Bjørn Lomborg

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bjørn Lomborg
Nacemento6 de xaneiro de 1965 e 9 de xaneiro de 1965
Lugar de nacementoFrederiksberg
NacionalidadeDinamarca
Alma máterUniversidade da Geórgia, Universidade de Copenhague, Universidade de Aarhus e Aarhus School of Business
Ocupacióneconomista, profesor universitario, politicólogo, escritor, ecoloxista, estatístico e ecoloxista
Coñecido porCool It: The Skeptical Environmentalist's Guide to Global Warming e The Skeptical Environmentalist
Na rede
http://www.lomborg.com
IMDB: nm1305678 Facebook: bjornlomborg Twitter: BjornLomborg TED: bjorn_lomborg Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Bjørn Lomborg, nado en Frederiksberg, Dinamarca, o 6 de xaneiro de 1965, é un escritor, profesor e ambientalista danés. É coñecido principalmente como autor do libro Verdens sande tilstand (O ecoloxista escéptico).[1][2]

En 1991 obtivo un máster en Ciencias Políticas da Universidade de Aarhus e, en 1994, un PhD (doutoramento) da Universidade de Copenhague.

En 1994 conseguiu unha praza como profesor axudante de estatística no Departamento de Ciencias Políticas da Universidade de Aarhus e, en 1997 concedéuselle a praza de profesor asociado.[3] Debido a estes cargos moitas veces referíronse a Bjørn Lomborg como estatístico, aínda que o groso da súa formación non corresponde a esta disciplina.

«O ecoloxista escéptico»[editar | editar a fonte]

En 1998 publicou catro artigos sobre o estado do ambiente no Politiken, un dos principais xornais daneses, que deron pé a un intenso debate ambiental en Dinamarca estendéndose a todos os xornais e xerando máis de 400 artigos, comentarios e críticas.[4]

Debido ao intenso debate xerado polos artigos publicados en Politiken, Bjørn Lomborg decidiu estudar máis a fondo o tema facendo unha análise detallada dos datos existentes respecto dos diversos problemas ambientais. Usando a súa boa experiencia no campo da estatística e tomando datos das fontes de fiabilidade recoñecida —como a ONU (Organización das Nacións Unidas), a FAO, o Banco Mundial, a EPA (Axencia de Protección Ambiental dos Estados Unidos), o Grupo intergobernamental sobre o cambio climático (IGCC), a OMC (Organización Mundial de Comercio), en xeral as mesmas fontes que o movemento ecoloxista utiliza para apoiar as súas teses— publicou O ecoloxista escéptico, un libro de máis de 400 páxinas e case 3000 notas ao pé, que pon en dúbida un amplo rango de problemas ambientais que adoitan ocupar portadas e titulares dos medios de comunicación de todo o mundo.

Recepción[editar | editar a fonte]

Lomborg (á dereita) xunto a Deanne Julius (centro) e Stephen Sackur (á esquerda) no cume global do Consello Mundial da Viaxe e o Turismo de 2014.

A finais de 2003 O ecoloxista escéptico fora traducido a 12 idiomas e Lomborg e os seus argumentos convertéronse no centro do debate ambientalista, aparecendo frecuentemente en todo tipo de medios.

  • A revista Scientific American publicou unha forte crítica de 11 páxinas que describía ao libro de Lomborg como un perigo para a ciencia. Lomborg escribiu, na súa páxina web, 32 páxinas replicando punto por punto as críticas e solicitou espazo na revista para publicar esa contracrítica e, cinco meses despois da publicación da crítica orixinal, permitíuselle escribir unha páxina na revista (aínda que se lle obrigou a retirar a contracrítica completa da súa páxina web pois consideraron que esta violaba os seus dereitos de autor) seguida da resposta do editor á contracrítica de Lomborg.
  • A revista Nature tamén publicou unha forte crítica contra O ecoloxista escéptico que finalizaba lanzando ao aire a pregunta «Por que unha editorial tan prestixiosa como a Cambridge University Press decidiría publicar un libro escrito á carreira sobre complicados asuntos científicos que desacredita a máis ampla unanimidade científica, utilizando argumentos que frecuentemente están apoiados por fontes de nova aparición, en lugar de basearse nas publicacións máis prestixiosas?». Lomborg volveu replicar na súa páxina web e solicitou espazo para responder oficialmente nas páxinas de Nature, pero foille negado.
  • A revista Time acusouno de aproveitarse do prestixio da Cambridge University Press publicando datos non confirmados, ao que o propio Lomborg respondeu indicando que o libro seguiu un procedemento idéntico ao do resto das publicacións de Cambridge pasando o filtro de catro analistas (un científico climático, un especialista en biodiversidade, un economista experto en economía do cambio climático e asesor do Grupo intergobernamental sobre o cambio climático e un segundo economista pertencente a un departamento económico puro) e todos eles recomendaron a súa publicación.
  • Greenpeace Dinamarca negou ter ningún dato que acreditase que Bjørn Lomborg fose membro seu ao que Lomborg respondeu indicando que fora membro de devandita asociación desde 1983 até 1987, mentres que Greenpeace Dinamarca empezou a manter un rexistro de membros en 1991.
  • The Economist considerou O ecoloxista escéptico un triunfo e definiuno como «un dos libros máis valiosos sobre políticas públicas». Ademais defendeu ao seu autor con varios artigos ante as críticas das revistas Nature e Scientific American.
  • New Scientist publicou unha alentadora crítica, aínda que advertiu aos seus lectores que non debían confundir a mensaxe «as cousas van mellorando» con «as cousas están todo o ben que podían estar».

Consenso de Copenhague[editar | editar a fonte]

En febreiro de 2002 Lomborg foi elixido como primeiro director do recentemente formado Institut for Miljøvurdering (Instituto de Avaliación Ambiental, en danés) posto que lle permitiu organizar, co apoio do Instituto, en maio de 2004 o Consenso de Copenhague cuxos obxectivos foron establecer as prioridades para mellorar o benestar global utilizando para iso metodoloxías baseadas na teoría da economía de benestar. O Consenso foi financiado polo goberno danés, apoiado por The Economist e levado a cabo por un comité de reputados economistas.

O Consenso de Copenhague concluíu, coa publicación en outubro de 2004 de Global crises, global solutions pola Cambridge University Press, a necesidade de dar prioridade ós recursos da humanidade para afrontar primeiro os problemas máis importantes para o que elaborou unha lista que colocaba nos primeiros postos a prevención da sida e a loita contra a malaria deixando nos últimos postos, e como un mal uso dos recursos, á loita contra o cambio climático.

En xullo de 2004 Lomborg renunciou ao seu posto como director do Instituto de Avaliación Ambiental para recuperar o seu posto de profesor na Universidade de Aarhus, que abandonaría en febreiro de 2005.

Actualmente é profesor na Escola de Negocios de Copenhague.

Comité Danés sobre Deshonestidade Científica[editar | editar a fonte]

En 2002, varios científicos enviaron á Academia Danesa de Ciencias tres queixas por «deshonestidade científica». Baseándose unicamente na crítica contra O ecoloxista escéptico publicada pola revista estadounidense Scientific American en 2002, e ignorando a réplica elaborada por Lomborg, o Comité Danés sobre Deshonestidade Científica publicou o seu fallo en xaneiro de 2003, atopando a Lomborg inocente do cargo de «deshonestidade subxectiva» pero culpable de «deshonestidade obxectiva»; é dicir, considerou que Lomborg era excesivamente partidista no tratamento que daba aos datos e que «o seu libro era culpable» de malinterpretar os datos para obter conclusións desexadas. Con todo, Lomborg non foi declarado culpable debido a que non era un experto no tema en cuestión.

Esta decisión foi moi criticada desde certos sectores e díxose que o Comité Danés sobre Deshonestidade Científica actuara por motivacións políticas, non estritamente científicas.

En decembro de 2003 o Ministerio de Ciencia, Tecnoloxía e Innovación danés rexeitou a decisión do Comité Danés sobre Deshonestidade Científica en relación á deshonestidade de O ecoloxista escéptico.

En marzo de 2004 o Comité Danés sobre Deshonestidade Científica emitiu un fallo definitivo, rexeitando as queixas presentadas en 2002 contra Lomborg, invalidando así a decisión orixinal. Esta decisión provocou o nacemento dunha petición criticando os métodos do Comité Danés sobre Deshonestidade Científica apoiada por 308 intelectuais daneses (moitos deles do campo das ciencias sociais).

Reaccionando a esta campaña naceu outra que apoiaba ao Comité Danés sobre Deshonestidade Científica e á súa decisión orixinal avalada por 640 científicos dos campos das ciencias naturais e a medicina principalmente.

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

  • En novembro de 2001, o Foro Económico Mundial nomeou a Lomborg Global Leader for Tomorrow, e en novembro de 2004 o mesmo foro nomeouno Young Global Leader.

Obras[editar | editar a fonte]

  • Lomborg, Bjørn (2005). El ecologista escéptico. Espasa-Calpe. ISBN 978-84-670-1954-4. 
  • Lomborg, Bjørn (2008). En frío. Guía del ecologista escéptico para el cambio climático. Espasa-Calpe. ISBN 978-84-670-2695-5. 
  • Verdens sande tilstand. Centrum, Viby (Jütland) 1998, ISBN 8758311149
  • The Skeptical Environmentalist. Cambridge University Press, Cambridge & Nova York 2001, ISBN 0521010683
  • Apocalypse: no! Wie sich die menschlichen Lebensgrundlagen wirklich entwickeln. Zu Klampen, Lüneburg 2002, ISBN 3-934920-18-7
  • Cool It: The Skeptical Environmentalist's Guide to Global Warming. Alfred A. Knopf Publ. Group, Nova York 2007, ISBN 0-307266923 Múnic 2008, ISBN 3-421-04353-1
Como editor
  • Global Crises, Global Solutions. Cambridge Univ. Press, Cambridge & Nova York 2004, ISBN 0521606144
  • How to Spend $50 Billion to Make the World a Better Place. Cambridge Univ. Press, Cambridge & Nova York 2006, ISBN 0521685710
  • Smart Solutions to Climate Change: Comparing Costs and Benefits. Cambridge Univ. Press, Cambridge & Nova York 2010

Vida privada[editar | editar a fonte]

Lomborg é gai e vexetariano.[5] Como figura pública, participou en campañas de información en Dinamarca sobre a homosexualidade e afirma que «ser unha figura gai pública é, na miña opinión, unha responsabilidade cívica. É importante mostrar que non se pode describir a amplitude do mundo gai mediante un estereotipo obsoleto, que vai desde os gais de coiro en carrozas de desfile até os yuppies de traxe e gravata no piso dunha xerencia, e todo o que hai entre medio».[6]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Alex Fernández Muerza. "Bjørn Lomborg, autor de "El ecologista escéptico": "Se está generando un pánico exagerado con el cambio climático"" (en español). 
  2. "El ambientalista escéptico: Midiendo el Real Estado del Mundo" (PDF) (en español). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04 de marzo de 2016.  Resumo do libro e comentarios (documento pdf)
  3. "Bjørn Lomborg" (en español). Arquivado dende o orixinal o 05 de febreiro de 2012. 
  4. Daniel Rodríguez Herrera. "Los mitos del ecologismo" (en español). 
  5. "The man who demanded a recount". 30 de xuño de 2003. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2007. Consultado o 08 de maio de 2021. 
  6. "OBLS personer: Bjørn Lomborg" (en dinamarqués). Arquivado dende o orixinal o 20 de xaneiro de 2003. Consultado o 08 de maio de 2021. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]