Abd al-Rahman II
 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 792  Toledo, España |
| Morte | 22 de setembro de 852 (Gregoriano) (59/60 anos) Córdoba, España |
| Emir de Córdoba | |
| 822 (Gregoriano) – 852 (Gregoriano) ← Al-Hakam I – Muhammad I de Córdova (pt)  → | |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Familia | |
| Familia | Umayyad of Córdoba (en) |
| Fillos | Muhammad I de Córdova |
| Pai | Al-Hakam I |
| Irmáns | al-Walid bin al-Hakam |
 | |
Abd al-Rahman II[1], Abderramán II, Abderrahman II ou 'Abd ar-Rahmān II, nado en 792 e finado en 852, foi o cuarto emir omeia de Córdoba de 822 ata a súa morte.[2] Coñecido por guerreiro eficaz e tamén como mecenas das artes.[3]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Abd al-Rahman naceu en Toledo, fillo do emir al-Hakam I. Na súa mocidade participou no chamado masacre da gabia, cando 72 nobres e centos dos seus asistentes foron masacrados nun banquete por orde de al-Hakam.
Sucedeu ao seu pai como emir de Córdoba en 822 e durante 20 anos participou nunha guerra case continua contra Afonso II, detendo o seu avance cara ao sur. En 825, fixo construír unha nova cidade, Murcia, e procedeu a asentala con musulmáns leais para garantir a súa estabilidade. En 835 enfrontouse aos rebeldes de Mérida facendo construír unha gran fortaleza. En 837, reprimiu unha revolta de cristiáns e xudeus en Toledo con medidas similares.[4] Ditou un decreto polo que se prohibía aos cristiáns buscar o martirio, e mandou un sínodo cristián para prohibilo.
En 839 ou 840, enviou unha embaixada baixo al-Ghazal a Constantinopla para asinar un pacto co Imperio Bizantino contra o Califato Abbásida.[5] Enviouse outra embaixada que puido ir a Irlanda ou Dinamarca, probablemente fomentando o comercio de peles e escravos.[6]
En 844, Abd al-Rahman rexeitou un asalto dos viquingos que desembarcaran en Cádiz, conquistaron Sevilla (a excepción da súa cidadela) e atacaron ata Córdoba. Despois construíu unha frota e un arsenal naval en Sevilla para repeler futuras incursións.
Fixo fronte as revolta dos mozárabes (850-859), e respondeu ás solicitudes de axuda de Guillerme de Septimania na súa loita contra Carlos II o Calvo, quen reclamara as terras que Guillerme consideraba súas.[7]
Abd al-Rahman foi famoso pola súa política de construción pública en Córdoba. Fixo engadidos á Mesquita de Córdoba,[2] continuando o traballo iniciado polo seu avó. Tamén participou na execución dos mártires de Córdoba, e foi mecenas do gran compositor Ziryab. Morreu no ano 852 en Córdoba.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Abd al-Rahman". Diciopedia do século 21 1. Edicións do Cumio, Galaxia e do Castro. 2006. p. 22.
- ↑ 2,0 2,1 "Abd ar-Rahman II". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica. 2010. ISBN 978-1-59339-837-8.
- ↑ Thorne, John (1984). Chambers biographical dictionary. Chambers. ISBN 0-550-18022-2.
- ↑ Wickham, Chris (2009). The Inheritance of Rome. Penguin Books. ISBN 978-0-670-02098-0.
- ↑ Huici Miranda, Ambrosio (1965). "al-Ghazāl". The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. OCLC 495469475. doi:10.1163/1573-3912.
- ↑ Graham-Campbell, James (2013). "The Viking World". Frances Lincoln Limited Publishers.
- ↑ El-Hajji, Abderrahman. Andalusian Diplomatic Relations with the Franks during the Umayyad period. Islamic Studies.
