lo eterno
y lo misterioso se confunde
...Allá donde nuestras mentes
se agotan y no recuerdan
...Allá donde los astros de fuego
poco a poco se consumen
...Allá donde nuestros miserables
cuerpos se acaban y destruyen
...Allá donde exista un vacío
de paz, de silencio y de olvido
(como un vago recuerdo de la naturaleza)
irán allá nuestras dos almas juntas[5].
O segundo libro poético é en galego: Albas de primaveira (1981) [6]. Son 48 poemas numerados. O 36 está dedicado a súa nai, a señora María do Grande:
Campo, xa estás solo
Ti e a alma.
Ti campo núo.
Ti alma deslumbrada
pola lus que trouxo
consigo a alma[7].
O 37 ao seu avó:
E remata o libro no poema 47:
...Solprendín ao ialba
chorando bágoas de tristura
e de sangue
sobre os pobos escondidos
entre as carqueixas e os árbores.
Solprendín ao ialba chorando
sobre as fontes, os ríos e as charcas
bágoas de tristura e de sangue
... [8].
Obras[editar | editar a fonte]
- Caminos al atardecer (1974), Lugo, Imprenta-Editorial Celta, ISBN 978-84-7044-064-0
- Albas da primaveira. Poemas (1981), Lugo, R.A. Dep. L., ISBN 978-84-7492-076-0
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Álvarez González, Emilio (1981). Albas da primaveira. Poemas. R.A. Dep. L. ISBN 84-7492-076-0.
- ↑ "Emilio Álvarez González". Seminarista en Lugo desde 1966. Consultado o 23/12/2017.
- ↑ "Caminos al atardecer". Consultado o 23/12/2017.
- ↑ Álvarez González, Emilio (1974). Caminos al atardecer. Imprenta-Editorial Celta. p. 9. ISBN 84-7044-064-0.
- ↑ Álvarez 1974, p. 51.
- ↑ Álvarez 1981.
- ↑ 7,0 7,1 Álvarez 1981, p. 55.
- ↑ Álvarez 1981, p. 68.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Vilavedra, Dolores, ed. (1995). Diccionario da Literatura Galega. Autores I. Vigo: Editorial Galaxia. p. 47. ISBN 84-8288-019-5.
