Ángel Nieto

Ángel Nieto
	; (1972)
Biografía
Nacemento	(es) Ángel Nieto Roldán ; 25 de xaneiro de 1947 ; Zamora, España
Morte	3 de agosto de 2017 (70 anos); Eivissa, España
Causa da morte	Accidente de tráfico
Datos persoais
Outros nomes	12+1
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	piloto de motociclismo , team manager (en) , comentarista deportivo
Lingua	Lingua castelá
Deporte	Motociclismo de velocidade
Familia
Fillos	Ángel Nieto Jr. (en) , Pablo Nieto (en)
Parentes	Fonsi Nieto (pt) (sobriño)
	Premios (2018) Medalla de Ouro da Comunidade de Madrid; (2011) FIM Legend (en) ; (2008) Order of the Second of May (en) ; (2000) MotoGP Hall of Fame (en) ; (1999) Marca Leyenda; (1993) Knight Grand Cross of the Order of Sports Merit (en) ; (1987) FIM Gold Medal for Motorcycle Merit (en) ; (1986) Fillo adoptivo de Madrid; Ordem Olímpica (pt) ; Orde do Mérito Civil ;
Páxina web	fundacionangelnieto.org

Ángel Nieto Roldán nado en Zamora o 25 de xaneiro de 1947 e finado en Eivissa o 3 de agosto de 2017^[1], foi un piloto de motociclismo español que chegou a conquistar 13 campionatos do mundo en diferentes categorías na disciplina de velocidade.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Aínda que naceu en Zamora, cando só contaba cun ano de vida os seus pais trasládanse a Madrid, onde comeza o seu percorrido deportivo aos 13 anos, en carreiras de afeccionados. Sen medios para adquirir unha motocicleta coa que participar en competicións oficiais, trasládase a Barcelona, conseguindo entrar en Bultaco. Despedido por abandonar sen permiso o posto de traballo, logra entrar en Ducati, onde permanece ano e medio, competindo no equipo Derbi-Zippo. Aos 16 anos, entra no departamento de probas de Derbi, e pouco despois consegue unha motocicleta de 50 cc. Case sen experiencia, gaña en 1969 os seus dous primeiros Grandes Premios. Iniciase así unha traxectoria por diferentes equipos: Derbi, Morbidelli, Kreidler, Minarelli, Garelli e Bultaco), que ten o seu fin en 1986, obtendo seis Campionatos do Mundo en 50 cc (1969, 1970, 1972, 1975, 1976 e 1977), sete en 125 cc (1971, 1972, 1979, 1981, 1982, 1983 e 1984) e catro subcampionatos. Durante os case vinte anos, gañou 90 grandes premios (27 en 50cc, 62 en 125cc e 1 en 80cc) e 23 Campionatos de España en diferentes cilindradas. Porén non tivo moito éxito nas súa incursión en cilindradas superiores, como en 250cc.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

En 1975, causou con Pepa Aguilar con quen tivo 2 fillos, Ángel Nieto Jr (1976) Pablo Nieto (1980). Separáronse 15 anos despois, ao coñecer á pilota Belinda Alonso, coa que tivo o seu terceiro fillo, Hugo (1999). E o tío tamén do piloto Fonsi Nieto (1978)

Retirada do motociclismo[editar | editar a fonte]

Logo da súa retirada del motociclismo activo, a principios de 1987 formou o equipo "Team Ducados Ángel Nieto", do que formaron parte Carlos Cardús, Alberto Puig e Julian Miralles. O equipo foi disolto en outubro de 1988.

Foi desde este momento en que compaxinou a dirección deportiva coa de comentarista de televisión. En 1998 pasou a ser director técnico do Vía Digital Team. En 1999, un dos seus pilotos, o ilerdense Emilio Alzamora, gañou o Campionato do Mundo de 125 centímetros cúbicos.

Algúns dos seus familiares tamén seguen unidos ao motociclismo, como os fillos Gelete e Pablo, e o seu sobriño Fonsi que participan ou teñen participado en probas do campionato do mundo.

Pioneiro[editar | editar a fonte]

Ángel Nieto foi un supersticioso (triscaidecafobia). Foi coñecido por referirse a seus trece títulos mundiais como "doce máis un". Nos seus autógrafos e asinamentos aos afeccionados, firmaba como: "Ángel Nieto 12+1". Considerado un dos mellores pilotos do motociclismo español e un auténtico pioneiro, foi o mestre da nova rexeneración de pilotos españois que comezou a destacar na escena motociclista internacional a finais da década dos oitenta.

Galardóns[editar | editar a fonte]

Recibiu unha gran cantidade de galardóns ao longo da súa carreira. Os máis salientables son a Gran Cruz ao Mérito Civil, a Orde Olímpica e a Gran Cruz da Real Orde ao Mérito Deportivo. A comezos de febreiro de 1996 o Comité Olímpico Español presentouno como candidato ao Premio Príncipe de Asturias do Deporte. A cidade de Madrid dedicoulle un museo, o Museo Ángel Nieto (moi preto ao Parque de Enrique Tierno Galván), onde poden verse algunhas das súas motos, cascos e trofeos. Na súa cidade natal dedicáronlle unha rúa e un pavillón deportivo.

Accidente en quad e morte[editar | editar a fonte]

O 26 de xullo de 2017, sufriu un grave accidente ao conducir un quad en Eivissa, e foi trasladado cara á Policlínica Nosa Señora do Rosario. Foi operado durante máis de dúas horas e quedou en "estado grave, pero non crítico", segundo fontes do mesmo recinto. Con todo, o 3 de agosto de 2017, a mesma policlínica informou de que a súa condición se deteriorou gravemente debido a un edema cerebral masivo. Morreu aquela tarde.^[1]