Alfonso Otero Regal

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.


Alfonso Otero Regal
Nacemento27 de xuño de 1952
Lugar de nacementoNois
NacionalidadeEspaña
Alma máterEscola Massana
Ocupaciónescultor e pintor
editar datos en Wikidata ]

Alfonso Otero Regal, nado en Nois o 27 de xuño de 1952 é un artista e artesán galego. Na actualidade reside en Viveiro.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nunha breve revisión biográfica, o creador mariñán, Premio Nacional de Artesanía en 2011, adestrado nas técnicas de debuxo e pintura, mergulla un pouco máis tarde en cerámica, unha profesión que leva máis de catro décadas xogando. Non obstante, Otero Regal fixo incursións noutras áreas artísticas, como o gravado, a literatura, a ilustración e o debuxo. Paralelamente á produción artística, que vai do expresionismo á arte conceptual, deseña e crea un mercado cerámico único, pero tamén o traballo do autor que a miúdo expón. Presentou unha intensa actividade profesional, cun taller de cerámica propio, un estudo de cerámica artística, muralismo e obras arquitectónicas. Foi profesor de cerámica en talleres ocupacionais e talleres escolares, profesor e promotor dun centro de formación para os mozos, e tamén imparte cursos de rakú, (unha técnica oriental de facer cerámica), serigrafía cerámica e carpetas cerámicas en varios lugares España. Os seus murais cerámicos poden verse en numerosas institucións públicas e privadas e o seu traballo atópase en museos, fundacións e coleccións privadas en España, Europa, Estados Unidos e Xapón. Otero Regal ilustrou innumerables libros, incluíndo Cantos como xógaras, de Xaime Oroza e Otero Regal, Dende Mañá, tamén de Xaime Oroza e Otero Regal, Entre Nois e Pena Orxal, Traca-traco por Paco Rivas e Otero Regal, A maruxaina e outras sereas, de Paco Rivas e Pablo Mosquera, Os propietarios da paisaxe son nenos, de Alberto Zurdo, Memoria e soño (1996), Nas varandas do abrente (2000), Ás catro augas (2004) e Linguaxes (2005) de Xoán Neira, sesenta e nove, de Xosé Díaz, e moitos máis.

Formación e actividade profesional[editar | editar a fonte]

Estudou pintura con Puchades en Mondoñedo, na Escola Massana (Barcelona) e no Seminario de Estudos Cerámicos de Sargadelos. Tamén realizou un curso con Cumellas en Barcelona. Desde finais dos anos 60, foi adestrado en técnicas de debuxo e pintura e posteriormente en cerámica, profesión que practicou nos últimos 30 anos. Estudou na Escola a Masana e, ao final dos seus estudos, continuou a ensinar e traballou con alfareiros ata que chegou a Zaragoza onde traballou con Galdeano realizando murais e varias obras. Zaragoza, Mieres, Sargadelos foron os pasos previos para crear o seu propio taller, pero foi un taller moi pequeno e incómodo. Traballou no seu propio taller de cerámica utilitaria, no "Regal-Cerámicas" de Viveiro (Lugo) e nun estudo de cerámica artística, muralismo e obras arquitectónicas. e no ano 2002 decidiu comprar a antiga fábrica en ruínas de Viveiro para crear o que agora é o Complexo Regal-Xunqueira.

Otero Regal dá nome ao complexo multicultural de Regal-Xunqueira, en Viveiro. A súa obra constitúe unha presenza constante, en calquera recuncho do Centro de Arte de Xunqueira ao cal dá nome. Creador e promotor deste proxecto, o ceramista traballa diariamente no complexo recentemente rehabilitado. Dos catro mil metros cadrados de área cuberta polo complexo, distribuídos en catro niveis diferentes, destaca a área dos talleres de cerámica, que teñen un forno de doce mil quilos, permitindo a cocción de seiscentas pezas á vez. Por un lado desenvolve o proceso de produción comercial, e no outro lado atópanse as creacións as obras do artista, xunto coas pezas cerámicas xa descontinuadas. Todo iso convive en harmonía nesta suma de edificios, conectados nun itinerario ben definido, onde se aprecia a pegada do artista, xunto co sabor da antiga fábrica de curtiduría. Os murais na fachada principal ou patio son unha mostra da obra de Otero Regal.

Ao longo destes anos, en 1968 realizou a primeira exposición das súas obras, en Mondoñedo, e participou en moitas exposicións, colectivas e individuais.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]