Bieito de Palermo
  | |
| Nome orixinal | (it) Benedetto il Moro |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 31 de marzo de 1526 (Gregoriano) San Fratello (pt)  |
| Morte | 4 de abril de 1589 (63 anos) Palermo |
| Lugar de sepultura | Sicilia |
| Abade | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Etiopía |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Orde relixiosa | Orde dos Freires Menores |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 4 de abril |
 | |
Benito Manasseri, chamado San Bieito de Palermo e tamén coñecido como San Bieito, o Africano, foi un relixioso italiano, canonizado tras un longo proceso en 1807.[1] Naceu en 1526 na localidade italiana de San Fratello, en Messina (Sicilia) e morreu o 4 de abril de 1589 no seu convento de Palermo (Sicilia). [1]
Biografía[editar | editar a fonte]
De orixe africana, era fillo de escravos. Crese que os seus pais puideron traballar nunha plantación próxima a Messina onde foran traídos como escravos de Etiopía. Recibiu a liberdade dos seus amos tras o seu nacemento e nos seus primeiros anos gañouse a vida como pastor. Sufriu discriminación pola súa condición.[1]
Cando tiña sobre vinte anos, coñeceu a un grupo de ermitáns que seguían a Regra de san Francisco aos que se uniu atraído polas ideas do santo. Tamén se adoita explicar o seu achegamento grazas a un ermitán que se fixou na súa paciencia fronte ás burlas e críticas.[1]
En 1564, tras a abolición papal das comunidades de ermitáns, o grupo disolveuse. Bieito ingresou no convento de Santa María de Palermo. Debido ao seu analfabetismo, foi relegado á cociña do convento. Desde a cociña a súa piedade, a súa humildade e os milagres que se lle atribuíron, sobre todo curacións, déronlle gran fama, o que lle levou a ser elixido prior en 1578. Posteriormente foi mestre de novizos, para despois volver á cociña. A súa festa celébrase o 4 de abril.[1]
Canonización[editar | editar a fonte]
Bieito de Palermo foi beatificado polo papa Bieito XIV en 1743 e canonizado en 1807 por Pío VII. Tamén se di que o seu corpo foi atopado incorrupto cando foi exhumado poucos anos despois. Santo patrón dos afroamericanos, Bieito é lembrado pola súa paciencia e entendemento cando se enfrontaba a prexuízos raciais. Existen polo menos cinco parroquias católicas negras que levan o seu nome en Estados Unidos, en Queens, Nova York, Chicago, Illinois, Pittsburgh, Omaha, Nebraska, Columbus, Xeorxia, e en Savannah, Xeorxia.[1]
Devoción[editar | editar a fonte]
A devoción a San Bieito de Palermo está espallada ao longo de América Latina, desde México até a Arxentina. Tamén recibe culto especial en Sicilia.[2]
Galicia[editar | editar a fonte]
En Galicia venérase en Santa Cristina de Covas (Meaño), onde se introduciu a principios do século XIX. Alí celébrase o martes de Pascua.[3] É avogoso das dores de cabeza, dos ollos, dos peitos e do cancro.[2]
Tamén se venera en Angoares (Ponteareas).[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Abad, Xoán C. (2022). In hac lacrimarum valle. Guía ilustrada para recoñecer os santos patróns dos templos da provincia de Pontevedra. Instituto de Estudos Vigueses.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ferro Ruibal, Xesús; et alii (1992). Diccionario dos nomes galegos. Ir Indo.
- ↑ Hermida, Tino (2023-04-12). "San Benito de Palermo, el santo negro, cautiva a los fieles de Cobas". Faro de Vigo (en castelán). Consultado o 2023-09-14.
