Carlos III de Nápoles

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Carlos III de Nápoles
Charles III of Naples (head).jpg
Nacemento1345
Lugar de nacementoCorigliano Calabro
Falecemento24 de febreiro de 1386
Lugar de falecementoVisegrado
SoterradoSzékesfehérvár
NacionalidadeReino de Nápoles e Reino de Hungría
EtniaPobo francés
Ocupaciónpolítico
PaiLouis of Durazzo, Count of Gravina
NaiMargaret of San Severino
CónxuxeMargarida de Durazzo
FillosJoana II de Nápoles e Ladislao el Magnánimo
editar datos en Wikidata ]
Carlos III de Nápoles. Miniatura húngara de 1488
Escudo do Reino de Nápoles baixo o poder da rama de Anjou-Durazzo

Carlos II de Hungría e III de Nápoles o Breve, nado en 1345 e finado en Visegrád, Hungría, en 1386, foi conde de Provenza e rei de Nápoles e titular de Xerusalén (1381 - 1386), príncipe de Aquilea (1383 - 1386) e rei de Hungría (1385 - 1386).

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Orixes familiares[editar | editar a fonte]

Fillo de Luís Durazzo e da súa muller Margarida Sanseverino, descendía por liña paterna do rei Carlos II de Nápoles, de quen Carlos III era bisneto.

Ascensión ao trono napolitano[editar | editar a fonte]

Como neto de Carlos II de Nápoles, Carlos III era o primo segundo da raíña Xoana I de Nápoles. Esta adoptouno como fillo, xa que era o único varón da liña anxevina de Nápoles. Xoana I estivo profundamente namorada del durante toda a vida, pero este nunca lle correspondeu. Con todo, en 1369 Xoana nomeouno herdeiro do trono napolitano.

Debido ao enfrontamento entre Xoana I e o Papa Urbano VI, que consideraba Nápoles como feudo papal, Xoana I apoiou a Clemente VII durante o Cisma de Occidente e foi destronada en 1381 e cedeu o reino a Carlos III[1]. Comezou a guerra da Unión de Aix, marchando cara ao reino de Nápoles cun exército húngaro, derrotou ao rei consorte Otón IV de Brunswick e cercou a cidade, ata capturar á raíña o mesmo ano 1381[2].

Non obstante, unha complicación se interpuxo no seu camiño ao trono real. Xoana I, antes de morrer en 1382, nomeou un novo herdeiro: así adoptou o conde de Anjou, Luís I de Anjou. Este tomou posesión dos condados de Provenza e Forcalquier e marchou cara a Nápoles para demandar o reino. Á súa chegada, con todo, foi derrotado por Carlos III.

Ascenso ao trono húngaro[editar | editar a fonte]

Á morte de Luís I de Hungría, Carlos III reclamou o trono húngaro como o varón máis vello da dinastía anxevina, e expulsou do trono a María I de Hungría, filla de Luís I, en decembro de 1385. Con todo, a raíña viúva organizou unha trama para asasinar a Carlos en Visegrad o 24 de febreiro de 1386.

Matrimonio e descendentes[editar | editar a fonte]

En febreiro de 1369 casou coa súa curmá Margarida de Durazzo, filla de Carlos Durazzo e María de Nápoles. Margarida era neta por liña paterna e bisneta por liña materna de Carlos II de Nápoles. Desta unión naceron tres nenos:

Foi enterrado en Belgrado. O seu fillo Ladislau sucedeuno no Reino de Nápoles, mentres que os rexentes de María I de Hungría a reinstauraron como raíña de Hungría.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. The Shorter Cambridge Medieval History (en anglès). p. 954.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  2. Istoria civile del Regno di Napoli (en italià). M. Lombardi. 1865. p. 497-498.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)