Dionisio o Exiguo

Dionisio o Exiguo

Nome orixinal	(la) Dionysius Exiguus
Biografía
Nacemento	c. 475 Cítia Menor, Roma Antiga (pt)
Morte	540 ↔ 556 (68/69 anos) Roma, Italia
Actividade
Ocupación	monxe, canonista, tradutor, matemático, escritor
Período de tempo	Imperio Romano
Enaltecemento
santo
Día de festividade relixiosa	1 de setembro
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft

Dionisio o Exiguo, tamén coñecido como Dionisio o Humilde, nado circa 470 e finado circa 544, foi un monxe do século VI nado na Escitia Menor, a moderna Dobruia, repartida entre Romanía e Bulgaria. Foi membro da comunidade dos monxes escitas concentrada en Tomis, a principal cidade da Escitia Menor. Dionisio é famoso por ser o inventor da era Anno Domini, que se usa para numerar os anos tanto do calendario gregoriano coma do calendario xuliano (cristianizado).

Traxectoria

Dende arredor do 500 viviu en Roma, onde, como membro erudito da curia romana, traduciu do grego ao latín 401 canons eclesiásticos, incluíndo os apostólicos e os decretos dos concilios de Nicea, I concilio de Constantinopla, concilio de Calcedonia e Sardis, e tamén unha colección das decretais dos papas dende Siricio ata Anastasio II. Estas coleccións eran respectadas na pars occidentis e aínda guían as administracións eclesiásticas. Dionisio tamén escribiu un tratado de matemáticas elementais.

O autor dunha continuación do Computus de Dionisio, en 616, describiuno coma o "abade máis erudito da cidade de Roma", e Beda o Venerable concedeulle o título honorífico de abbas, que se empregaba con calquera monxe, especialmente un maior e respectado, e non implica necesariamente que Dionisio dirixise algunha vez un mosteiro; en efecto, o amigo de Dionisio Casiodoro confirma en Institutiones que xa con idade avanzada era só un monxe.

Obras e traducións

Segundo Casiodoro, compañeiro de estudos, aínda que escita de nacemento, Dionisio era por carácter un romano verdadeiro e católico devoto, un gran erudito tanto en grego coma en latín e un escriturista consumado. Traduciu obras de referencia do grego ao latín, principalmente a Vida de san Pachomio, a Instrución de san Proclo de Constantinopla para os armenios, o De opificio hominis de Gregorio de Nisa, e a historia da descuberta de Xoán o Baptista. A tradución da carta sinodia de Cirilo de Alexandría contra Nestorio, e algunhas outras obras moito tempo atribuídas a Dionisio son agora consideradas anteriores no tempo e asignadas a Mario Mercator.

De grande importancia foron as súas contribucións ao dereito canónico, cuxos comezos en Occidente son debidos a el. A súa Collectio Dionysiana abrangue:

• Unha colección de decretos sinodiais, dos que deixou dúas edicións:
  • Codex canonum Ecclesiæ Universæ, que contén canons dos sínodos orientais só en grego e latín, incluídos os dos catro concilios ecuménicos dende Nicea (325) ata Calcedonia (451).
  • Codex canonum ecclesiasticarum, que só está en latín; os seus contidos concordan co anterior en xeral pero falta o concilio de Éfeso (431), mentres que os denominados "Canons dos Apóstolos" os de Sardica si se inclúen, así coma os 138 do concilio de Cartago (419).
  • Doutra versión bilingüe de canons gregos escrito a instancia do papa Hormisdas, só se conserva o prefacio.
• Unha colección de Constitucións papais (Collectio decretorum Pontificum Romanorum) dende Siricio ata Anastasio II (384-498).

Anno Domini

Véxase tamén: Anno Domini.

Dionisio é célebre por ser o inventor da era Anno Domini, usada para numerar os anos de tanto o calendario gregoriano coma o calendario xuliano. Usouna para identificar as pascuas na súa táboa de pascua, pero non para datar ningún acontecemento histórico. Cando deseñou a táboa, os anos do calendario xuliano identificábanse nomeando os cónsules de cada ano - el mesmo escribe que o "ano actual" é "o consulado de Probo Iunior Flavio Probo", afirmando que pasaran 525 anos "dende a encarnación do noso Señor Xesús Cristo". Como fixo os cálculos non se sabe. Inventou un novo xeito de numerar os anos para substituír a anos de Diocleciano que se tiñan empregado nunha vella táboa de pascua xa que non quería continuar lembrando un tirano que perseguira os cristiáns. A era Anno Domini pasou a ser usada en todo Occidente polo Venerable Beda para datar acontecementos na súa Historia Eclesiástica do Pobo Inglés, completada en 731.

Véxase tamén

Outros artigos

• Victorio de Aquitania.