Eduarda Feijoo de Mendoza

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEduarda Feijoo de Mendoza
Biografía
Nacemento(es) Eduarda Feijóo de Mendoza Editar o valor em Wikidata
c. 1849 Editar o valor em Wikidata
Provincia de Ourense, España Editar o valor em Wikidata
Morte8 de maio de 1908 Editar o valor em Wikidata (58/59 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , autora Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata


Eduarda Feijoo de Mendoza, nada na provincia de Ourense cara a 1849[1] e finada en Madrid o 8 de maio de 1908, foi unha escritora galega en lingua castelá.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Escritora do romanticismo, colaborou coa prensa madrileña na década de 1860 e publicou novela histórica. En 1881 recibiu unha axuda da Deputación provincial de Ourense de 500 pesetas para escribir o estudo histórico Los reyes suevos de Galicia[2]. Nos derradeiros anos, quedou xorda e morreu atropelada por un coche na Glorieta de Bilbao, facendo esquina coa calle de Luchana, en Madrid[3][4][1][5].

Obras[editar | editar a fonte]

  • Redención por amor ó el corsario negro, 1864.[6][7]
  • Doña Isabel de Castilla.
  • Doña Blanca de Lanuza, 1866-1867, dous tomos.[8]
  • La educación maternal.[9]
  • La víctima de su vanidad.[10]
  • El Puente Mayor de Valladolid, 1872.[11][12]
  • Las once mil vírgenes.
  • El antifaz de terciopelo, 1872-1873.[13][7]
  • La conquista de Madrid, 1873.[14]
  • El Avia y el Miño, 1890.[15][16]
Doña Blanca de Lanuza, t. 1º, 2ª ed. 1866.
Doña Blanca de Lanuza, t. 2º, 2ª ed. 1867.
El Puente Mayor de Valladolid, 1872.
El Avia y el Miño, 1890.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou con Anselmo González Serrano (1838—Madrid, 20/03/1899)[17].

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Atropello y muerte de una anciana". El Correo Español (en castelán) (Madrid). 9-5-1908. p. 2. A última hora de la tarde de ayer ocurrió un desgraciado accidente entre el paseo de Luchana y la calle de Sagasta. Una señora de avanzada edad, sorda y enferma de la vista, pretendía atravesar el arroyo en ocasión en que pasaba un coche de punto. Aunque el cochero llamó su atención, voceándola, la pobre señora, por sus defectos físicos, no se dió cuenta del peligro que corría y cayó al suelo, siendo atropellada por el vehículo, que le pasó por encima del cuerpo. Conducida á la Casa de Socorro del distrito de Chamberí en el mismo coche que le había atropellado, los facultativos de guardia la reconocieron y auxiliaron, viendo que su estado era de suma gravedad, pues sufría la fractura de varias costillas y fuerte conmoción visceral. El juez de guardia se presentó en el benéfico establecimiento, no pudiendo tomar declaración á la anciana, por ser su estado de suma gravedad. En su domicilio, Don Juan de Austria, número 11, falleció á las diez y media de la noche. Se llamaba doña Eduarda Feijoo y tenía cincuenta y nueve años de edad. Como vivía sola, el Juzgado, después de ordenar la traslación del cadáver al Depósito, selló las habitaciones del piso que ocupaba. 
  2. "Orense". La Ilustración Gallega y Asturiana (en castelán) (Madrid). 8-5-1881. p. 3. 
  3. "Los atropellos". ABC (en castelán) (Madrid). 9-5-1908. (...) Pero ¿y si el atropellado es sordo? Tal es el caso que ha ocurrido ayer, á última hora de la tarde, en la glorieta de Bilbao, esquina á la calle de Luchana. A dicha hora, y por el indicado sitio, cruzó la calle una señora de cincuenta y cinco años, natural de Orense, pensionista, y llamada doña Eduarda Feijoo. Como esta señora es sorda, y no oyó los avisos que un cochero dice que le dió, fué atropellada por el coche núm. 560, que guiaba Ramón González Ponte. Doña Eduarda quedó bajo el coche, ensangrentada y sin sentido. Inmediatamente fué conducida á la Casa de Socorro de Chamberí donde los médicos de guardia la curaron de magullamiento general, fractura de ocho costillasy conmoción cerebral. Después fué trasladada en una camilla á su domicilio, Don Juan de Austria, 11. El Juzgado de guardia, que era el de la Universidad, se constituyó en la indicada casa, no pudiendo tomar declaración á doña Eduarda, á consecuencia del gravísimo estado en que se hallaba. Su estado era tan grave, que pocas horas después falleció. El auriga fué detenido. 
  4. "Noticias varias". El Siglo Futuro (en castelán) (Madrid). 9-5-1908. p. 3. Ayer mañana fué atropellada por un coche de punto en la calle de Sagasta una señora de avanzada edad, llamada doña Eduarda Feijóo de Mendoza. Varias personas que presenciaron el suceso auxiliaron á la atropellada, conduciéndola á la Casa de Socorro más próxima. Allí la curaron de primera intención, siendo trasladada después á su domicilio. Esta madrugada ha fallecido la infeliz señora, víctima de las lesiones que sufrió al ser atropellada. El conductor del vehículo ha sido detenido y entregado al Juzgado. 
  5. "Desgracias y delitos. Fallecimiento". El Globo (en castelán) (Madrid). 10-5-1908. p. 3. Dona Eduarda Feijóo de Mendoza, atropellada ayer por un coche de punto en la calle de Sagasta, ha fallecido en su domicilio, D. Juan de Austria, 11. El cadáver fué conducido al Depósito para practicar la autopsia. El cochero continúa detenido. 
  6. "Va á empezar en Orense...". La Soberanía Nacional (en castelán) (Madrid). 24-12-1864. p. 3. Va á empezar en Orense la publicación de una novela, titulada Redención por amor ó el corsario negro, escrita por la señorita doña Eduarda Feijóo de Mendoza 
  7. 7,0 7,1 "La jóven escritora doña Eduarda Feijoo de Mendoza...". La Correspondencia de España (en castelán) (Madrid). 18-12-1865. p. 2. La jóven escritora doña Eduarda Feijoo de Mendoza acaba de publicar una novela histórica original, titulada Redención por amor ó El corsario negro, novela en que campean elegante estilo, lenguaje castizo, bellas formas, y máximas morales, que dan á conocer el talento privilegiado de tan distinguida como simpática escritora. También parece que está concluyendo esta señorita otra novela con el título de El antifaz de terciopelo, en la cual hace alarde la autora de sus conocimientos literarios 
  8. Foi traducido ao portugués en 1894 baixo o título D. Branca de Lanuza e publicado pola Tipografia do Jornal de Recife, de Pernambuco (Brasil).
  9. «Para uso nas escolas», segundo infórmase no segundo limiar de El Puente Mayor de Valladolid (páxina 7), datado no 5 de xaneiro de 1872.
  10. É unha novela costumista, citada no segundo limiar de El Puente Mayor de Valladolid (páxina 7).
  11. Dedicado ao «Excmo. Ayuntamiento de Valladolid», explicaba, nunha nota no primeiro limiar da obra datada o 21 de setembro de 1871, que o escribiu no «curto espazo de quince días».
  12. "No es doña Eduarda Feijóo de Sotomayor...". La Correspondencia de España (en castelán) (Madrid). 21-3-1872. p. 2. No es doña Eduarda Feijóo de Sotomayor, como digimos en nuestro número de 10 de febrero último, sino la señorita doña Eduarda Feyjóo de Mendoza la autora de la obra que con el título de El puente mayor de Valladolid acaba de ponerse á la venta en aquella capital 
  13. Foi publicada en folletín en El Correo de la Moda.
  14. Editado por Murcia y Martí Editores en dous volumes que levaron os números 68 e 69 da "Biblioteca Madrileña", co título La conquista de Madrid. Novela histórica original. Foi impreso na Imprenta de la Galería Literaria, de Madrid, cunhas medidas de 165 x 110 mm. Trata da Guerra da Independencia española.
  15. Novela curta (126 páxinas), subtitulada Episodio de la Guerra de la Independencia, editada en Lugo e impresa na Tipografía de G. Castro (na rúa Palacio, 10), é a única obra ambientada en Galicia e con personaxes galegos.
  16. Miralles García, Enrique (2010). "Letras femeninas sobre las guerras del siglo XIX: miradas piadosas, miradas patrióticas". Siglo Diecinueve (Literatura hispánica) (pdf) (en castelán) 16. Valladolid: Universitas Castellae. pp. 49–51. 
  17. "D. Anselmo González Serrano (necrolóxica)". La Correspondencia de España (en castelán) (Madrid). 9-4-1899. p. 4. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]