Alcipreste dos illós

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Alcipreste dos illós
Taxodium distichum

Formación de alciprestes dos illós
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Coniferophyta
Clase: Pinopsida
Orde: Pinales
Familia: Taxodiaceae
Xénero: Taxodium
Especie: T. distichum
Nome binomial
Taxodium distichum
(L.) Rich, 1810

O alcipreste dos illós ou alcipreste calvo ou máis formalmente taxodio[1] (Taxodium distichum), é unha árbore conífera de folla caediza da familia das Taxodiáceas orixinaria do sueste dos Estados Unidos de América. É unha especie que se adapta moi ben aos medios húmidos: illós, grotos, brañas, encoros, lamazais etc. En Galiza atopámolo soamente coma especie ornamental nalgúns parques e xardíns públicos, especialmente na auga coma no Parque de Castrelos de Vigo. Os alciprestes dos illós do Xardín de Artime, en Vilagarcía de Arousa (Pontevedra), aparecen no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia.

Hábitat[editar | editar a fonte]

O alcipreste dos illós, que é a árbore emblema de Luisiana, é orixinaria do cuadrante sueste dos Estados Unidos. Considérase a miúdo como o símbolo dos illós e lameiros do sur. Ademais de Luisiana, atopámolo en Carolina do Sur, en Illinois, en Mississippi, na Florida e en Texas.

Esta árbore aprecia os lugares asollados e os terreos asolagados, lameiros, brañas ou regularmente anegados. Medra nas beiras dos grandes ríos coma o Mississippi. Foi introducido en Europa no ano 1640. Nos terreos máis secos, está acompañado do carballo dos illós (Quercus palustris).

A especie vivía así mesmo en Europa hai 8 millóns de anos, como o indica un excepcional achado, de xullo de 2007, preto de Bükkábrány, no departamento de Borsod-Abaúj-Zemplén en Hungría. Trátase dun grupo de árbores do mioceno cuxa madeira non se fosilizou e se conservou nunha mina de lignito.[2]

Descrición[editar | editar a fonte]

Conífera caducifolia. Pode acadar os 40 metros de altura, copa piramidal, pólas horizontais, follas aciculares de 1 por 0.1 cm, caedizas. Cultivado na rexión do Delta do Paraná, sobre o bordo de arroios, como protector contra a erosión hídrica. Boa madeira, textura fina e homoxénea, gran dereito e veado suave, Pe 0,510 kg/dm³. Madeira mol, liviá, doada de traballar. Para construción de vivendas, trabes e tirantes.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Nomes galegos preferidos xunto a ciprés dos illós en Termos Esenciais de Botánica Comisión de Normalización Lingüística da Escola Politécnica Superior de Lugo – Universidade de Santiago de Compostela, 2002
  2. "La Comunidad » Zanganeando por las esquinas. » Un bosquecillo de ocho millones de años". Arquivado dende o orixinal o 05 de decembro de 2007. Consultado o 09 de abril de 2013. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]