Bernardino Fernández de Velasco

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaBernardino Fernández de Velasco

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Bernardino Fernández de Velasco y Benavides Editar o valor em Wikidata
1783 Editar o valor em Wikidata
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Morte28 de maio de 1851 Editar o valor em Wikidata (67/68 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaMonastery of Santa Clara, Medina de Pomar (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Senador de España
Embaixador de España en Francia
Embaixador de España no Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid Editar o valor em Wikidata
Ocupacióndiplomático , ministro , poeta , escritor , político , militar Editar o valor em Wikidata
Partido políticoPartido Moderado Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
ConflitoGuerra da Independencia española Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloDuque
Count of Haro (en) Traducir
Duke of Frías (en) Traducir
Marquis of Caracena (en) Traducir
Count of Luna (1462) (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaiDiego Pacheco Téllez-Girón Gómez de Sandoval (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

Bernardino Fernánde de Velasco (1783 - 1851), Duque de Frías e Conde de Peñaranda. Político, militar e diplomático español.

Ingresa no exército con 13 anos, e chega ao rango de tenente cando conta con 19. Destinado en Portugal co exército francés, desertou para unirse á resistencia española durante a Guerra da Independencia Española. Co regreso de Fernando VII, e xa co grao de coronel, recomendoulle que xurara a Constitución de 1812 e que non fixera caso dos absolutistas.

Non será até 1820 cando regrese á vida política coa chegada do Trienio liberal como embaixador en Londres. Logo exíliase a Montpellier até que coa morte do rei consegue acceder as Cortes durante dous anos (1834 - 1836). Francisco Martínez de la Rosa envíao a París para conseguir a axuda dos franceses na Primeira Guerra Carlista.

No ano 1838 é nomeado senador pola Provincia de León. O 6 de setembro, foi nomeado Presidente do Consello de Ministros. Os seus intentos de reconciliación, obrigárono a dimitir o 8 de novembro. En 1845 regresa como senador vitalicio. E en 1847 ingresa na Real Academia Española.

Reinado de Isabel II de España

Segue a:
Narciso Heredia Begines de los Ríos
Bernardino Fernández de Velasco
Precede a:
Evaristo Pérez de Castro Colomera
Presidente do Goberno de España