Antoine Busnois

Antoine Busnois
Nacemento	1430
Lugar de nacemento	Béthune
Falecemento	6 de novembro de 1492
Lugar de falecemento	Bruxas
Nacionalidade	Francia
Ocupación	compositor, escritor e poeta
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Antoine Busnois, tamén coñecido como Antoine Busnoys, nado na vila francesa de Béthune arredor de 1430 e finado o 6 de novembro de 1492 en Bruxas, na rexión flamenga de Bélxica, foi un compositor e poeta de principios do Renacemento pertencente á escola borgoñoa . Aínda que tamén é salientable como compositor de música sacra (particularmente motetes), foi un dos máis nomeados compositores profanos do século XV. Foi a figura principal da escola de Borgoña tardía, logo da morte de Guillaume Dufay.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

É probable que fose discípulo de Johannes Ockeghem en Tours. Cara a 1460 estaba na corte de Borgoña . Máis tarde traballou na igrexa de San Salvador de Bruxas, como director dos cantantes, cargo que exerceu ata a súa morte en 1492.^[2]

Obra[editar | editar a fonte]

Quant ce vendra, de Antoine Busnois

A súa produción máis importante é de cancións profanas: máis de sesenta que se conservan nun manuscrito proveniente da corte de Borgoña, probablemente copiado por el mesmo. A maioría ten textos en francés, son a tres voces e utilizan estruturas fixas, sobre todo a de rondó (a metade delas).

No tocante á música relixiosa, consérvanse misas, un credo, himnos, un magnificat e un motete. As misas utilizan a técnica do cantus firmus, e unha delas baséase na soada fanfarra L'homme armé.^[3]

Misas[editar | editar a fonte]

Missa L'homme armé.
Misa O crux lignum.
Patrem Vilayge.

De atribución dubidosa[editar | editar a fonte]

Misa L'Ardent desir.
Misa L'homme armé (I, II, III, IV, V e VI). A atribución deste seis misas conservadas en Nápoles baséase en similitudes estilísticas.
Misa sine nomine.
Misa quant ce vendra.

Motetes e magnificats[editar | editar a fonte]

Ad coenam agni providi.
Alleluia, verbum caro factum est.
Anima mea liquefacta est / Stirps Jesse.
Anthoni usque limina.
Asperger me (perdido).
Conditor alme siderum.
Gaude coelestis domina.
In hydraulis.
Lamentación pola morte de Guillaume Dufay (probablemente escrita en 1474, perdida).
Magnificat sexti toni.
Noel, noel.
Regina caeli (I e II).
Victimae paschali laudes.

De atribución dubidosa[editar | editar a fonte]

Incomprehensibilia / Preter rerum ordinem.
Magnificat octavi toni
Magnificat secunde toni

Música profana[editar | editar a fonte]

Acordes moy.
Advegne que advenir pourra.
Amours nous traicté / Je m'en vois.
A qui vens o teu tes coquilles
Au gré de mes iculx.
A une dáme.
Au povre par necessité.
A vous, sans autre.
Bel acueil.
Bone chère.
Ce n'est pas moy.
C'est ben maleur.
C'est vous en qui.
Con tutta gentileça.
Corps digne / Dieu que le mariage.
Cy dit benedicite.
En soustenant.
En tous les lieux.
En voyant sa dame.
Esaint-il merci.
Faictes de moy.

Faulx mesdisans.
Fortuna desperata.
(O) Fortune, trop tú es dure.
Ha que ville.
In myne zynn.
Ya que lui ne.
J'ai mayns de bien.
J'ai pris amours tout au rebours.
Je m'esbaïs de vous.
Je ne demande aultre degré.
Je ne demande lialté.
Je ne puis vivre ainsi.
Joye me fuit.
Laissez dangier.
L'autrier la pieça / En l'ombre du buissonet / Trop suis jonette.
L'autrier que passa.
Le corps se va.
Le monde a tel.
Ma damoiselle.
Maintes femmes.
Ma plus qu'assez.
Ma tres souveraine princesse.
M'a seu cueur.
Mon mignault / Gracieuse, playsant.
Mon seul et sangle souvenir
On a grant mal / On est ben malade.
Pour entretenir mes amours.
Pucellotte.
Quant j'ay au cueur.
Quant vous me ferez.
Quelque povre homme.
Resjois toy terre de France / Rex pacificus.
Seule a par moy.
Soudainementmon cueur.
Terrible dáme.
Une filleresse / S'il y a compagnion / Vostre amour.
Ung grand povtre homme.
Ung plus que tous.
Vostre beauté / Vous marchez.
Vostre gracieuse acointance.

Obras de atribución conflitiva[editar | editar a fonte]

Amours, amours, amours.
Amours fait moult / Il est de binne heure né / Tant que nostre argent dura.
Cent mile escus.
Et qui la dira.
J'ai bien choisi.
Il sera pour vous canbatu / L'homme armé.
Je ne fay plus.
Je suis venu.
Le serviteur.
Quant ce vendra.
Sans avoir (S'amours vous fiu' or 'Malagrota').
Se brief puis.

Discografía[editar | editar a fonte]

2004. Busnois: Missa O crux lignum, Motets, Chansons. Orlando Consort (Harmonia Mundi)
2008. Busnois, L'Homme armé. Cantica Symphonia, Giuseppe Maletto (Glossa)

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Higgins, Paula. "Antoine Busnuys". En Grove Music Online Arquivado 11 de xaneiro de 2017 en Wayback Machine.. Ed. L. Macy.
↑ Gleason, Harold et al. Music in the Middle Ages and Renaissance. Alfred Music, 1988. Páxina 99.
↑ Taruskin, Richard. «Antoine Busnoys and the "L'Homme armé" Tradition». JAMS, 39 (2):255–293, 1986.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Higgins, Paula. "Antoine Busnoys". Grove Music Online. Ed. L. Macy.
Higgins, Paula. Antoine Busnoys: Method, Meaning, and Context in Latexa Medieval Music. Oxford University Press, 1999.
Taruskin, Richard. "Antoine Busnoys and the L'Homme armé Tradition". En JAMS, 39 (2):255–293, 1986.
Atlas, Allan W. (ed.): Renaissance music. W. W. Norton, 1998. La música del Renacimiento. Akal, 2002.
Atlas, Allan W. (ed.): Antología de la música del Renacimiento. Akal, 2002.
Gallico, Claudio: Historia de la música, 4. La época del humanismo y del Renacimiento. Turner, 1986.
Gleason, Harold et al. Music in the Middle Ages and Renaissance. Alfred Music, 1988.
Reese, Gustave. Music in the Renaissance. W. W. Norton, 1954. La música en el Renacimiento. Alianza, 1995 [1988].

[1] Higgins, Paula. "Antoine Busnuys". En Grove Music Online Arquivado 11 de xaneiro de 2017 en Wayback Machine.. Ed. L. Macy.

[2] Gleason, Harold et al. Music in the Middle Ages and Renaissance. Alfred Music, 1988. Páxina 99.

[3] Taruskin, Richard. «Antoine Busnoys and the "L'Homme armé" Tradition». JAMS, 39 (2):255–293, 1986.

[1]

[2]

[3]