Saltar ao contido

ASVEL Lyon-Villeurbanne

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
LDLC ASVEL
Información xeral
Liga Pro A / Euroliga
Fundación 1948
Cores           Branco, negro
Presidente Francia Tony Parker
Adestrador Francia T. J. Parker
Localización
Cidade Francia Villeurbanne, Francia
Pavillón Astroballe
Capacidade 5 800
Inauguración 1995
Campionatos
Liga 21 (1949, 1950, 1952, 1955, 1956, 1957, 1964, 1966, 1968, 1969, 1971, 1972, 1975, 1977, 1981, 2002, 2009, 2016, 2019, 2021, 2022)
Copa 10 (1953, 1957, 1965, 1967, 1996, 1997, 2001, 2008, 2019, 2021)
Supercopa 2 (2009, 2016)
asvelbasket.com

A Association Sportive de Villeurbanne et Éveil Lyonnais, tamén coñecido como ASVEL Lyon-Villeurbanne, ou como LDLC ASVEL por motivos de patrocinio, é un club polideportivo francés, composto por unha decena de seccións, entre as máis coñecidas atópase a sección de baloncesto, cuxo equipo sénior compite na LNB Pro A, a máxima categoría do baloncesto en Francia e ten a súa base na localidade de Villeurbanne.

Tony Parker é o presidente do club desde 2014.

O club naceu en 1948 trala fusión do Éveil Lyonnais e do A.S. Villeurbanne. ASVEL é un acrónimo que combina os nomes de ambos clubs: Association Sportive Villeurbanne e Éveil Lyonnais. O equipo, cuxo primeiro presidente foi o Sr. Millet, fixou a súa sede na Maison des Sports de Villeurbanne. O ASVEL gaña o seu primeiro título de campión de Francia tan só un ano despois da súa fundación, en 1949. Os éxitos seguirían tras revalidar o título en 1952, e despois de forma consecutiva entre 1955 e 1957. Alén dos títulos, o club xoga as finais de 1954 e 1959. Os principais xogadores deste equipo son André Buffière, François Nemeth e Raymond Sahy, así como Édouard Gagneux. Despois dun período de seis temporadas sen título, de 1958 a 1963, o ASVEL encontra de novo o camiño da vitoria cun novo presidente, Raphaël de Barros, un novo adestrador, André Buffière, e a partir de 1965 coa chegada dun talentoso novo xogador: Alain Gilles.

Como xogador, Alain Gilles levou ao ASVEL a conseguir oito títulos de liga entre 1966 e 1981. Con el, moitos xogadores foron partícipes da consecución de polo menos tras campionatos: Alain Durand, Michel Duprez, Gilbert Lamothe, Bruno Recoura, Michel Le Ray, Jean-Pierre Castellier, Serge Fino, Gérard Moroze, Gérard Lespinasse e Bernard Magnin. Aínda que dominante en Francia, o equipo non consegue brillar a nivel europeo. Nisto inflúe a negativa do presidente Barros de asinar a xogadores estadounidentes, como era habitual en Europa. Con todo, en 1974 o ASVEL chega ás semifinais da Copa Korać, onde son eliminados polo Pallacanestro Cantù, equipo que posteriormente gañaría o título. Dous anos despois, en 1976, o club chega ás semifinais da Copa de Europa, onde a súa vitoria ante o Real Madrid no partido de volta non é suficiente para clasificarse á final (77-113, 101-99). O último título de liga da era de Alain Gilles chega en 1981, o club debe entón agaradar até 2002 para conseguir nuevo campionato. Nos restantes anos 1980 destaca a chegada do club ás seminais da Recopa, porén foron derrotados pola Cibona de Dražen Petrović.

En 1995 o club múdase a un novo pavillón o Astroballe con capacidade para 5600 espectadores. Durante practicamente toda a década, desde 1992 até 2001, o adestrador do equipo é Gregor Beugnot, que non consegue levar ao club ao campionato de liga, mais si logra que o equipo sexa un habitual das competicións europeas. As mellores actuacións continentais do ASVEL serían en 1996, cando chega ás semifinais da Copa Korać e, sobre todo, en 1997, cando o club se clasifica á Final Four da Euroliga por primeira vez na súa historia. Para chegar até ela, o ASVEL gaña a prestixiosos clubs como o Panathinaikos ou o FC Barcelona. Nos cuartos de final o ASVEL vence ao Efes Pilsen. Porén, o equipo cae na semifinal ante o propio Barcelona (77-70) e na final de consolación ante a Olimpija Ljubljana (86-79). Os principais xogadores deste equipo eran Delaney Rudd, Brian Howard, Alain Digbeu, Georgy Adams, Ronnie Smith e Jim Bilba. Nas tres seguintes temporadas o equipo chega aos cuartos de final da Euroliga.

No ano 2002 o equipo volve a gañar de novo o campionato de liga, tras 21 anos, despois de gañar na final ao Pau Orthez por dúas vitorias a cero (77-68 e 65-64). Antes de chegar á final a ASVEL desfaríase do Le Mans en cuartos de final (81-71, 72-73, 89-81) e do Cholet en semifinais (94-74 e 82-72). Os xógadores máis destacados do equipo verde nesta temporada foron: Nikola Vujčić, Yann Bonato, Kyle Hill, Nikola Radulović, Reggie Freeman e Harold Mrazek. Na temporada 2008−09 o ASVEL gañaría unha nova liga. Este ano estivera marcado ademais pola chegada como accionista ao club do xogador internacional francés da NBA Tony Parker. Uns anos despois, en 2014, o propio xogador convértese no accionista maioritario e propietario do club, sendo nomeado presidente do mesmo.

Palmarés

[editar | editar a fonte]

Competicións europeas

[editar | editar a fonte]

Euroliga

  • F4 4ª praza (1): 1996-97

Copa Saporta

  • Subacmpións (1): 1982-83

Competicións domesticas

[editar | editar a fonte]

Liga de Francia

  • Campións (20): 1948-49, 1949-50, 1951-52, 1954-55, 1955-56, 1956-57, 1963-64, 1965-66, 1967-68, 1968-69, 1970-71, 1971-72, 1974-75, 1976-77, 1980-81, 2001-02, 2008-09, 2015–16, 2018–19, 2020−21, 2021−22
  • Subcampións (7): 1953–54, 1958–59, 1995–96, 1996–97, 1998–99, 1999–00, 2002–03

Copa de Francia

  • Campións (10): 1952-53, 1956-57, 1964-65, 1966-67, 1995-96, 1996-97, 2000-01, 2007-08, 2018-19, 2020−21
  • Subcampións (5): 1953–54, 1954–55, 1958–59, 2001–02, 2015–16

Leaders Cup

  • Campións (1): 2010
  • Subcampións (1): 2017

Supercopa de Francia

  • Campións (2): 2009, 2016
  • Subcampións (1): 2008

Copa Federación

  • Campións (1): 1983-84

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]